نوشته شده توسط: الهه ناز
نقش دعا در بهبود بیماری
دعا در بهبود بیمار نقش تعیین کننده اى دارد و بسیارى از مردم اثرات شگفت آور دعا را در شفاى بیمارى هاى غیر قابل معالجه با چشم خویش دیده و آن را تجربه نموده اند. البته روشن است که این سخن به معناى نادیده گرفتن طب و دارو و جایگزینى دعا نیست. ولی میتوان از دعا بعنوان عامل معنوى در کنار عوامل مادى یاد کرد. با توجه به شیوع بیماری کرونا در این مطلب دعاهایی مجرب برای مقابله و درمان بیماری آورده شده است.
دعایی از امام علی علیه السلام در زمان شیوع بیماری
دعای زیر را که منقول از امام علی علیه السلام است در زمان شیوع بیماریها در منزل بگذارید و بعد از هر نماز صبح" یا اول روز" بخوانید.
از مرحوم آیت الله العظمی سیّد احمد خوانساری نقل شده است که؛ در سالهای دور بیماری وبا به ایران و خوانسار آمده بود. بدین دلیل در شهرستان خوانسار و در اکثر منازل یک نفر یا بیشتر از دنیا رفتند ؛ مگر منازلی که در هر روز این آیات مبارک را پس از نماز صبح می خواندند که به آن ها هیچ صدمه ای وارد نشد! متن دعا این است:
بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیمِ
قُل لَّن یُصِیبَنَا إِلاَّ مَا کَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ.
وَإِن یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلاَ رَآدَّ لِفَضْلِهِ یُصَیبُ بِهِ مَن یَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ وَکَأَیِّن مِن دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَإِیَّاکُمْ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ. مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا وَمَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ. قُلْ أَفَرَأَیْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ. حَسْبِیَ اللّهُ لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ. (بحار الانوار ج 83 ص 337 )
دعای دفع تب شدید
از سلمان فارسی نقل است: به خدا سوگند، از روزی که حضرت فاطمه زهراسلام الله علیها این دعا را به من آموختند آن را به بیش از هزار نفر در مکه و مدینه که همه مبتلا به تب شدید بودند تعلیم دادم و همه آنها با قرائت این دعا صحت کامل یافتند.
متن دعا این است:
بِسْمِ اللّ?هِ الرَّحْم?نِ الرَّحِیمِ
بِسْمِ اللّ?هِ النُّورِ ، بِسْمِ اللّ?هِ نُورِ النُّورِ ، بِسْمِ اللّ?هِ نُورٌ عَلى? نُورٍ ، بِسْمِ اللّ?هِ الَّذِى هُوَ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ ، بِسْمِ اللّ?هِ الَّذِى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ . الْحَمْدُ لِلّ?هِ الَّذِى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ ، وَأَنْزَلَ النُّورَ عَلَى الطُّورِ ، فِى کِتابٍ مَسْطُورٍ ، فِى رَقٍّ مَنْشُورٍ ، بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ ، عَلى? نَبِیٍّ مَحْبُورٍ . الْحَمْدُ لِلّ?هِ الَّذِی هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ ، وَبِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ ، وَعَلَى السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ مَشْکُورٌ . وَصَلَّى اللّ?هُ عَلى? سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِینَ .
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانیاش همیشگی است؛ به نام خدای نور، به نام خدای نور نور، به نام خدای نور بر نور، به نام خدایی که تدبیرگر امور است، به نام خدایی که نور را از نور آفرید و سپاس خدایی را که نور را از نور آفرید و نور را در کوه طور فرو فرستاد، در کتابی بر نوشته، در ورقهای گشوده، با اندازهای درخور، بر پیامبری آراسته، سپاس خدای را که به عزّت یاد شود و به عظمت مشهور است و بر شادی و بدحالی سپاسگزاری شود، درود خدا بر آقای ما محمّد و خاندان پاکش. (مکارم الاخلاق ص418؛ دلائل الامامة ص. 28؛ بحارالانوار ج92 ص. 27)
دعا از امام صادق علیه السلام برای رفع بیماری
امام صادق علیه السلام فرمود: هر گاه در کنار مریضی بودی، دست خود را بر سر بیمار بگذار و این دعا را بخوان:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ مَا شَاءَ اللَّهُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِبْرَاهِیمُ خَلِیلُ اللَّهِ مُوسَى نَجِیُّ اللَّهِ عِیسَى رُوحُ اللَّهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ص. مِنَ الْأَرْوَاحِ وَ الْأَوْجَاعِ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَزَائِمُ مِنَ اللَّهِ لِفُلَانِ بْنِ فُلَانَةَ( نام شخص و مادر او را می برد) لَا یَقْرَبُهُ إِلَّا کُلُّ مُسْلِمٍ وَ أُعِیذُهُ بِکَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ کُلِّهَا الَّتِی سَأَلَ بِهَا آدَمُ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ إِلَّا انْزَجَرْتِ أَیَّتُهَا الْأَرْوَاحُ وَ الْأَوْجَاعُ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ.
پناه به نام خدا و به خدا و از خدا و بسوی خدا و آنچه خدا بخواهد و اینکه هیچ نیرو و حرکتی نیست. مگر به اذن خدا و اینکه ابراهیم دوست خدا و موسی نجات یافته خدا و عیسی روح خدا و محمد فرستاده. خدا- که درود خدا بر او و آل او و بر همه انبیاء- از باد ها و دردها. به نام خدا، به یاد خدا، و با استمداد از تقدیرات خدا، برای فلانی پسر فلانی، اقرار به اعتقادات ندارد مگر مسلمان، پناه می برم به خدا با کلمات. تامه ای که حضرت آدمعلیه السلامخدا را با آنها خواند تا توبه او پذیرفته شد، همانا او توبه پذیر مهربانی است. ای دردها، با اجازه خداوند و کلمات مقدس شما را فراری می دهم که خدایی جز او نیست. همانا هر کار و آفرینشی برای اوست، آفرین بر خدا آفریدگار عالمین.
سپس آیه الکرسی و سوره های حمد و معوذتین (فلق و ناس) و اخلاص را هر کدام یک مرتبه و نیز ده آیه از سوره یس بخوان، بعد هم این دعا را بخوان:
اللَّهُمَّ اشْفِهِ بِشِفَائِکَ وَ دَاوِهِ بِدَوَائِکَ وَ عَافِهِ مِنْ بَلَائِکَ وَ تَسْأَلُهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ.
(خداوندا! با شفای خود او را شفا ده، و با دوای خود او را مداوا کن، و از بلاهایت او را عافیت بده، و سلامتی به او بده به حق محمد و آل محمد - که درود خدا بر او و بر آل او). (بحارالانوار ج. 92 ص. 16)
دعا براى رفع بیماری و ناخوشیها
سید بن طاوس (ره) فرموده که ما تجربه کردیم، آن را بر روی کاغذی به همراه ده مرتبه یا اَللَّهُ، ده مرتبه یا رَبِّ و ده مرتبه یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ ، بنویسید و پبش بیمار قرار دهید إنشاء الله خوب میشود. (بیشتر بخوانید: انواع دعا برای شفای مریض)
این دعا عبارت است از :
یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکرُهُ شِفآءٌ یا مَنْ یجْعَلُ الشِّفاءَ فیما یشاءُ مِنَ الاْشْیاءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مَحُمَّدٍ وَ اجْعَلْ شِفائى مِنْ هذَا الدّاءِ فىِ اسْمِک هذا .
