نوشته شده توسط: الهه ناز
عصب واگ چیست
عصب واگ یا واگوس (درست در جایی که به طور معمول نبض خود را احساس می کنید یافت می شود) طولانی ترین عصب در بدن شما است. این یکی از 12 عصب جمجمه ای است و از ساقه مغز شما تا شکم و از طریق اندام های مختلف از جمله قلب ، مری و ریه های شما گسترش می یابد.
گاهی اوقات "عصب جمجمه X" نامیده می شود ، زیرا بخشی از سیستم عصبی غیر ارادی شما را تشکیل می دهد که تمام اعمال بدن ناخودآگاه را هدایت می کند ، مانند تثبیت ضربان قلب و اطمینان از عملکرد درست دستگاه گوارش.
جالب اینجاست که عصب واگ به این دلیل نامگذاری شده است که در واقع مانند "ولگرد" سرگردان می شود و فیبرهای ریزی را از ساقه مغز شما به اندام های احشایی شما می فرستد (اندام های قفسه سینه و شکم - قلب ، ریه ها ، کبد ، لوزالمعده و روده ها).
عصب واگ اساساً کل سیستم عصبی پاراسمپاتیک شما را کنترل می کند (سیستمی که مسئول تحریک فعالیت هایی است که به عنوان "استراحت و هضم" یا "تغذیه و تولید مثل" در هنگام استراحت بدن و بعد از غذا خوردن شناخته می شود).
مطالعه ای که در انستیتوی تحقیقات پزشکی فاینشتاین انجام شده است ، نشان داده است که عصب واگ ممکن است در واقع همان چیزی باشد که آنها "حلقه گمشده" برای درمان التهاب مزمن می دانند که می تواند باعث مسائل مختلف دیگری شود: مانند فشار خون بالا ، میگرن ، مشکلات گوارشی و هر چیز مرتبط با التهاب مانند آرتروز و غیره - همه بدون دارو!
تون واگ اساساً به کنترل مهاری عصب واگ بر ضربان قلب اشاره دارد. آنچه اکنون مطالعات نشان می دهد این است که تون واگ برای فعال سازی سیستم عصبی پاراسمپاتیک و کلیه کارهایی که انجام می دهد کلیدی است. ما می توانیم تون واگ شما را با ردیابی ضربان قلب همراه با ضربان تنفس اندازه گیری کنیم.
به طور معمول ، هنگامی که شما نفس می کشید ، ضربان قلب شما کمی سرعت می گیرد و بالعکس وقتی نفس را بیرون می دهید ضربان قلب کاهش می یابد. سپس تون واگ شما با توجه به تفاوت بین ضربان قلب دم و ضربان قلب بازدم تعیین می شود ، هرچه اختلاف بیشتر باشد ، تون واگ شما بیشتر می شود ، که در واقع در این مورد خوب است زیرا به این معنی است که شما توانایی بیشتری نسبت به فردی که صدای واگ پایین تر دارد ، برای آرام کردن بدن خود پس از یک وضعیت استرس زا دارید.
آناتومی عصب واگ
علاوه بر اینکه پس از استرس می توانند سریعتر آرام بگیرند ، افرادی که دارای تون واگ بالا هستند دارای سیستم های داخلی با عملکرد بهتری هستند از جمله:
• تنظیم بهتر قند خون
• کاهش خطر سکته و بیماری های قلبی عروقی
• به طور کلی فشار خون را کاهش دهید.
• هضم بهتر به دلیل تولید مناسب آنزیم های گوارشی
• میگرن کمتر
• افسردگی کمتر
• اضطراب کمتر (به طور طبیعی بهتر با استرس کنار می آیند)
آنچه دانشمندان کشف کرده اند این است که عصب واگ به طور مداوم میکروبیوم روده شما را کنترل می کند تا موجودات بیماری زا را تشخیص دهد و در این صورت ، پاسخی را شروع می کند که سپس هرگونه التهابی را که از این ارگانیسم های خارجی حاصل می شود کنترل می کند که می تواند بر روحیه شما ، سطح استرس (و توانایی شما برای کنار آمدن با استرس) و سطح التهاب کلی شما کمک کند.
