نوشته شده توسط: الهه ناز
روش صحیح خارج کردن آب جمع شده در گوش
آب می تواند پس از شنا یا سایر فعالیت هایی با آب وارد کانال گوش می شود و در گوش باقی می ماند. آب معمولاً به طور طبیعی از گوش خارج می شود. با این حال، اگر آب تخلیه نشود، ممکن است منجر به عفونت گوش خارجی شود که به آن گوش شناگر می‌گویند.
فردی که آب در گوشش گیر کرده است ممکن است احساس غلغلک یا خارش را تجربه کند که از گوش تا فک یا گلو امتداد دارد. آنها همچنین ممکن است مشکلاتی با شنوایی داشته باشند، از جمله شنیدن صداهای خفه.
معمولاً به دلیل ساختار گوش و جرم ضد آب گوش ، آب به خودی خود تخلیه می شود. با این حال، گاهی اوقات ممکن است فرد نیاز به استفاده از برخی درمان های خانگی برای درمان انسداد گوش داشته باشد.
در این مطلب شش نکته برای حذف ایمن آب از گوش را مورد بحث قرار می‌دهد.
یک فرد می تواند چیزهای مختلفی را امتحان کند تا به تخلیه آب از گوش کمک کند یا کثیفی های موجود در گوش را پاک کند. اگر افراد یک یا چند مورد از نکات زیر را امتحان کنند، ممکن است به حل مشکل کمک کند.
متخصصان توصیه می کنند که افراد هیچ جسم خارجی را وارد مجرای گوش نکنند. انجام این کار می تواند باعث آسیب دیدگی یا بدتر شدن نهفتگی جرم گوش (سرومن) با فشار دادن بیشتر به داخل کانال شود.
اگر مشکل بدتر شد یا برای چند روز ادامه داشت، فرد باید حتی پس از انجام این روش ها با پزشک مشورت کند.
بسیاری از مردم به طور غریزی لاله گوش را حرکت می دهند یا وقتی آب وارد گوششان می شود.
دراز کشیدن به یک طرف و ثابت ماندن برای چند دقیقه ممکن است به تخلیه یا چکیدن مایع از گوش کمک کند.
سر را خم کنید تا گوش آسیب دیده رو به پایین باشد. لاله گوش را بگیرید و به آرامی گوش را در همه جهات بکشید و تکان دهید. این ممکن است به تکان دادن داخل گوش کمک کند و مسیری را برای خروج آب به دام افتاده ایجاد کند.
خارج کردن آب گوش با تکان دادن لاله گوش
همچنین ممکن است این فرآیند به تکان دادن نواحی عمیق‌تر گوش کمک کند. سعی کنید خمیازه بکشید، فک را تکان دهید، یا حرکات اغراق آمیز جویدن را با دهان انجام دهید تا به حرکت آب به سمت کانال بیرونی کمک کنید و سپس لاله گوش را بکشید تا این فرآیند تمام شود.
اگر فردی در حین کشیدن لاله گوش احساس درد کرد، این نشانه عفونت است و وقت آن است که با پزشک مشورت کند. در صورتی که علت اصلی آن باشد، ممکن است برای پاک کردن عفونت، قطره گوش دارویی تجویز کنند.
علاوه بر قطره گوش، برخی از پزشکان ممکن است شستشوی گوش نیز انجام دهند.
استفاده از کف دست ها برای وارد کردن فشار معکوس در گوش و بیرون کشیدن آب با خلاء ممکن است.
سر را به پهلو خم کنید تا گوش آسیب دیده رو به پایین باشد. دست را دور گوش جمع کنید، بنابراین کف دست بیشتر گوش و مجرای گوش را بپوشاند.
خارج کردن آب از گوش با ایجاد خلاء
کف دست کاسه شده را به سمت گوش فشار دهید، گوش را کمی به سر فشار دهید و سپس دوباره بیرون بکشید. کف دست باید در حالی که به داخل گوش فشار میآورد صاف شود و در حین دور شدن مجدداً جمع شود. در این فعالیت فرد باید در گوش احساس مکش و رهاسازی کند.
پس از چند بار انجام این کار، سر را به سمت پایین خم کنید تا مایع خارج شود. ممکن است تکان دادن مجدد لاله گوش برای کمک به خروج آب کمک کند.
حوله یا دستمال را در آب گرم خیس کنید و آب اضافی آن را بگیرید. مطمئن شوید که حوله خیلی داغ نباشد، زیرا ممکن است باعث سوختگی یا سوزش گوش شود.