اى که نامش دوا و ذکرش شفا است اى که بنهد شفا را در هر چیزى که خواهد درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بنه شفاى مرا از این درد در این نامت. ( مفاتیح الجنان ، ص 940 )
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
دعاهای مخصوص امام علی النقی (ع)
امام علی بن محمد بن علی معروف به علی النقی و هادی، دهمین امام شیعیان دوازده امامی در 15 ذی الحجه 212 هجری در صریا اطراف مدینه به دنیا آمدند. کنیه اش ابوالحسن می باشد و برای اینکه با کاظم و رضا که آنها هم ابوالحسن نامیده می شدند، اشتباه نشود او را ابوالحسن ثالث می نامند. مادرش سمانه است.
مدت امامت امام هادى (ع) 34 سال و عمر شریفشان 42 سال بود که در 3 رجب سال 254 هجری در شهر سامراء توسط متوکل عباسی مسموم و شهید شد و در خانه خود دفن گردید.
نماز امام هادی (ع) دو رکعت است، در رکعت اول سوره حمد و سوره یس و در رکعت دوم سوره حمد و سوره الرحمن.
نماز دیگر: دو رکعت است. در هر رکعت بعد از حمد هفتاد مرتبه سوره توحید.
یا بارُّ یا وَصُولُ یا شاهِدَ کُلِّ غاَّئِبٍ وَ یا قَریبُ غَیْرَ بَعیدٍ وَ یا غالِبُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ
اى نیکوکار و اى با همه پیوسته و اى گواه هر ناپیدا و اى نزدیکى که دور نیست و اى پیروز شکست ناپذیر
وَ یا مَنْ لایَعْلَمُ کَیْفَ هُوَ اِلاّ هُوَ یا مَنْ لاتُبْلَغُ قُدْرَتُهُ
و اى کسى که جز او کسى نمى داند که او چگونه است و اى آن که به قدرتش نتوان رسید
اَسْئَلُکَ اَللّهُمَّ بِاسْمِکَ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الْمَکْتُومِ عَمَّنْ شِئْتَ
از تو مى خواهم خدایا به آن نامت که در پرده (غیبت) مستور و در خزینه ات محفوظ و از آن که خواسته اى مکتوم داشته اى
الطّاهِرِ الْمُطَهَّرِ الْمُقَدَّسِ النُّورِ التّاَّمِّ الْحَىِّ الْقَیّومِ الْعَظیمِ نُورِ السَّمواتِ وَ نوُرِ الاَرَضینَ
آن نام پاک و پاکیزه و مقدس و نورانى کامل، (و آن) زنده و پاینده و بزرگ، نوربخش آسمان ها و نور ده زمین ها
عالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ الْکَبیرِ الْمُتَعالِ الْعَظیمِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.
داناى ناپیدا و پیدا آن بزرگ والا مقام و عظیم درود فرست بر محمد و آل محمد.
امام هادی می فرماید: دعایی را که خواهم گفت من آن را بسیار می خوانم و از خدا تقاضا کرده ام هر کس بعد از من آن را نزد قبرم بخواند او را نا امید نفرماید و دعا این است :
یا عُدَّتی عِندالعُدَدِ و یا رَجائی و المُعتَمَد و یا کَهفی وَ السَّنَد و یا واحِدُ یا اَحَدُ یا قُل هُوَ الله اَحَد اَسالُکَ اللهمَ بِحَقِ مَن خَلَقتَهُ مِن خَلقِکَ وَ لَم تَجعَل فی خَلقِکَ مِثلَهُم اَحَداً اَن تُصَلّیَ عَلَیهِم و .... ( حاجت خود را ذکر کند)
نماز و دعاهای امام علی النقی (ع)
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَصِیِّ الْأَوْصِیَاءِ وَ إِمَامِ الْأَتْقِیَاءِ وَ خَلَفِ أَئِمَّةِ الدِّینِ وَ الْحُجَّةِ عَلَى الْخَلائِقِ أَجْمَعِینَ اللَّهُمَّ کَمَا جَعَلْتَهُ نُورا یَسْتَضِیءُ بِهِ الْمُؤْمِنُونَ فَبَشَّرَ بِالْجَزِیلِ مِنْ ثَوَابِکَ وَ أَنْذَرَ بِالْأَلِیمِ مِنْ عِقَابِکَ وَ حَذَّرَ بَأْسَکَ وَ ذَکَّرَ بِآیَاتِکَ وَ أَحَلَّ حَلالَکَ وَ حَرَّمَ حَرَامَکَ وَ بَیَّنَ شَرَائِعَکَ وَ فَرَائِضَکَ وَ حَضَّ عَلَى عِبَادَتِکَ وَ أَمَرَ بِطَاعَتِکَ وَ نَهَى عَنْ مَعْصِیَتِکَ فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ وَ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیَائِکَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ.
خدایا درود فرست بر على بن محمد، او که جانشین اوصیای پیامبر(ص) و پیشوای پرهیزگاران است. و جایگزین رهبران دین و حجت بر تمام آفریدگان. بارالها! چنان که او را نوری قرار دادی تا مؤمنان به وسیله او روشنى جویند. او به پاداش بزرگ تو بشارت داد و از کیفر تو مردم را بر حذر داشت و آیات تو را به یاد مردم انداخت، حلالت را حلال دانست و حرامت را حرام کرد. آئین تو و واجبات تو را بیان کرد و مردم را به عبادت تو برانگیخت. و به طاعت تو فرمان داد و از نافرمانی تو بازداشت. خدایا! بر او درود فرست برترین درودی که بر هر کدام از اولیای خودت و ذرّیه پیامبرانت می فرستی ای معبود جهانیان.