متأسفانه ، افرادی که تن واگ کمتری دارند بیشتر در معرض مشکلات قلبی و سکته های مغزی ، دیابت ، سندرم خستگی مزمن ، افسردگی ، اختلال شناختی و بیماری های التهابی مانند بیماری های خود ایمنی مانند مشکلات تیروئید ، آرتریت روماتوئید ، بیماری التهابی روده ، آندومتریوز ، لوپوس و غیره هستند.
راههای تحریک عصب واگ
تاکنون محققان عصب واگ را با استفاده از دستگاهی که جریان الکتریکی ساطع می کند تحریک کرده اند اما روش های دیگری نیز برای انجام این کار وجود دارد.
در حالی که این مطالعات همچنین نشان می دهد که افراد از نظر ژنتیکی مستعد سطوح مختلف تون واگ هستند ، اما با یک تمرین مداوم ، می توانید با استفاده از روش های زیر میزان تون را تا حدی تغییر دهید.
1. زمزمه کردن
شما هم شاید کسانی را بشناسید که یک جا نشسته اند و صدای "OM" را تکرار می کنند؟ خوب ، معلوم است که آنها در حال انجام کاری هستند. از آنجا که عصب واگ به تارهای صوتی شما متصل است ، زمزمه منظم می تواند عصب را تحریک کند.
2. صحبت کردن
به همین ترتیب ، افرادی که بیشتر صحبت می کنند ، احتمالاً می توانند تون واگ خود را بالا ببرند ، زیرا صحبت از طریق تارهای صوتی انجام می شود. آواز و خندیدن به طور کلی نیز کار بزرگی خواهد داشت.
3. صورت خود را با آب سرد بشویید
به نظر می رسد پاشیدن آب سرد باعث تحریک عصب واگ می شود. هر زمان که بدن شما را ملزم به سازگاری با سرما می کند ، سیستم سمپاتیک شما کاهش یافته و سیستم پاراسمپاتیک شما افزایش می یابد.
به عبارت دیگر ، هر نوع قرار گرفتن در معرض سرما ناگهانی باعث افزایش فعال شدن عصب واگ می شود. شما می توانید با فرو بردن صورت در آب سرد یا دوش گرفتن آب سرد به این هدف برسید.
4. با استفاده از دیافراگم نفس عمیق بکشید
نفس کشیدن طولانی و عمیق از دیافراگم می تواند عصب واگ شما را تحریک و تنش کند.
5. یوگا
تحقیقات نشان می دهد که یوگا ، همراه با تمرینات تنفسی ، می تواند به میزان قابل توجهی تون واگ شما را افزایش دهد.
6. مدیتیشن
طبق یک مطالعه در سال 2010 ، افرادی که مرتباً مدیتیشن می کنند و افکار مثبت تری می اندیشند ، حالت واگ بهتری دارند.
7. باکتری های خوب روده را افزایش دهید
گرچه فواید بی شماری برای افزایش باکتریهای سالم در روده شما وجود دارد ، اما این امر همچنین به ایجاد یک "حلقه بازخورد" مثبت از طریق عصب واگ شما کمک می کند و بنابراین تون آن را افزایش می دهد. پروبیوتیک ها منبع خوبی از باکتری های سالم هستند.
همه روش های فوق برای سلامتی شما مفید هستند به این دلیل که به کاهش استرس که عامل اصلی بیماری است نیز کمک می کنند ، بلکه دانستن اینکه می توانید به بهبود حالت واگ خود و مسئله خاص التهاب کمک کنید ، یک ابزار قدرتمند است.
این نکات ساده را به برنامه روزانه خود اضافه کنید و ببینید در مدت زمان نسبتاً کوتاهی چه حس بهتری دارید.
گردآوری:بخش سلامت بیتوته
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
