روزی می رسد که نسبت به همه چیز بی تفاوت می شوی...نه از بدگویی های دیگران می رنجی و نه دلخوش به حرف های عاشقانه ی اطرافت...به آن روز می گویند: " پیری " آن روز، ممکن است برای برخی پس از سی سال از اولین روزی که پا به این دنیا گذاشته اند؛ فرا برسد و برای برخی پس از هشتاد سال هم هرگز اتفاق نیفتد... این دیگر بستگی به چگونه تاکردن زندگی با انسان ها دارد...مادرم مدرک پزشکی ندارد؛ولی دستهایش کاری میکنند که هزار قرص و دوا نمیکند...شماره نظام مهندسی ندارد؛ولی از منِ ویرانه با حرف هایش یک آدم نو می سازد...نقاش نیست؛ولی با یک کلام لبخندی روی لبهایم میکشد که هزار نقاش از پسش بر نمی آیند...ندیده ام توی استدیو ضبط صدا وقت بگذراند،ولی آهنگِ صدایش از هر موسیقی گوش نواز تر است...مادرم سر آشپز و رستوران دار نیست؛ولی عطرِ و طعم غذاهایش هوش از سر میپراند...بهشت را زیر پایش ندیدم،ولی شک ندارم بهشت زیر پایش نیستبهشت نعمتِ وجودش است...ببخش چون:تا وقتى نبخشیده اى انرژى حیاتى ات را صرف آن اتفاق مى کنى.تا وقتى به آن فکر مى کنى، در جایى از وجودت نیرویى تورا بسته است که امکان حرکت را از تو مى گیرد.وقتى نمى بخشى لیاقت دریافت خودت را از هستى پایین میاورى.وقتى نبخشیده اى، نمى توانى گذر کنى و در همانجا که هستى باقى مى مانى.ببخش تا آزاد شوى.هیچجا ارزش ماندن ندارد. همه جا فقط مکانى براى گذر است تا رسیدن به لا مکان.به خاطر خودت ببخش نه هیچکس دیگر. چون مى خواهى خودت را دوست داشته باشى و نهایت خودت را ببینى.درکنار انسانهای_خوشبخت همواره کسانی زندگی میکنند که در هنگام جداشدن به آنها میگویند" مراقب_خودت_باش "...آنها نه اینکه به تواناییهای مان اعتماد ندارند نه! بلکه با زبان بی زبانی #ارزش و اهمیت من و تو را به خودشان و ما یادآوری میکنند..در واقع "مراقب خودت باش"، همان جمله معجزه گر و پر از معنای"دوستت دارم" است که سراپای مخاطب را سرشار از عشق و انگیزه میکند..بیان این جمله کوتاه ، همیشه در روابط اجتماعی ضرورت دارد و اعجاز میکند.
الهه ناز دلسوز و مهربان نسبت به همه بنده های خدا هستم و سعی میکنم به همه کمک کنم.
لطف کنید وبلاگ را فقط با اکسپلورر مشاهده فرمایید چون اینطوری دیگه بهم ریخته نخواهد شد...