صلوات خاصه امام علی النقی (ع)
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ الزَّکِیَّ الرَّاشِدَ النُّورَ الثَّاقِبَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا صَفِیَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سِرَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حَبْلَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا آلَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خِیَرَةَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا صَفْوَةَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حَقَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حَبِیبَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ الْأَنْوَارِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا زَیْنَ الْأَبْرَارِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَلِیلَ الْأَخْیَارِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عُنْصُرَ الْأَطْهَارِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ الرَّحْمَنِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رُکْنَ الْإِیمَانِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ الصَّالِحِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَلَمَ الْهُدَى السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حَلِیفَ التُّقَى السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَمُودَ الدِّینِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْأَمِینُ الْوَفِیُّ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَلَمُ الرَّضِیُّ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الزَّاهِدُ التَّقِیُّ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْحُجَّةُ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا التَّالِی لِلْقُرْآنِ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْمُبَیِّنُ لِلْحَلالِ مِنَ الْحَرَامِ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْوَلِیُّ النَّاصِحُ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الطَّرِیقُ الْوَاضِحُ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا النَّجْمُ اللائِحُ أَشْهَدُ یَا مَوْلایَ یَا أَبَا الْحَسَنِ أَنَّکَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ خَلِیفَتُهُ فِی بَرِیَّتِهِ وَ أَمِینُهُ فِی بِلادِهِ وَ شَاهِدُهُ عَلَى عِبَادِهِ،
وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ کَلِمَةُ التَّقْوَى وَ بَابُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْمُطَهَّرُ مِنَ الذُّنُوبِ الْمُبَرَّأُ مِنَ الْعُیُوبِ وَ الْمُخْتَصُّ بِکَرَامَةِ اللَّهِ وَ الْمَحْبُوُّ بِحُجَّةِ اللَّهِ وَ الْمَوْهُوبُ لَهُ کَلِمَةُ اللَّهِ وَ الرُّکْنُ الَّذِی یَلْجَأُ إِلَیْهِ الْعِبَادُ وَ تُحْیَا بِهِ الْبِلادُ وَ أَشْهَدُ یَا مَوْلایَ أَنِّی بِکَ وَ بِآبَائِکَ وَ أَبْنَائِکَ مُوقِنٌ مُقِرٌّ وَ لَکُمْ تَابِعٌ فِی ذَاتِ نَفْسِی وَ شَرَائِعِ دِینِی وَ خَاتِمَةِ عَمَلِی وَ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ وَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاکُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاکُمْ مُؤْمِنٌ بِسِرِّکُمْ وَ عَلانِیَتِکُمْ وَ أَوَّلِکُمْ وَ آخِرِکُمْ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی [وَ السَّلامُ عَلَیْکَ ] وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ .
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
صلوات خاصه امام محمد باقر (ع)
امام محمد باقر (ع) در نخستین روز ماه رجب سال 57 هجری در مدینه متولد شد و پس از 57 سال عمر شریف و پربرکت، در هفتم ذیالحجه سال 114 هجری مسموم شد و به شهادت رسید.
هریک از امامان شیعه، خصوصیت خاصی در زمینه برآورده شدن حاجات دارند؛ امام باقر (ع) در "فریادرسی بر امر آخرت" معروف است.
هر روز از روزهای هفته، مخصوص به تعدادی از ائمه (ع) است؛ به این معنا که توسل پیدا کردن به هر یک از امامان، در روز خاصی بیشتر سفارش میشود. روز مخصوص به امام محمد باقر سهشنبه است.
دعا و صلوات خاصه امام محمد باقر (ع)
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ الْعِلْمِ وَ إِمَامِ الْهُدَى وَ قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِکَ
پروردگارا درود فرست بر محمد بن على حضرت باقر العلوم و پیشواى هدایت و رهبر اهل تقوى و برگزیده از بندگان خاص تو
اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ وَ مَنَاراً لِبِلاَدِکَ وَ مُسْتَوْدَعاً لِحِکْمَتِکَ
پروردگارا و چنانکه او را علم و مرجع رشد و هدایت بندگان و چراغ روشن شهر و دیار خود گردانیدى و محل ودیعه علم و گنجینه حکمت خویش
وَ مُتَرْجِماً لِوَحْیِکَ وَ أَمَرْتَ بِطَاعَتِهِ وَ حَذَّرْتَ مِنْ مَعْصِیَتِهِ
و ترجمان و مبین حقایق وحى خود قرار دادى و خلق را امر به طاعت او کردى و نهى و تحذیر از عصیان و مخالفتش فرمودى
فَصَلِّ عَلَیْهِ یَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیَائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أُمَنَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
پس اى خدا درود فرست بر او درودى افضل از آنچه بر احدى از ذریه پیغمبران و خاصان و رسولانت و امناى وحیت فرستادى اى پروردگار عالم
دعا و توسل امام محمد باقر (ع)
دو رکعت است در هر رکعت حمد یک مرتبه و :
سُبْحانَ اللّهِ وَ اَلْحَمْدُلِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اَللّهُ اَکْبَرُ (صد مرتبه)
منزه است خدا و ستایش خاص خدا است و معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگتر است
دعای آن حضرت بعد از نماز :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ
خدایا از تو مى خواهم
یا حَلیمُ ذُو اَناهٍ غَفُورٌ وَدُودٌ اَنْ تَتَجاوَزَ عَنْ سَیِّئاتى وَ ما عِنْدى
اى بردبارى که (با بندگان ) مدارا کنى و آمرزنده و مهربانى (مى خواهم ) که از گناهانم و بدیهایى که در نزد من است
بِحُسْنِ ما عِنْدَکَ وَ اَنْ تُعْطِیَنى مِنْ عَطاَّئِکَ ما یَسَعُنى وَ تُلْهِمَنى
بدان خوبیها که نزد تو است درگذرى و از عطاى خود به اندازه که فرایم گیرد (یا آنچه در خور طاقت من است ) به من عطا
فیما اَعْطَیْتَنِى الْعَمَلَ فیهِ بِطاعَتِکَ وَ طاعَهِ رَسُولِکَ وَ اَنْ تُعْطِیَنى
کنى و الهام کنى مرا که در آنچه به من عطا کرى در راه اطاعت تو و اطاعت رسولت بکار برم و بدان اندازه مرا مشمول
مِنْ عَفْوِکَ ما اَسْتَوْجِبُ بِهِ کَرامَتَکَ اَللّهُمَّ اَعْطِنى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ
گذشت خود قرار دهى که بوسیله آن مستوجب کرامت و بزرگواریت گردم خدایا به من بده آنچه را تو شایسته آنى و
لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ فَاِنَّما اَنَا بِکَ وَ لَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلاّ مِنْکَ یا
مکن با من آنچه من سزاوار آنم زیرا که تنها من به تو توسل جسته و هرگز خیرى به من نرسیده جز از ناحیه تو اى
اَبْصَرَ الاَبْصَرینَ وَ یا اَسْمَعَ السّامِعِینَ وَ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینَ وَ یا
بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى عادلترین داوران و اى
جارَ الْمُسْتَجیرینَ وَ یا مُجیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرّینَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
پناه پناهجویان و اى پاسخ دهنده دعاى درماندگان درود فرست بر محمد و آلش
نماز حاجات
از زبان مبارک امام محمد باقر (ع) منقول است که اگر هر شخصی که حاجت مهمی دارد این نماز زیر را اقامه کند، به حاجت خود خواهد رسید:
دو رکعت نماز به جا بیاورید
پس از اتمام نماز بگویید: یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ وَ یا اَسْمَعَ السّامِعینَ وَ یا اَسْرَعَ الْحابِسینَ اِقْضِ حاجتی.
حاجت خود را از خدا بخواهید.
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
احادیث درباره اهمیت مساجد:
رسول اکرم (ص):
«اَلمَساجِدُ مَجالِسُ الأنبیاء علیالسلام»
مساجد، محفل انبیا (ع) است. (مستدرک، ج 3، ص 363)
امام باقر (ع):
«مَن بَنی مَسجِداً ولَو مِثلَ مَفحَصِ قَطاةٍ بَنَیاللّهُ لَهُ بَیتاً فِیالجَنَّةِ»
کسی که یک مسجد بنا کند ـ هرچند کوچک باشد ـ خداوند یک خانه در بهشت برای او بنا میکند. (وسائل، ج 3، ص 486)
رسول اکرم (ص):
هر کس براى خدا مسجدى بسازد ، خداوند ، خانه اى فراخ تر از آن در بهشت براى وى مى سازد.
