با عرض سلام و تشكر از مطالب بسيار ارزشمندتان، در مورد تاسوعا و عاشورا بايد عرض كنم كه: از گذشته دور عرب‏ها به روز نهم و دهم محرم تاسوعا و عاشورا ‏گفتند. در تاريخ جاهليت عاشورا از روزهاي عيد رسمي و ملي بوده و در آن روزگار در چنين روزي روزه مي‏گرفتند، لباس فاخر مي‏پوشيدند و چراغاني و خضاب مي‏كردند. در اسلام با تشريع روزه رمضان آن روزه فسخ شد. گفته‏اند علت نام گذاري روز دهم به عاشورا آن است كه ده نفر از پيامبران با ده كرامت در اين روز مورد تكريم الهي قرار گرفتند.
در فرهنگ شيعي، روز نهم محرم روزي است كه امام حسين(ع) و يارانش در محاصره نيرهاي كوفه قرار گرفتند. روزي كه آب را به روي اهل بيت بستند، و عصر آن روز عمر بن سعد با دستوري كه از ابن زياد دريافت كرد، آماده جنگ با حسين(ع) شد. اما به دستور امام(ع) آن شب را مهلت خواستند، تا به عبادت و راز و نياز بپردازند. روز دهم محرم هم ياد آور واقعه شهادت امام (ع) و يارانش مي‏باشد. اين روز از عظيم‏ترين روزهاي سوگواري به حساب مي‏آيد. مي‏توان گفت عاشورا همان دهم محرم است، چون پيامبران براي حادثه‏اي‏كه در اين روز واقع مي‏شود گريسته‏اند، در فرهنگ ديني هم چنان باقي مانده است واز سوي ديگر روز غلبه موسي بن عمران بر فرعون است، لذا همواره يهودي‏ها روزه مي‏گرفته‏اند و پيامبر وقتي مدينه مشرف شدند به ايشان خبر دادند كه يهودي‏ها امروز روزه‏اند، زيرا معتقدند كه روز غلبه موسي بر فرعون است. از اين رو حضرت موسي فرمود به شكرانه اين پيروزي روزه بگيريد، پيامبر تا شنيد فرمود: "انّا احق باحياء سنّت اخي موسي". من دستور مي‏دهم روز تاسوعا را هم روزه بگيريد، زيرا مقدمه و طرح پيروزي در آن روز ريخته شده است، ولي اكنون روزه گرفتن مكروه است. *حيات الامام الحسين(ع)، ج 3، ص 179، به نقل از فرهنگ عاشورا، جواد محدثي.