درست است که ازدواج هدف دیگری را دنبال میکند و هدف ازدواج پول در آوردن و کاسبی زن‏ها نیست،ولی قرار دادن سهم از رسوم بشری از اول خلقت تاکنون بوده و ادیان الهی مخصوصاً اسلام آن را تأیید کرده است. در روایات بر کم بودن مقدار مهریه تاکید شده است و آن را نشانه برکت و خوش یمنی قدوم زن به خانه مرد و باعث بالا رفتن ارزش معنوی او معرفی کرده اند، سنگینی مهر هم نکوهش شده و در روایت ها از آن، به عنوان بدیمنی و شومی زن نام برده شده است. رسول گرامی اسلام می فرماید: «شُؤمُ المَرْئَةِ غَلامَهْرِها؛ زن بدقدم، زنی است که مهرش سنگین باشد»
امامان معصوم علیهم السلام نیز افزایش مهریه را نه تنها مایه همدلی و مودت نمی شمارند، بلکه آن را وسیله دشمنی می داند. امام علی علیه السلام می فرماید: «لاتَغالُوا بِمُهُورِ النِّساءِ فَتَکوُنَ عَداوَةٌ؛ مهریه های زنان را گران و سنگین نکنید که موجب عداوت و دشمنی می شود»
در روایات آمده است: "اگر مردی قصد داشته باشد که مهریه زنش را نپردازد، زناکار محسوب میشود یا به منزله سارق و دزد است". هرچند نپرداختن مهریه به کمی یا زیادی میزان آن نیست ولی اگر میزان مهریه بالا باشد فکر نپرداختن آن را در ذهن مرد تقویت می کند .
متأسفانه، با این همه سفارش ها، امروزه شاهد افزایش بی رویه مهریه ها هستیم. در حالی که آموزه های اسلامی، تقوا و پاکدامنی را وسیله برتری و بزرگی معرفی می کند، بعضی از افراد اموری مانند: مهریه های سنگین، جهیزیه های بالا وتجملات زندگی را مایه فخرفروشی و خودبرتربینی می پندارند و اینها را موجب تداوم و استحکام زندگی عنوان می کنند.
با این حال، مهریه سنگین نه تنها باعث تداوم زندگی نمی شود، بلکه با این عقیده شاهد افزایش آمار طلاق هستیم. از سوی دیگر مهریه های بالا، تأخیر در امر ازدواج و بالارفتن سن ازدواج را در پی دارد.