رسولاکرم (ص):
«اَلمَساجِدُ سُوقٌ مِنْ اَسْواقِ الـآخِرَةِ، قِراها اَلْمَغْفِرَةُ وَ تُحْفَتُها الْجَنَّةُ»
مساجد بازاری از بازارهای آخرت هستند، پذیرایی آن مغفرت و تحفهاش بهشت است. (مستدرک، ج 3، ص361)
رسول اکرم (ص):
«الْمَساجِدُ بُیوتُ الْمُتَّقین»
مساجد، خانه پرهیزگاران است. (مستدرک، ج 3، 363)
رسول اکرم (ص):
کسی که فرشی در مسجد پهن می کند خداوند هفتاد هزار فرشته را برمی انگیرد تا زمانی که آن فرش در مسجد باقی باشد، برایش استغففار می کند (بحارالانوار، ج 83، ص377)
رسول اکرم (ص):
نماز وسیله آبادی مساجد و زینت شهر است. (مصباح الفلاح، ص173)
رسول اکرم (ص):
خداوند ـ تبارک و تعالى ـ فرمود: «آگاه باشید که خانه هاى من در زمین، مساجدند که به سانِ درخشش ستارگان براى اهل زمین ، بر آسمانیان ، نورافشانى مى کنند» .
رسول اکرم (ص):
خداى عز و جل در روز رستاخیز مى فرماید : «همسایگان من کجایند ؟». فرشتگان مى گویند: چه کسانى را سِزد که همسایه تو باشند ؟ مى فرماید : «آبادگران مسجدم».
احادیث درباره رفتن به مساجد:
امام حسن (ع):
«اَلْغَفْلَةُ تَرکُکَ الْمَسْجِدَ، وَ طَاعَتُکَ الْمُفْسِدَ»
غفلت تو در این است که رابطه خود را با مسجد قطع میکنی و راه مُفسدین و تبهکاران را پیشه میگیری. (بحار، ج 78، ص 115)
امام باقر (ع):
«تَعاهَدُوا نِعالَکُم عِنْدَ اَبْوابِ مَساجِدِکُم»
پیش از ورود به مسجد کفشهای خود را (از جهت آلودگی و نجاست) وارسی نمایید. (وسائل، ج3، ص504)
امیرالمومنین (ع):
«اَلجَلسةُ فیالجامعِ خَیرٌلی مِنَ الجَلسةِ فیالجَنّةِ، لأَنَّ الجنَّةَ فیها رِضی نَفسی وَ الجامِعُ فیهِ رِضی ربّی»
جلوس من در مسجد از سکونت در بهشت برایم بهتر است، زیرا اقامت من در بهشت موجب خوشنودی من است، اما بودن من در مسجد موجب رضا و خوشنودی خداست. (وسائل، ج3، ص 482)
رسول اکرم (ص):
«مَنْ مَشی إلی مَسْجِدٍ مِنْ مَساجِدِ اللّهِ، فَلَهُ بِکُلِ خُطْوَةٍ خَطاها حَتّی یَرْجِعَ إلی مَنْزِلِهِ، عَشْرُ حَسَناتٍ، وَ مُحِیَ عَنْهُ عَشْرُ سَیِّئاتٍ، وَ رُفِعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجاتٍ»
هرکس به سوی مسجد گام بردارد، در برابر هر گامی 10 حسنه برایش ثبت و 10 گناهش پاک و ده درجه و منزلت او (در بهشت) بالا میرود. (وسائل، ج 3، ص 483)
امام باقر (ع):
«لَحَدیثُ الْبَغْیِ فِی الْمَسْجِدِ، یأکُلُ الْحَسَناتِ کَما تَأکُلُ الْبَهیمَةُ الْحَطَبَ»
در مسجد، لغویات و حرفهای نامربوط زدن ثوابها را (آنچنان) میخورند و از بین میبرند همانند چهارپایان که علف را (با حرص و وَلَع) میخورند و از بین میبرند. (مستدرک، ج 3، ص 371)
امام حسن (ع):
مَنْ اَدامَ الْاِخْتِلافَ اِلَی الْمَسجِد اَصابَ اِحْدی ثَمانٍ: ایَهً مُحْکَمَهً وَ اَخاً مُسْتَفاداً وَ عِلْماًمُسْتَطْرَفاً، وَ رَحْمَهً مُنتَظِرهً وَ کَلِمَهً تَدُلُّهُ عَلَی الْهُدی اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدیٍّ وَ تَرَکَ الذُّنُوبَ حَیاءً اَوْخَشْیَهً
کسی که همواره به مسجد (برای اقامه نماز و غیره) رفت و آمد کند، یکی از این هشتفایده به او برسد:
1- استفاده از آیه روشنی از قرآن.
2- یافتن رفیق نیک.
3- فراگیری علم تازه.
4- برخورداری از رحمتی که در انتظارش بود.
5- شنیدن سخنی که راهنمای راه باشد.
6- از انحراف در امان باشد.
7- موجب ترک گناه از روی حیا شود.
8- موجب ترک گناه بر اثر ترس گردد (بحار الأنوار ج 75 ص 108)
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
دعای حرز امام جواد (ع) برای برای باطل کردن سحر و طلسم بسیار مفید است
"بسم الله الرحمن الرحیم"
یا نُورُ یا بُرْهانُ یا مُبینُ یا مُنیرُ یا رَبِّ اِکْفِنى الْشُّرُورَ وَ افاتِ الدُّهُورِ وَ اَسْئَلُکَ النَّجاةَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِى الصُّورِ
اى نور و اى دلیل روشن و اى آشکارکننده اى نوربخش پروردگارا کفایتم کن از شرور و آفات روزگار واز تو خواهم رهایى را در روزى که دمیده شود در صور
امام جواد (ع):
خود را به این دعا حرز کن که اگر لشکرهای روم و ترک را ملاقات کنی و همگی به همراه جمیع اهل زمین علیه تو قیام کنند، از ایشان به تو بدی نرسد و از همه آن ها ایمن باشی.
آیت الله بهجت درباره حرز امام جواد (ع) می فرمایند:
من در مورد ختومات از استادم (مرحوم آیت الله قاضی) چیزی نمی پرسیدم، اما گاهی خود ایشان می فرمودند. از جمله عمل زیر را:
حرز امام جواد (ع) که باید به بازو بسته شود و خاصیت آن ( خصوصا برای باطل کردن سحر و طلسم) فقط در صورت بسته شدن به بازوست...
در بین ادعیه و احراز مشهور ترین حرز برای دفع بلا حرز امام جواد (ع) است.با توجه به متن حرز شاید بتوان از مصادیق دفع بلا مواردی را نام برد از جمله:دور شدن نگاه و زبان سوء دشمن دفع شرور مردم، سلاطین،شیاطین، جنیان،غولان،حفظ از فریب و دشمنی و حیله، حفظ از جراحت و فساد و غرق شدن و هلاکت و شکست خوردن، حفظ آبرو ،حفظ از قتل و انتقام و قطع شدن، حفظ از بیماری وناخوشی وآزار، حفظ از فقر و گرسنگی و عطش،حفظ از وسوسه،حفظ از نقصان در دین و معیشت در زندگی و...