یک کمپرس گرم ممکن است به شل شدن بافت‌های گوش و کاهش احتقان در ناحیه کمک کند.
حوله را تا کنید و سر را کج کنید و گوش را روی کمپرس قرار دهید. چند دقیقه در آنجا استراحت کنید، اجازه دهید گرما گوش را آرام کند و تخلیه را افزایش دهد.
همچنین ممکن است استفاده از تکنیک های دیگر پس از گرم شدن گوش، مانند خمیازه کشیدن یا کشیدن گوش برای افزایش تخلیه بیشتر کمک کند.
برخی از افراد ممکن است تصمیم بگیرند که آب اضافی موجود در مجرای گوش را با استفاده از هوای یک سشوار تبخیر کنند. برای انجام این کار، سر را روی یک حوله یا بالش قرار دهید و گوش آسیب دیده رو به سشوار باشد.
سشوار را در پایین ترین حالت قرار دهید و دستگاه حداقل یک فوت از سر فاصله داشته باشید. لاله گوش را بکشید تا باز شود و هوای بیشتری به داخل گوش هدایت شود.
خارج کردن آب از گوش با سشوار
حتماً این کار را در اتاقی تمیز و عاری از گرد و غبار، مو یا سایر مواد زائد که ممکن است به داخل گوش وارد شوند انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که دستگاه به اندازه کافی دور باشد تا فشار هوا یا صدای موتور به ساختارهای ظریف گوش آسیب نرساند.
الکل و سرکه ممکن است با هم کار کنند و به پاک کردن رطوبت و زباله از گوش کمک کنند. الکل ممکن است به تبخیر آب کمک کند. هم الکل و هم سرکه ممکن است به کشتن هر گونه باکتری در گوش و شکستن آن کمک کنند
محلول‌های پراکسید هیدروژن ممکن است به حذف موم و کثیفی هایی که مسیر کانال گوش را مسدود می‌کنند و ممکن است آب را به دام بیندازند و مشکل ایجاد کند، کمک کند. در حالی که جرم گوش برای به دام انداختن کثیفی ها و آلاینده ها در گوش مهم است، ممکن است مسدود شود یا آب را در پشت موم حبس کند.
چندین قطره گوش بدون نسخه (OTC) پراکسید هیدروژن را با سایر مواد ترکیب می کنند تا به باز کردن جرم گوش چسبنده یا نهفته و سایر مایعات گیر کرده در کانال کمک کنند.
محلول پراکسید هیدروژن رقیق شده نیز ممکن است به پاکسازی مجرای گوش کمک کند. برای تهیه محلول، 3 درصد پراکسید هیدروژن (غلظتی که محققان عموماً برای حذف جرم گوش توصیه می کنند) را با مقدار مساوی آب مخلوط کنید.
سر را خم کنید تا گوش آسیب دیده رو به بالا باشد. 2 تا 3 قطره از محلول را در گوش آسیب دیده بریزید و بگذارید چند دقیقه بماند. به آرامی سر را بچرخانید، اجازه دهید گوش در حوله یا روی سینک تخلیه شود و گوش خارجی را خشک کنید.
پزشکان توصیه می کنند از پراکسید هیدروژن زیاد استفاده نکنید.
علاوه بر این، برخی از افراد نباید از پراکسید هیدروژن در گوش خود استفاده کنند، از جمله کسانی که:
- اخیراً جراحی گوش داشته اند.
- دارای لوله های گوش یا لوله های تهویه
- بریدگی های باز در مجرای گوش خود دارند.
- ممکن است پرده گوش پاره شده باشد.
- احتمال عفونت گوش داشته باشید.
هر کس در مورد وضعیت خود مطمئن نیست باید قبل از استفاده از پراکسید هیدروژن در گوش خود با پزشک مشورت کند.
نبایدهای خارج کردن آب جمع شده در گوش
نکات کلی وجود دارد که هنگام خارج کردن آب از گوش باید در نظر بگیرید.
نبایدهای خاصی وجود دارد، از جمله:
- قرار دادن اشیاء در مجرای گوش، مانند سواب پنبه، گیره یا سنجاق قفلی
- گذاشتن انگشتان یا ناخن ها در گوش
- نزدیک قرار دادن سشوار، پنکه یا چیزهایی که هوا را به داخل گوش وارد می کنند، زیرا صدا یا فشار ممکن است به ساختارهای ظریف گوش آسیب برساند.
- اگر قبلاً عفونت گوش، سوراخ شدن پرده گوش یا لوله های گوش داشته باشد، نباید از هیچ یک از روش های استفاده کند.
گردآوری:بخش سلامت بیتوته
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