امام صادق(ع):«اگر نبش قبر برای شما ممکن بود(و علت مرگ ها را می فهمیدید )برای شما آشکار می شدکه علت بیشتر مرگها چشم زخم است» وهمچنین از پیامبر اکرم(ص)نقل شده است:«که چشم زخم مرد را در قبر وشتر را در دیگ قرار می دهد.»شاید بتوان یکی از مهمترین اثرات این حرزبرای دفع چشم زخم تجربه شده است.
شیخ بهایی در تعریف سحر این چنین می گوید: تمزیج قوای عالیه فعاله با سافله منفعله سحر می باشد.
و علامه مجلسی در مورد تأثیرسحر می گوید:
آنچه برای ما از آیات و روایات معلوم شد این است که برای سحر یک نوع تأثیر آن هم در بعضی آن هم در بعضی از اشخاص و ابدان(ج بدن)است مثل ایجاد دوستی و عداوت و اندوه و شادی (بحارج 60 ص 31).
و همچنین می گوید:سحر به عوذات (دعاهای مأثور مثل حرز امام جواد (ع) )و آیات و توکل به خدا دفع می شوند (بحار ج60 ص41)
آیت الله بهجت می فرمایند:«برای جلوگیری از چشم زخم یا باطل شدن سحرهمراه داشتن حرز امام جواد (ع) مفید است(گوهرهای حکیمانه ص13)
* حرز امام جواد حتماً باید با کاغذ و قلمی که ساخته مسلمانان است نوشته شود و الا اثری نخواهد داشت.
* حتماً نویسنده حرز امام جواد با وضو و رو به قبله باشد و حروف جامع و کامل نوشته شوند؛ به عنوان مثال نون را نکشد و دقیقا به آن شکم بدهد.
* زمانی که میخواهید حرز امام جواد علیه السلام را بر بازو ببندید:
* وضو بگیرید.
* چهار رکعت نماز( دو نماز دو رکعتی بخوانید) بدین طریق :
* در هر رکعت پس از سوره حمد، هفت بار« آیه الکرسی»، هفت بار آیه 18 سوره آل عمران معروف به« شهدالله»، هفت بار سوره شمس، هفت بار سوره لیل و هفت مرتبه سوره توحید را بخوانید.
* بعد از پایان نمازتان حرز امام جواد علیه السلام را بر بازوی راست خود ببندید.
* درصورتی که حرز امام جواد (ع) را برای کودک نابالغ گرفته اید، کسی را از طرف صاحب حرز نایب کنید تا نماز را به نیابت از کودک بخواند.
- حرز امام جواد (ع) دارای اسماء متبرکه است و دست زدن بی وضو به قاب نقره ای آن بدون مانع جایز نیست ( جهت رعایت این نکته بر روی قاب نقره ای چسب و یا لاک بیرنگی زده شود).
- مراقب باشید حرز هرگز داخل چاه فاضلاب نیفتد و در صورت بروز چنین اتفاقی سریعا حرز را در آورده و سریعاً آب بکشید و خشک نمایید.
- حتی المقدور به حرز امام جواد (ع) آب نرسد تا هم نقره دیر تر سیاه شود و هم پوست اهو از وضعیت طبیعی خود خارج نشود.
- با توجه به روایت امام جعفر صادق (ع)همراه بودن حرز امام جواد در زمان دستشویی رفتن و زمان جنابت اشکالی ندارد ولی خانم حائض و نفسا یا نبندد یا درون یک پوست چرمی( مانند بازوبند ها) قرار دهد و بعد از آن ببندد.
- در هنگام نخستین بار بستن حرز امام جواد (ع) توجه کنید قمر در عقرب نباشد ( باتوجه به روایت، این نکته در زمان نوشتن دعا هم رعایت می شود).
نوشته شده توسط: الهه ناز
مناجات با خدا برای حاجت گرفتن
خداوند بزرگ بر همه چیز آگاه است. اوست که خیر و صلاح بنده ی خود را می داند به همین دلیل وقتی دعا می کنیم گاهی مصلحت سبب می شود که دعا دیرتر اجابت شود.
اصل برآورده شدن دعا مهم است و دیر یا زود آن مهم نیست برای اجابت دعا باید هنگام دعا کردن شریط خاصی داشته باشیم که به آن ها اشاره خواهیم کرد. بگذارید ابتدای این مقاله را با دعایی زیبا شروع کنیم :
پروردگارا مرا به بزرگی انچه داده ای آگاه کن تا کوچکی آن چیز هایی که ندارم آرامشم رابه هم نزند.
پروردگارا اگر قرار است بسازیم قدرتمان و اگر قرار است بسوزیم طاقتمان عطا فرما.
پروردگارا به حق عترتت یاریمان کن که دیرتر برنجیم، زودتر ببخشیم، کمتر قضاوت کنیم و بیشتر فرصت بدهیم.
پروردگارا به ما بفهمان که معذرت خواهی شکستن غرور نیست نمایش شعور است.
راز و نیاز با خدا برای گرفتن حاجت
• دعا باید از صمیم قلب و با تمام وجودمان باشد. با تمام ذرات وجودمان چیزی را از خداوند درخواست کنیم. یعنی باید دل و زبان عمل مان یکی باشد
• باید خداوند را تنها تکیه گاه و دانای عالم دانست همه چیز در دست اوست و روی آوردن به غیر از خدا و درخواست کمک به غیر از او جایز نیست باید به خداوند اعتماد داشت تنها باید رو به سوی او آورد و از خودش یاری گرفت و باید از همه چیز و همه کس به غیر از خدای متعال ناامید شد.
امام صادق (ع) در رابطه با این موضوع می فرمایند: «هرگاه یکى از شما بخواهد که هر چه از خدا درخواست مى کند، خدا به او عطا فرماید، باید از همه مردم ناامید و مأیوس گردد و هیچ امیدى جز به درگاه خدا نداشته باشد».او به نقطه اى از ایمان و توکل باید برسد که بداند همه قدرت ها و علل جهان تحت اراده و قدرت الهى قرار دارند
• انسان می تواند در هر حالتی و هر وقت و زمانی مشغول دعا و مناجات با خداوند باشد ما باخواندن هر نماز درشبانه روز یاد خداوند را به جا می آوریم.سحرگاه و شامگاه ظهر و عصر می توان دست به دعا برد.
متاسفانه گاهی ما درمواقع سختی ها و بلایا یادی از پروردگار می کنیم و دست به دعا می بریم که امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «کسى که پیش دستى در دعا نکند و فقط در وقت نزول بلا دست به دعا بردارد، دعایش در آن وقت مستجاب نمی شود و فرشتگان گویند: این آواز را نشناسیم». در روایت دیگرى آمده که «به او مىگویند: تا امروز کجا بودى؟
خداوند را باید در روزهای خوشی یاد کرد تا او هم ما را در روزهای سخت و ناخوشی هایمان یاری کند.
• دعا نمی تواند جای تلاش و برنامه ریزی در زندگی را بگیرد بلکه باید مکمل آن باشد.
بعضی دعاها دیرتر برآورده می شوند
دعا باید باحالت تضرع و دلشکستگی باشد.
امام صادق (ع) فرمود: «هرگاه دلتان شکست، دعا کنید، زیرا دل تا پاک و خالص نشود، شکسته نمی شود»«
• گاه باید متوسل به چهارده معصوم، شهدا، ائمه شد و آن ها را وسیله ای برای اجابت دعای خود قرار داد.
• زمان و مکان دعا کردن نیز بسیار مهم است دعا در شب های قدر، درامامزاده ها، زیارتگاه ها، به هنگام شب، بعد از خواندن نماز و یا در قنوت و یا سجده ی نماز وتر، در ماه رمضان، رجب، دهه ی اول ذی الحجه، گیراتر است.
از جمله مواردی که سبب تاخیر در استجابت دعاها می شود، گناه کردن است.
امام سجاد (ع) فرمود: «گناهانى که مانع استجابت دعا مى شوند، عبارتند از: بد دلى و سوءظن به مؤمنان و کارهاى آنان؛ طینت و درونى ناپاک داشتن؛ نفاق و دورویى با برادران و خواهران ایمانى؛ عدم اطمینان به اجابت دعا؛ تأخیر نمازهاى واجب (و نخواندن آن در اول وقت فضیلت) زمانی که وقت آن بگذرد؛ بدزبانى و فحاشى و اهانت کردن؛ نزدیک نشدن به خدا به وسیله صدقه و کارهاى نیک.»
نیز فرمود: «از جمله گناهانى که مانع استجابت دعا مى شود، نافرمانى و رنجاندن خاطر پدر و مادر است.»
در برخى از روایات، بداخلاقى سبب باز گرداندن دعا، معرفى شده است.
روش های دعا کردن برای اجابت حاجت
در پایان بد نیست که این چند نکته را به خاطر بسپاریم:
* در روایت است زمانی که خداوند بنده اى را دوست داشته باشد، مستجاب شدن دعاى او را به تأخیر می اندازد تا بنده اش بیشتر با او راز و نیاز کنید.
* از این رو مؤمنان ثابت قدم هرگز از تکرار دعا ناامید نمی شوند.
* مواقعی دعا مستجاب می شود، اما از روى مصلحت به تأخیر می افتد، حتى امکان دارد سال ها طول بکشد تا محقق شود.
* گاهى مواقع با وجود همه ی شرایط دعا، دعا مستجاب نمی شود، زیرا به مصلحت ما نیست، در اصل چیزى را می خواهیم که به سود ما نیست، اما فکر می کنیم به نفع ماست.
* گاهی اوقات، بنابر مصلحت فرد در دنیا دعاهایش مستجاب نمی شود. اما اجابت دعاها در آخرت به صورت پاداش ظاهر می شود. اگر کسی بداند خداوند در عوض عدم اجابت دعا در دنیا، چه پاداشی برای او در آخرت در نظر گرفته است هرگز ناامید نمی شود.
* باید بدانیم هیچ دعایی بی اثر نیست و تاثیر خود را در دنیا و آخرت خواهد گذاشت هیچگاه دست از دعا کردن برنداریم و همواره امید و توکلمان به خداوند متعال باشد.
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
نجمه خاتون مادر امام رضا و حضرت معصومه (س) می باشد
نجمه خاتون همسر امام کاظم( علیه السلام) و مادر امام رضا (علیه السلام) و فاطمه معصومه( سلام الله علیها) می باشد. او کنیزی بود که توسط حمیده همسر امام صادق( علیه السلام) خریداری و به امام کاظم( علیه السلام) بخشیده شد.
اصل و نسب نجمه خاتون
او کنیزی از اشراف عجم بود که در بین عرب ها زاده شده بود. برخی او را اصالتاً اهل شهر نوبه در شمال آفریقا و بعضی از اهل جزیره مارسی در جنوب فرانسه می دانند.
اسامی و القاب نجمه خاتون
اولین اسم او تکتم (نام دیگر آب زمزم) بود سپس نجمه، اَرْوی، سُکَن، ام البنین، خَیْزُران، سُهاو مرسیه هم نامیده شده است و بعد از ولادت علی بن موسی الرضا ملقب به طاهره گردید. مشهور ترین نام او نجمه خاتون است.
ازدواج نجمه خاتون
طبق روایتی آن بانوی طاهره در سال 147 هجری قمری، یعنی تقریبا در همان سالی که وجود نازنین امام کاظم (علیه السلام) در سن 19 و یا 20 سالگی به سر می برند، در بین کاروانی که کنیزان و برده هایی را برای فروش به مدینه آورده بودند، وارد شهر مدینه شد.در آن کاروان، برده ها و کنیزان زیادی برای فروش وجود داشتند و این بانوی بزرگوار هم در آن کاروان، بعنوان یکی از کنیزان فروشی حضور داشتند.
مشربه ام ابراهیم، مدفن نجمه خاتون (س) در مدینه
همچنین در منابع مربوطه آمده است: آن بانوی بزرگوار، در زمان ورود کاروان به شهر مدینه، بسیار مریض بوده اند، به گونه ای که صاحب کاروان، وی را از کنیزان فروشی دیگر جدا کرده بود و به همین خاطر هم بود که هنگامی که امام کاظم( علیه السلام) برای اولین بار ، جهت خریداری کردن او به آن کاروان سر زد، صاحب کاروان آن بانو را به وی نشان نداد و یا حتی زمانی که بعداً امام ( علیه السلام) از صاحب کاروان، او را خریداری کرد، اصحاب و یاران امام( علیه السلام) از این که آن حضرت، یک کنیز بیماری را با آن همه پافشاری و قیمت بالا، خریداری کرد، تعجب کردند.
حمیده مادر امام کاظم (علیه السلام) در خواب پیامبر( صلی الله علیه و آله) را می بیند که به وی دستور می دهد نجمه را به ازدواج فرزندش موسی در آورد، چراکه به زودی برترین فرزند از او متولد می شود. حمیده هم به این دستور عمل نمود و نجمه را به ازدواج امام کاظم در آورد.
ولادت امام رضا (ع)
تقریبا بعد از گذشت نه ماه از زندگی مشترک امام کاظم( علیه السلام) با آن نجمه خاتون سرانجام آن وعده ای که رسول اکرم( صلی الله علیه و آله) و وجود نازنین امام علی( علیه السلام)، در عالم رؤیا داده بودند محقق گشت و مولودی بسیار مبارک و نورانی که از همان آغاز تولد خویش معجزات و کرامات الهی را به نمایش گذاشت، از آن بانو زاده شد.
نجمه خاتون، در طول مدتی که نخستین فرزند خود امام علی بن موسی الرضا( علیه السلام) را حامله بود، دائم معجزات و کرامات آن مولود را در رحم خود و سپس درهنگام تولد و پس از آن در طول تربیت آن فرزند، با چشمان خود می دید و کاملا فهمیده بود که این نوزاد و کودک نورانی، کاملا با کودکان دیگر متفاوت است و به همین خاطر، بخت و اقبال بسیار بلندی در انتظار او نشسته است.
محل دفن نجمه خاتون
محل دفن نجمه خاتون طبق بعضی از روایات، مجاور قبر حمیده همسر امام صادق (علیه السلام) در (مشربه ام ابراهیم) واقع در منطقه العوالی در شرق قبرستان بقیع است.
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
انجیر، میوهای است با خواص بسیار که در روایات پزشکی، توجه ویژهای به آن شده و میوهای مفید برای مقاومت بدن و تضمین سلامتی معرفی شده است.
انجیر
انجیر میوهای است که در قرآن کریم از آن به نیکی یاد شده و این کلام آسمانی، ارزش انجیر را نشان میدهد. دانش پزشکی، این واقعیت را از نظر علمی تأیید میکند که انجیر میوه با ارزشی است و از لحاظ تأمین سلامتی برای همه ضروریست، چرا که وجود مقدار زیادی فسفر، این حقیقت را نشان میدهد که انجیر در پرورش هوش و حافظه، بسیار مفید است.
سرشار بودن انجیر از پتاسیم، تأمین کننده سلامتی کودکان ضعیف و کمخون و بیاشتها است. وقتی بدانیم که گذشته از مواد زندگی و حیاتی، انجیر به مقدار کافی دارای انواع ویتامین ب و ویتامین ث میباشد، آن وقت قبول خواهیم کرد که چرا در کتاب آسمانی ما، این میوه، این قدر مورد تجلیل قرار گرفته است.
رفع کننده بوی بد دهان
کسانی که از بوی بد دهان رنج میبرند، انجیر میتواند آنها را از این رنج نجات دهد. امام رضا (علیهالسلام) در این مورد فرمودهاند: اَلتّینُ یَذهَبُ بِالبَخرِ؛ انجیر بوی بد دهان را برطرف میکند. (1)
استحکام استخوانها
کمبود کلسیم میتواند به خرابی دندانها و نیز پوکی استخوان بینجامد. انجیر میوهای است که این کمبود را جبران میکند و به استحکام استخوانها کمک میکند. امام رضا (علیهالسلام) در این زمینه میفرماید: "یشّد الفم و العظم" انجیر، دهان و استخوان را محکم میکند. (2)
انجیر، نیروزا، مقوی نیروی جسمی، کمک کننده به هاضمه، ملین و تسکین دهنده تشنگی و حرارت است.
تقویت موها
یکی دیگر از خواص اعجابانگیز انجیر، تقویت مو و کمک به رشد موهای بدن است. امام رضا (علیهالسلام) میفرماید که انجیر، مو را میرویاند. انجیر، نیروزا، مقوی نیروی جسمی، کمک کننده به هاضمه، ملین و تسکین دهنده تشنگی و حرارت است و شاید به همین خاطر است که امام رضا (ع) میفرماید: وَلایُحتاجُ مَعَهُ إِلی دَواءٍ؛ با وجود انجیر، دیگر شما احتیاجی به دارو ندارید. (3)
درمانی برای بیماریها
همچنین امام رضا (ع) درباره خواص دیگر انجیر، آن را برای قولنج، مفید برشمردهاند. در این زمینه محمد بن عرفه میگوید: در روزگار امام رضا (ع) و مأمون، در خراسان بودم. [یک بار] از امام رضا (ع) پرسیدم: ای پسر پیامبر خدا، دربارهی انجیر چه میگویی؟ فرمود: «برای قولنج، سودمند است. آن را بخورید.»(4)
پزشکان در گذشته، یبوست که عامل بیماری بواسیر است را امالامراض یا مادر بیماریها نامیدهاند. پس اهمیت پیشگیری و درمان آن مشخص است. بهترین داروی آزمایش شده و خوش طعم در این زمینه، انجیر است؛ چرا که فیبر موجود در انجیر، به عملکرد سالم روده کمک میکند و مانع بروز یبوست میشود. از این رو، در آموزههای طبی ائمه (علیهمالسلام) به نقل از پیامبر اکرم (ص) آمده است که: «انجیر بخورید؛ چرا که اگر بنا بود بگویم میوهای از بهشت است، همین میوه را میگفتم؛ زیرا میوهای است بدون هسته. آن را بخورید؛ زیرا بواسیر را ریشهکن میسازد و برای نقرس، سودمند است.»
خلاصه آنکه انجیر، مقوی نیروی جسمی، دارای طبیعت گرم، نیروزا، رفع کننده خشونت سینه، درد سینه، سرفه، مسکن حرارت و تشنگی و رفع کننده ورم طحال و مفید در معالجه بواسیر است.
محققان، آنزیمی را در انجیر به نام فیین کشف کردهاند که در هضم غذا کمک میکند. اخیراً نیز یک ماده شیمیایی ضد سرطانی از انجیر جدا کردهاند که این ماده در مورد تومورهای بدخیم انسان، اثرش خیلی بیشتر و محسوستر از تومورهای بدخیم موشهای مورد آزمایش بوده است.
امام رضا (ع) هم درباره اهمیت و جایگاه با ارزش این میوه، علاوه بر آنکه فرمودند با آن احتیاجی به دارو نیست، میفرمایند: درخت انجیر، شبیهترین گیاه به گیاهان بهشتی است. (5)
=============================
پانوشتها:
1. اصول کافی- جلد 6- ص 358
2. محاسن ج 2 ص 554 - مکارم الاخلاق- ص 198
3. وسائل الشیعه ج 17، ص 133، ح 11
4. طب الائمه - ص 137
5. مکارم الاخلاق : ج 376 ح 1251
باشگاه خبرنگاران
نوشته شده توسط: الهه ناز
تاکنون میلیون ها نفر از کسانی که دچار ریزش مو و یا طاسی شده اند، با استفاده از روش های مختلف کاشت مو، موهای از دست رفته سرشان را بدست آورده اند. در روش های مختلف کاشت موی سر، تارهای مو از بخش های دیگری از سر که بانک موی خوبی دارند و دچار ریزش نشده، جدا شده و در ناحیه ای که دچار ریزش مو و یا طاسی است، کاشته می شوند.
کاشت موی طبیعی امروزه به یکی از روش های رایج در بین مردم تبدیل شده است که در مورد احکام شرعی آن سوالات زیادی ذهن مردم را به خود گرفتار می کند که در این مقاله از بیتوته شما عزیزان را با حکم شرعی کاشت مو بیشتر آشنا خواهیم کرد.
زیبایی امری ذاتی می باشد و اینکه هیچی شکی در آن نیست که تمام انسان به زیبایی علاقه دارند زیرا خداوند انسان را ذاتا به گونه ای آفریده است که به دنبال زیبایی باشد، گاهی بنا به دلایل مختلفی مو ها ریزش پیدا می کند و یکی از روش هایی که بسیاری از افراد به دنبال رفع این مشکل هستند کاشت موی طبیعی است و بهتر است نظر مراجع تقلید را در این باره جویا شوید.
اگر مانع از رسیدن آب در وضو و غسل باشد جایز نیست وگرنه اشکال ندارد.
این کار فی نفسه اشکال ندارد، به شرط اینکه از موی حیوان حلال گوشت و یا موی انسان باشد.
در فرض سؤال، کاشتن خلاف احتیاط وجوبی است و در صورت کاشتن باید برطرف شود و اگر امکان ندارد، احتیاط جمع بین وضو و غسل جبیره است و تیمم.
در صورتی که واقعاً مو را بکارند و جزء بدن شود و رشد و نمو کند هیچ اشکالی ندارد و اگر مو به صورت مصنوعی باشد و مانع از رسیدن آب به بدن نگردد آن هم اشکالی ندارد، ولی اگر مانع رسیدن آب به بدن است فقط در مواقع ضرورت جایز است.
چنانچه کاشتن مو طوری باشد که در وقت وضو آب به پوست سر و صورت برسد مانعی ندارد.
اگر احتمال داده شود که مانع رسیدن آب به بشره(پوست) است باید برطرف شود.
اشکال دارد و در صورت امکان باید برطرف شود، اگر نمی شود، وضو و غسل جبیره انجام شده و احتیاط تیمم هم بکند.
البته در نظر داشته باشید که تمام احکام بالا برای کاشت موی طبیعی است و برای ترمیم مو به وسیله کلاه گیس و اکستنشن مو نظر مراجع تقلید متفاوت است. در ادامه به برخی از احکام اکستنشن مو از منظر مراجع تقلید میپردازیم:
چنانچه توسط نامحرم بوده و یا مانع از رسیدن آب در وضو و غسل به بدن باشد حرام است، ولی در صورت ارتکاب، باید علاوه بر وضو و غسل جبیرهای احتیاطاً تیمم بدل از غسل یا وضو نیز بنماید.
چنانچه مانع وصول آب به پوست و مواضع غسل یا وضو باشد اشکال دارد و برای غسل یا وضو باید ازاله شود.
اگر مانع رسیدن آب به موها هر چند به نحو جزئی شود جایز نیست. باید قبل از غسل و وضو آن چه را که مانع رسیدن آب به عضو غسل و وضو باشد جدا کرد.
اگر این کار در وقت نماز صورت نمیگیرد و شخص می داند که برداشتن مانع بعداً مشکل است، بهتر است این کار را نکند. ولی اگر این کار را انجام داده است، حال وقت نماز شده و میخواهد نماز بخواند و به وضو یا غسل احتیاج دارد؛ در این وضعیت باید این مانع را برطرف کند، فرقی هم نمیکند ناخن کاشته باشد یا مژهی مصنوعی، ولو اینکه این برطرف کردن با صرف وقت یا هزینه یا کمک گرفتن از دیگران ممکن بشود، به هر حال باید این مانع را برطرف کند، زیرا وجود این مانع نمیگذارد آب به موهای اصلی و پوست برسد.
اما اگر متوجه شود وقت نماز دارد می گذرد و فرصت برداشتن این مانع نیست یا هزینهی بسیار بالایی لازم است که الان این هزینه را ندارد یا برداشتنش بسیار دشوار و سخت است و نتواند بردارد، آن وقت تکلیف و وظیفه عوض میشود؛ به این معنا که، چون مانع وجود دارد باید وضو و غسل جبیره انجام دهد و نمازش را بخواند.
در صورتی که مانع رسیدن آب به بدن نباشد اشکالی ندارد و اگر مانع باشد تنها در صورت ضرورت جایز است و در این صورت حکم جبیره دارد.
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
پیامبر اسلام (ص):
القبرُ أَوّلُ مَنزلٍ مِن مَنازلِ الآخرةِ
قبر آدمی اولین منزل از منازل آخرتی او است. (شهابالاخبار، ص 79)
امام صادق (ع):
گاهی انسانها سالها، ماهها، روزها و ساعتها را میشمرند اما یک زمانی هم باید نفسها را بشمارند جایی که آخرین نفس میرسد دیگر آن زمان نه یک لحظه دیر و نه یک لحظه زود اتفاق میافتد، همان لحظه کوچ انسان شروع خواهد شد.
امام باقر (ع):
ای ابا عبیده! مرگ را زیاد یاد کن. چه هر انسانی آن را بسیار یاد کند نسبت به دنیا بیرغبت میشود.
امیرمومنان علی(ع):
عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِیَ الْمَوْتَ وَ هُوَ یَرَى الْمَوْتَى.
در شگفتم از کسی که مرگ را فراموش کرده در حالی که مردگان را می بیند. (نهج البلاغه؛حکمت 126)
رسول خدا (ص):
الْمَوْتُ رَیْحانَةُ الْمُؤْمِنِ.
مرگ دسته گل خوشبوى مؤمن است.
امام حسین (ع):
ما أَهوَنَ المَوتَ عَلى سَبیلِ نَیلِ العِزِّ وَإِحیاءِ الحَقِّ لَیسَ المَوتُ فى سَبیلِ العِزِّ إِلاّحَیاةً خالِدَةً وَلَیسَتِ الحَیاةُ مَعَ الذُّلِّ إِلاَّ المَوتَ الَّذى لاحَیاةَ مَعَهُ؛
چه آسان است مرگى که در راه رسیدن به عزّت و احیاى حق باشد، مرگ عزتمندانه جز زندگى جاوید و زندگى ذلیلانه جز مرگ همیشگى نیست. (احقاق الحق، ج11، ص601)
امام على (ع):
اَلمَنِیَّةُ وَلاَ الدَّنِیَّةُ وَالتَّقَلُّلُ وَلاَ التَّوَسُّلُ؛
مرگ آرى امّا پستى و خوارى هرگز، به اندک ساختن آرى امّا دست سوى این و آن دراز کردن هرگز. (نهج البلاغه، حکمت 396 )
رسول اکرم (ص):
چنان کار کن که گوئى هیچ وقت نخواهى مرد و چنان بیمناک باش که گوئى فردا خواهى مرد.
امام زین العابدین(ع):
«لَمَّا اشْتَدَّ الاْمْرُ بِالحُسَیْنِ بْنِ عَلِّى بْنِ اَبى طالِب... کانَ الْحُسَیْنُ وَ بَعْضُ مَنْ مَعَهُ تَشْرُقُ اَلْوانُهُمْ، وَ تَهْدَأُ جَوارِحُهُمْ، وَ تَسْکُنُ نُفُوسُهُمْ، فَقالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض اُنْظُرُوا لا یُبالى بِالْمَوْتِ!»: «هنگامى که کار بر امام حسین(علیه السلام)(روز عاشورا) سخت شد، او و بعضى از یارانش (لحظه به لحظه) چهره هایشان برافروخته تر، و اعضاى بدنشان آرام تر و خونسردیشان بیشتر مى شد. بعضى به بعضى دیگر گفتند: ببینید اینها اصلا اعتنائى به مرگ ندارند!»
امام حسن مجتبی(ع):
إِسْتَعِدَّ لِسَفَرِکَ وَ حَصِّلْ زادَکَ قَبْلَ حُلُول أَجَلِکَ.
برای سفرت، خود را آماده کن و توشة راهت را پیش از فرا رسیدن ساعت مرگ خود فراهم نما. (منتهیالآمال، «علمیة اسلامیه»، ج 1، ص 233)
امام رضا(ع):
مَن ذَکَر المَوتَ وَ لَم یَسْتَعِدَّ لَهُ فَقَدِ استَهْزَأَ بِنَفسِه!
کسی که از مردن یاد میکند ولی خود را برای آن آماده نمیکند در حقیقت خود را مسخره کرده است! (مواعظ عددیه، ص 200)
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته