نوشته شده توسط: الهه ناز
آرامگاه بوعلی سینا مشهورترین فیلسوف ایران زمین
استان همدان با قدمتی تاریخی از استان های زیبا و دیدنی غرب ایران است که در گذشته های دور با نام هگمتانه پایتخت تمدن ایران بوده است. همدان به دلیل قدمت دیرینه خود مجموعه ای از دیدنی ها و بناهای تاریخی ارزشمندی را در خود جای داده است.
یکی از این آثار تاریخی ارزشمند همدان آرامگاه بوعلی سینا مشهورترین فیلسوف ایران زمین است که در میدان اصلی شهر همدان خوش می درخشد.
ابوعلی حسین بن عبدالله مشهور به ابوعلی سینا، ابن سینا، بوعلی سینا و ملقب به شیخ‌الرئیس در شهر بخارا به دنیا آمده است و در سال 416 هجری در همدان از دنیا رفته است.
ابوعلی سینا به دلیل رویکردش در زمینه فلسفه ارسطویی و مهارتش در زمینه پزشکی بسیار در ایران و جهان حائز اهمیت است.
کتاب قانون ابوعلی سینا یکی از جامع ترین و معروف ترین کتب تاریخ پزشکی است که در دانشگاههای پزشکی سراسر جهان نیز تدریس می شود.
از دیگر آثار ارزشمند وی نیز میتوان به کتاب شفا که دانشنامه علمی وفلسفی جامعی است، اشاره کرد. تاریخ تولد بوعلی سینا در تقویم به عنوان روز پزشک نامگذاری شده است.
آرامگاه بوعلی سینا در میدان اصلی شهر همدان قرار دارد
آنگونه که در کتب تاریخی ذکر شده است ابن سینا از پزشکان خاص دربار سامانی بود که پس از سقوط پادشاه سامانی و روی کار آمدن سلطان محمود غزنوی از بخارا مهاجرت کرده و در طول مدت زندگانی در شهرهای مختلفی از جمله اصفهان سکنی گزیده است. سرانجام ابن سینا در سفری از اصفهان به همدان در میانه راه بیمار می شود و در شهر همدان دار فانی را وداع می گوید.
گفته شده است که ابن سینا در حیاط خانه دوستش به خاک سپرده شده است و پس از مدتی دوستش نیز فوت می کند.
محل دفن ابن سینا در پشت دژ جنوبی همدان بوده است که تا اواخر قرن سیزدهم نیز چهارطاق کوچکی به عنوان مقبره بر سر مزار گذاشته شده بودند که به مرور این چهارطاقی تخریب و فرسوده شد.
آرامگاه بوعلی سینا در زمان حکومت قاجار و به دستور نوه فتحعلی شاه به نام نگار بازسازی شد و گنبدی اجری به جای چهار طاق قدیمی بر فراز مقبره گذاشته شد و سنگ مزارها نیز تعویض شدند.
سال ها بعد دیواری کوتاه به دور آرامگاه بوعلی سینا کشیده شد و همچنین تالار بزرگ و کوچک به عنوان کتابخانه ساخته شد.
در زمان حکومت محمدرضا شاه پهلوی آرامگاه بوعلی سینا بر اساس معماری قدیم و جدید احداث شد. طراحی بنای فعلی آرامگاه بوعلی سینا توسط مهندس هوشنگ سیحون به سبک معماری دوره‌ای که ابن سینا در آن می‌زیسته و بر اساس قدیمی‌ترین بنای آن زمان یعنی گنبد قابوس انجام شده است.
برای احداث آرامگاه بوعلی سینا باید مقبره های قدیمی تحریب می شدند و پس از نبش قبرها استخوان ها و جمجمه ها نگهداری شدند و در محل جدید با رعایت موازین شرعی و آداب کفن و دفن قرار داده شدند.
آرامگاه بوعلی سینا بر روی 12 ستون سر به فلک کشیده از جنس سنگ گرانیتی در میدان اصلی شهر همدان ساخته شده است و در سال 1376 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است و سالانه مسافران زیادی از این آرامگاه بازدید می کنند.
عکس قدیمی از آرامگاه بوعلی سینادر همدان
آرامگاه بوعلی سینا به دلیل موقعیت محلی و محدود بودن فضای آرامگاه و برای صرفه‌جویی در مخارج، در نصف ابعاد گنبد قابوس ساخته شده است.
همچنین در ارامگاه بوعلی سینا فاصله بین ستون ها باز و گشاده است و امکان رفت و آمد از بین آنها وجود دارد ولی در گنبد قابوس بین ستون ها هیچ شکاف و روزنه ای به جز در قسمت ورودی وجود ندارد و درون آن همچون دخمه، تاریک و فاقد نور و روشنایی است.
البته بازگذاشتن فاصله میان ستون ها در آرامگاه بوعلی سینا به دلیل وجود بادهای سنگین و طوفان‌های پاییزی و زمستانی شهر همدان نیز بوده است.
دو تالار شمالی و جنوبی در آرامگاه بوعلی سینا وجود دارد
دو تالار شمالی و جنوبی در آرامگاه بوعلی سینا وجود دارد که تالار جنوبی موزه نگهداری اشیای قدیمی، سکه، سفال، برنز و اشیای کشف شده مربوط به هزاره‌های قبل از میلاد و دوران اسلامی است.
تالار شمالی کتابخانه ای با 8 هزار جلد کتاب نفیس خطی و چاپی ایرانی و خارجی است. همچنین آثار ابوعلی سینا و شعرا و نویسندگانی همدانی نیز در این تالار نگهداری می شود.
در غرفه آثار بوعلی، عکسی از جمجمه وی در معرض دید گذاشته شده که گمان می‌رود به هنگام تخریب مقبره قدیمی تهیه شده است.
بر بالای درِ منتهی به خیابان سمت رودخانه بر لوحی مرمرین، رباعی از بوعلی (که به اشتباه به عمر خیام نسبت داده‌اند) نوشته شده است.
با وجود اینکه بنای آرامگاه بوعلی سینا در سال های اخیر ساخته شده است و قدمت تاریخی زیادی ندارد ولی از هر لحاظ با مجلل‌ترین بناهای تاریخی کشور برابری می‌کند و همچنین از لحاظ رعایت اصول مهندسی و نکات فنی ساختمانی، بر بیشتر آثار تاریخی کشور برتری دارد.
مقبره ابن سینا در سمت راست آرامگاه و مقبره ابوسعید دخدوک، دوست ابن سینا نیز در سمت چپ قرار دارد. همچنین مقبره ابوالقاسم عارف قزوینی، شاعر ملی ایران هم در حیاط شرقی آرامگاه روبروی در ورودی قرار گرفته است.
دو تالار شمالی و جنوبی در آرامگاه بوعلی سینا وجود دارد
در محوطه آرامگاه بوستانی نیم دایره ای با فضای سبز و باغچه ها و چشمه هایی در حیاط ورودی وجود دارد.
تندیس ابن سینا نیز بر روی پایه ای در ضلع شرقی میدان قرار دارد و ابیاتی به خط نستعلیق نیز روی آن نوشته شده است.
مقبره ابوالقاسم عارف قزوینی در حیاط آرامگاه بوعلی سینا
آرامگاه بو علی سینا در یکی از میدان‌های اصلی شهر همدان است در امتداد ضلع شمالی و جنوبی این میدان دو خیابان بوعلی سینای شمالی و جنوبی و در ضلع شرقی بلوار آیت‌الله مدنی و در ضلع غربی آن بلوار خواجه رشید قرار دارد. دسترسی به آرامگاه بوعلی سینا بسیار راحت است و با وسایل نقلیه عمومی نیز میتوان به آنجا رفت.
آرامگاه بوعلی سینا همه روزه به جز ایام سوگواری و عزاداری باز است و میتوان از آن بازدید نمود.
ساعت کاری در شش ماهه اول سال از 8:30 صبح تا 8 عصر و در شش ماهه دوم سال از 8:30 صبح تا 5 عصر است. برای بازدید از این آرامگاه باید هزینه پرداخت کنید.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
به گزارش عصرایران، به گفته آناتولی، این فرد "محمدرضا ناصرزاده" کارمند کنسولگری ایران در استانبول است که به هنگام خروج از ترکیه، در فرودگاه استانبول بازداشت و به خودروی پلیس ترکیه منتقل می شود.
خبرگزاری آناتولی ترکیه درباره این فیلم نوشته است: "تصاویری از لحظه دستگیری محمد رضا ناصرزاده از کارمندان سرکنسولگری ایران در استانبول حین تلاش برای فرار به خارج از کشور در فرودگاه استانبول به دست آمد".
آناتولی همچنین گفته است که این کارمند کنسولگری ایران دارای گذرنامه "خدمت" بوده است.
اگر اطلاعات ارائه شده درست باشد به این معنی است که او دیپلمات نیست و از مصونیت دیپلماتیک نیز برخوردار نمی باشد.
آناتولی دلیل بازداشت وی را احتمال ارتباط با قتل یک شهروند ایرانی در ترکیه دانسته و نوشته است: " برخی رسانه‌های ترکیه دیروز اعلام کردند که «محمدرضا ناصرزاده» (43 ساله) کارمند سرکنسولگری ایران در استانبول به ظن ارتباط با قتل مسعود مولوی دستگیر شده است".
مسعود مولوی وردنجانی شهروند ایرانی 14 نوامبر 2019 در منطقه شیشلی استانبول به ضرب گلوله کشته شد.
آناتولی اضافه کرده است: "اداره اطلاعات پلیس استانبول و سرویس اطلاعات ملی (میت) ترکیه در عملیات مشترکی 11 نفر از جمله «عبدالوهاب. ک» را که گفته میشود عامل این قتل بوده، دستگیر کردند. از این تعداد عبدالوهاب. ک و شش نفر دیگر بازداشت و 4 تن از آنان نیز با قید وثیقه آزاد شدند".
برای اولین بار، روزنامه صباح ترکیه خبر داده بود که یک کارمند کنسولگری ایران در استانبول به اتهام ارتباط با قتل یک شهروند ایرانی در ترکیه، بازداشت شده است.
این روزنامه نوشته بود محمدرضا ناصرزاده 43 ساله متهم به تهیه مدارک جعلی برای علی اسفنجانی، طراح اصلی قتل مسعود مولوی است.
سخنگوی وزارت خارجه ایران قبل از این در واکنش به این خبر بازداشت یک کارمند کنسولگری ایران در استانبول گفته بود: احدی از کارمندان سرکنسولگری کشورمان بازداشت نشده است.
این سخنگو همچنین تاکید کرده بود: فرد نام برده شده در این رسانه کارمند سر کنسولگری نبوده و برای پیگیری موضوع پیش آمده و روشن شدن ابعاد آن از مجاری رسمی با مقامات ترکیه در تماس هستیم.
سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت امور خارجه ایران درباره خبر روزنامه صباح ترکیه گفته بود مطلب مطرح شده کاملا بی اساس و مبتنی بر اتهامات بی‌پایه است. هیچ یک از کارکنان سرکنسولگری کشورمان در استانبول از دور و نزدیک درگیر فعالیتهای مورد ادعای این رسانه نبوده و نیستند، همچنین احدی از کارمندان سرکنسولگری کشورمان بازداشت نشده است. فرد نام برده شده در این رسانه کارمند سر کنسولگری نبوده و برای پیگیری موضوع پیش آمده و روشن شدن ابعاد آن از مجاری رسمی با مقامات ترکیه در تماس هستیم.
نوشته شده توسط: الهه ناز
گنبد مشتاقیه یا سه گنبدان در کرمان
آرامگاه مشتاقیه که به سه گنبدان مشهور است، از ابنیه‌ی تاریخی مربوط به دوره‌ی قاجار و جاهای دیدنی کرمان است. این آرامگاه در سال 1223 ساخته شده است و امروزه در میان محدوده‌ی شهری قرار گرفته ولی در گذشته خارج از شهر و در جوار قبرستان کهنه قرار داشته است.
گنبد مشتاقیه در ابتدا به منظور تدفین میرزاحسین خان راینی حاکم کرمان در اواخر دوره‌ی زندیه و جد اعلای سادات معروف به میرحسینی راینی ساخته شده و نامگذاری این آرامگاه به مشتاقیه به سبب دفن مشتاق علیشاه در این مکان بوده است.
در زیر هر یک از سه گنبد در گنبد مشتاقیه یک عارف به خاک سپرده شده است. مشتاق علی شاه صوفی و مریدی از مریدان شاه نعمت الله ولی و از اهالی اصفهان بود که کرمان را برای زندگی انتخاب کرد.
کوثر علیشاه دیگر مدفون این آرامگاه نیز از عرفا و مفسران قرن سیزدهم هجری است. شیخ اسماعیل هراتی، از عابدان و درویشان بزرگ زمانه که به ساده زیستی مشهور بود سومین مدفون آرامگاه یا گنبد مشتاقیه است.
دو گنبد مشتاق علی شاه و کوثر علی شاه به زیبایی کاشی کاری شده اند ولی گنبد شیخ اسماعیل هراتی به صورت آجری از همان زمان قاجار باقی مانده است.
اما معماران قدیمی اعتقاد داشته‌اند گنبد شیخ اسماعیل هراتی، کاشی را به خود قبول نمی‌کند، شاید ساده‌زیستی او در زندگی باعث به وجود آمدن چنین افسانه‌ای شده، در هر صورت این بی پیرایه بودن گنبدش، معنویتی ویژه به آرامگاهش بخشیده و مردم برای طلب حاجت، بر مزارش شمع روشن می‌کنند.
دو گنبد مشتاق علی شاه و کوثر علی شاه به زیبایی کاشی کاری شده اند
کنار 3 بقعه معروف در گنبد مشتاقیه دواتاق نیز وجود دارد که محل دفن پیروان و هم مسلکان مشتاق علی شاه و بسیاری از صوفیان شناخته شده است که یکی از آنها میتوان به رونق علی شاه کرمانی شاعر و عارف صوفی مسلک و صاحب دیوان مرات المحققین اشاره کرد. میرزا محمد حسین رونق کرمانی که به رونق علی شاه معروف بوده است هم دوره مشتاق علی شاه و از نوادگان خواجه نصیرالدین طوسی است.
مقرنس‌کاری‌ها،کاشی‌کاری‌ها، نقاشی، گچبری و کاربندی‌ها و دیگز تزئینات در قرن اخیر به بناهای گنبد مشتاقیه افزوده است.
مقبره‌ی شمالی (مقبره‌ی مشتاق علیشاه) تزیینات داخلی بسیار جالبی به همراه منبری ارزنده از زمان قاجار در آن به یادگار مانده است، حیاطی دارد که حوضی زیبا و درختانی پرشمار فضای خاصی را در آن به وجود آورده‌اند.
گنبد مشتاقیه به شماره 525 در سال 1345 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشتاق علی شاه یکی از مدفوین گنید مشتاقیه است
میرزا محمد تربتی که بعدها به مشتاق علی شاه معروف شده است یکی از مدفوین گنید مشتاقیه است که در قرن سیزدهم هجری زندگی می کرده است. مشتاق علی شاه از صوفیان آن زمان به شمار می رفته و پدر و مادرش اهل تربت حیدریه ولی ساکن اصفهان بودند.
میرزا محمد تربتی با توجه به صدای خوبی که داشت از نوجوانی در مراسم عزاداری سیدالشهدا (ع) نوحه‌خوانی می‌کرد و به شدت به موسیقی ایرانی و شناخت دستگاه‌های آن علاقه‌مند شده بود تا این که پس از پشت سر گذاشتن سختی های بسیار نزد استاد درویش تقی رفته و به یادگیری در زمینه موسیقی پرداخت .
میرزا محد تربتی به دلیل علاقه زیاد به موسیقی توانست به یکی از برجسته ترین نوازندگان سه تار در زمان خودش شود به نحوی که افزودن سیم چهارم به ساز سه تار که به سیم مشتاق معروف است یکی از ابتکارات مفید او در زمینه موسیقی بوده است.
آن چه که باعث شد تا میرزا محمد تربتی به مشتاق علی شاه تبدیل شود علاقه و ارادت او به تصوف بوده است. میرزا محمد در جوانی از مریدان بزرگ دراویش نعمت‌اللهی آن زمان یعنی سید معصوم علیشاه بود و مراحل رشد و کمال صوفیانه‌ی خود را نزد ایشان طی کرد.
لقب مشتاق علیشاه نیز توسط سید معصوم علیشاه برای او برگزیده شد. همین علاقه شدید به شاه نعمت الله ولی و دراویش نعمت اللهی باعث شد که به شهر کرمان محل دفن شاه نعمت الله ولی مهاجرت کند و کرمان را برای زندگی تا آخر عمر برگزید.
مقبره‌ی مشتاق علیشاه تزیینات داخلی بسیار جالبی دارد
مشتاق علی شاه در کرمان توانست بر زندگی افراد بسیاری تاثیر بگذارد و مریدان زیادی داشته باشد. مخالفان تصوف که رونق گرفتن کار مشتاق در کرمان را به ضرر خود می‌دیدند علیه مشتاق توطئه و شایعه کردند که مشتاق قرآن را با نوای سه‌تار تلاوت کرده و به مقدسات بی‌احترامی می‌کند.
سرانجام در روز جمعه مورخ 26 ماه رمضان سال 1206 هجری قمری و هنگام حضور مشتاق در مسجد ، ملاعبدالله مجتهد کرمانی تحت تاثیر همین شایعات دستور سنگسار کردن مشتاق را اعلام کرد و مردم مشتاق را به هنگام خروج از مسجد در چاله‌ای افکنده و او را سنگسار کردند.
محمدعلی خان راینی (فرزند میرزا حسین خان راینی) که از مریدان مشتاق بود، پیکر مشتاق را در کنار مقبره‌ی پدرش (محل فعلی گنبد مشتاقیه) دفن کرد.
عکس ازمقرنس کاری مشتاقیه
حاج ملا محمدرضا همدانی معروف به کوثر علی شاه از صوفیان قرن سیزدهم هجری و از دیگر افرادی ست که در گنبد مشتاقیه دفن شده است.
کوثر علی شاه فرزند حاج محمد امین از نوادگان شیخ اشراق شهاب الدین سهروردی بوده است و تحت تاثیر عرفای بزرگی چون حسین علیشاه اصفهانی قرار گرفته و به تصوف روی آورده است او همچنین مجذوب علی شاه همدانی بوده است و بعد از این که خانه اش در همدان ویران شد به تبریز و نزد عباس میرزانائب السلطنه رفت و سپس با میرزا محمد به کرمان رفت. کوثر علیشاه در حمایت از نبی مکرم اسلام و در رد ادعای پادری مبلغ مسیحیان، رساله‌ای به نام ارشادالمضلین فی نبوه خاتم‌النبیین نوشت.
از دیگر آثار کوثر علی شاه می توان به تفسیر قرآن کریم به نظم معروف به دارالتنظیم فارسی اشاره کرد. همچنین اشعار بسیاری از وی در قالب‌های غزل و مثنوی موجود است.
کوثر علیشاه در سال 1247 هجری قمری در کرمان در گذشت و در کنار مشتاق علیشاه دفن شد.
از میان سه گنبد موجود در گنبد مشتاقیه یکی از آنها هنوز به صورت گنبد آجری باقی مانده است
از میان سه گنبد موجود در گنبد مشتاقیه یکی از آنها هنوز با گذشت زمان های زیاد به صورت گنبد آجری باقی مانده است. این گنبد آجری مربوط به شیخ اسماعیل هراتی است.
شیخ اسماعیل به عبادت زیاد معروف بوده است. او فقیری درویش و پیرمردی روحانی بود که در کنار مقبره‌ی مشتاق علیشاه زندگی می‌کرد. شیخ اسماعیل اموال بسیار مختصری داشته است. پیراهنی بلند و پشمی مخصوص زمستان، پیراهنی کرباسی مخصوص تابستان و یک پوست آهو که هم فرش و هم رختخواب او بوده است.
او از کسی هیچ کمکی قبول نمی‌کرد و همیشه از دسترنج خودش برای گذران زندگی استفاده می کرده است. او همیشه یا مشغول به خشت‌زنی بوده یا خمیر گل کوزه‌گران را لگد می‌کرده است.
آرامگاه شیخ اسماعیل هراتی در گنبد مشتاقیه به دستور مرحوم محمد اسماعیل خان وکیل‌الملک، حاکم منطقه‌ی کرمان و بلوچستان در زمان قاجار ساخته شده است.
در کتاب های تاریخی نقل شده است که در زمان حکومت وکیل الملک در فصل زمستان به دستور وی در بین فقرا و بی خانمان های کرمان غذا و لباس پخش می کردند. هنگامی که فرستاده‌ی وکیل‌الملک، غذا و لباس را برای شیخ اسماعیل آورد، شیخ آن را رد کرد و سپس دستش را به زیر زیراندازش که از پوست آهو بود برده و یک دسته گل زیبا به فرستاده داده و گفته است که از قول من از وکیل الملک تشکر کن و بگو خدا خیرش بدهد که به فکر فقراست.
وقتی فرستاده نزد وکیل‌الملک باز گشت و دسته‌گل را تقدیم کرد، وکیل‌الملک با تعجب دید که گل های آن دسته گل حتی در فصل بهار نیز در کرمان وجود نداشتند چه برسد به زمستان . همین باعث شد که وکیل الملک پی به مقام معنوی شیخ اسماعیل برد، ولی هنگامی که برای دیدار شیخ به مشتاقیه رفت، با پیکر بی‌جان او مواجه شد. همین قضیه باعث ارادت وکیل‌الملک به شیخ اسماعیل هراتی و ساخت بقعه برای او در گنبد مشتاقیه شد.
در هر صورت این کرامت های شیخ اسماعیل و بی پیرایه بودن گنبدش، معنویتی ویژه به آرامگاهش در گنبد مشتاقیه بخشیده و مردم برای طلب حاجت، بر مزارش شمع روشن می‌کنند.
رامگاه یا گنبد مشتاقیه در شهر کرمان ابتدای خیابان 17 شهریور قرار دارد
آرامگاه یا گنبد مشتاقیه در شهر کرمان ابتدای خیابان 17 شهریور و در ضلع شرقی مسجد جامع کرمان قرار دارد . برای بازدید از این گنبد قدیمی و زیبا می توانید هر روز از ساعت 8 صبح تا 17 عصر به این مکان تاریخی بروید و از آن جا بازدید کنید.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
زاینده رود، مهمترین و پر آب‌ترین رود در حوضه آبریز گاوخونی
زاینده رود، مهمترین و پر آب‌ترین رود در حوضه آبریز گاوخونی، واقع در استان اصفهان است. زاینده رود که از زردکوه بختیاری سرچشمه می‌گیرد، یکی از مهمترین رودهای ایران و همچنین پر آب‌ترین رود در حوضة آبریز مرکزی ایران نیز به شمار می‌آید.
حجم متوسط جریان سالانة این رود به حدود یک میلیارد متر مکعب میرسد. آب این رودخانه عمدتاً از برف‌هایی است که در فصول سرد سال می‌بارد.
سرچشمه زاینده‌رود به شکل حوضی مدور با مساحتی در حدود سیصد زرع میباشد که به «چشمه جانان» معروف است. چشمة مذکور در این ناحیه می‌جوشد و به طرف مشرق سرازیر میشود. پس از طی سه فرسنگ، به چشمه دیگری به نام «چهل چشمه» میرسد.
همچنین از سمت شمال این منطقه، یعنی ناحیة فریدن، دو چشمة بزرگ دیگر به نام «خُرِسنگ» و «کودَنگ» به جانانه‌رود ملحق میشود. انشعاب دیگری نیز به نام زرین‌رود از طرف جنوب یعنی چهارمحال به این رودخانه اضافه میشود. منبع اصلی انشعاب اخیر زیر‌ِ کوهی قرار دارد که زردکوه نامیده میشود.
فاصله زردکوه بختیاری تا شهرکرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری، 105 کیلومتر است بیشترین میزان تأمین آب رودخانه و سد زاینده رود در حوضه استان چهارمحال و بختیاری است.
در منابع تاریخی از زاینده رود با نام‌های مختلفی چون «زرن رود»، «زرند رود»، «زرین رود»، «زند رود»، «زنده رود»، «زن رود» و... یاد شده، از جمله مؤلف حدود العالم در وصف شهر سپاهان (اصفهان)، اشاره به رودی دارد که بی‌تردید همان زاینده رود است: «[سپاهان] شهری خرم است و بسیار نعمت ... اندر جبال، و او را رودیست کی آنرا زرن رود خوانند کی اندر کشت و برز او بکار شود...». امّا حمدالله مستوفی قزوینی از زاینده رود با نام زنده رود یاد می‌کند.
علت نامگذاری این رود بدین جهت است که درطول مسیر خود باغات و کشتزارهای فراوانی را آباد و زنده می‌کند. به همین خاطر به این رود زنده رود نیز می‌گویند.
طول رودخانه زاینده رود 405 کیلومتر، شیب متوسط 3 درصد، میانگین آبدهی سالانه 1053 میلیون متر مکعب و وسعت حوضه آبگیر حدود 27100 کیلومتر مربع است،این رودخانه به باتلاق گاوخونی در استان اصفهان می ریزد.
در سال‌های اخیر انحراف آب از سر شاخه‌های کارون از طریق تونل‌های انتقال آب کوهرنگ، موجب تقویت میانگین آبدهی این رود و در نتیجه امکان صدور آب از طریق کانال‌های مصنوعی به شهرهای یزد و کاشان را فراهم کرده است.
سد بتونی شاه عباس بزرگ یا سد زاینده رود، در 117 کیلومتری غرب شهر اصفهان
سد بتونی قوسی شاه عباس بزرگ یا سد زاینده رود، در 117 کیلومتری غرب شهر اصفهان و 60 کیلومتری شهرکرد بر روی رودخانه زاینده رود در محلی به نام آبادچی که در 60 کیلومتری سرچشمه زاینده رود قرار دارد بنا شده است.
ساخت این سد در سال 1344 ه. ش. آغاز و در سال 1349 ه. ش. پایان یافته است. با ایجاد این سد، آب مصرفی استان اصفهان تامین شده، اراضی بیشتری به زیر کشت در آمده و نیروی برق نیز تولید می شود.
دریاچة سد زاینده رود در شهر چادگان، یکی از مناطق دیدنی و از مراکز گردشگری استان و به لحاظ تأمین آب و تولید انرژی برق، دارای اهمیت بسیاری است.
بر روی رودخانه زاینده‌رود چندین پل تاریخی از زمان صفویان و قبل از آن برجا مانده‌است
زاینده رود به علت موقعیت خاصی که در شهر اصفهان دارد محل ساخت پل های متعددی است. برخی از این پل ها قدمت تاریخی داشته و همه ساله هزاران توریست داخلی و خارجی را به سمت زاینده رود روانه می سازند.
بر روی رودخانه زاینده‌رود چندین پل تاریخی از زمان صفویان و قبل از آن برجا مانده‌است. اولین پل تاریخی بر روی زاینده رود پل روستای اورگان از توابع شهرستان چادگان در 40کیلومتر بالاتر از سد زاینده رود میباشد.
در استان چهارمحال بختیاری پل زمانخان و در استان اصفهان پل‌های مشهور تاریخی سی و سه پل یا پل الله وردی خان، پل خواجو و پل‌های اژیه و ورزنه بنا شده‌است. قدیمی‌ترین پل ساخته شده بر روی زاینده رود «پل شهرستان» است.
رفتینگ یا همان قایق سواری هیجان انگیز در آب های خروشان زاینده رود
این تفریح مهیج را در اصفهان از دست ندهید. رفتینگ یا همان قایق سواری هیجان انگیز در آب های خروشان بهترین گزینه ای است که در خصوص بازدید از زاینده رود می توانید انتخاب کنید.
رودخانه های محدودی در سراسر جهان قابلیت رفتینگ را دارند و بهتر است بدانید که زاینده رود نیز یکی از همین رودخانه های خروشان است. البته برای اجرای رفتینگ باید به نواحی خارج از شهر بروید. اغلب مردم به بازدید از زاینده رود در محل پل های خواجو، سی و سه پل و مارنان کفایت کرده و لذت یک تفریح مهیج را از دست می دهند.
جهت انجام قایق رانی در زاینده رود می توانید در یک تور رفتینگ ثبت نام کنید و یا اینکه شخصا به محل خرید بلیط بروید و به تفریح بپردازید. برای رفتینگ زاینده رود سه مسیر وجود دارد که دارای درجات مختلفی از سطح دو و سه از حیث خروشانی و عمق هستند. برای رفتینگ باید سن شما در رده 12 تا 50 سال قرار داشته باشد و بیماری خاصی نداشته باشید.
در بخش های آغازین زاینده رود، ماهی قزل آلا و ماهی زرد پر به وفور یافت می شود. در منطقه بهاران زاینده رود، انواع مختلفی از ماهیان صاردین، زرد پر، کپور و ماهی شیر نیز وجود دارد. در دیگر نقاط زاینده رود شاهد وفور ماهیان کپور هستیم. ماهی گیری در زاینده رود منطبق بر قواعد بین المللی صید ماهی و برخی از قواعد زیست محیطی ایران است.
زاینده رود پس از طی مسیر پرپیچ و خم خود به تالاب گاوخونی منتهی می شود
زاینده رود پس از طی مسیر پرپیچ و خم خود به تالاب گاوخونی منتهی می شود. تالاب گاوخونی در تاریخ 23 ژوئن 1975 به عنوان یکی از تالاب های مهم بین المللی در فهرست تالاب های کنوانسیون رامسر معرفی و ثبت شد.
تالاب گاوخونی در حاشیه فلات مرکزی ایران و در فاصله 145 کیلومتری جنوب شرقی شهر اصفهان و در 30 کیلومتری شهر ورزنه واقع شده است.
تالاب گاوخونی یکی از اکوسیستم‌های طبیعی استان اصفهان است که پایاب زاینده‌رود و در فاصلة 130 کیلومتری شرق شهرستان اصفهان واقع گردیده است. این تالاب به عنوان اکوسیستم آبی طبیعی واقع در یک منطقة خشک می‌تواند و باید در توسعة پایدار منطقه نقش مهمی داشته باشد.
زاینده رود سال‌هاست که به دلایل مختلف خشک شده است
زاینده رود سال‌هاست که به دلایل مختلف مانند بحث خط لوله انتقال آب به یزد و سایر استان‌ها، برداشت بی‌رویه آب در شهرهای بالادست و غیره از حرکت باز می‌ایستد و شهر اصفهان از نعمت آن محروم میشود.
زاینده رود برای اولین بار در سال 1379 برای مدت یک سال از خروش افتاد و در سال 1380 دوباره در شهر جریان پیدا کرد و لبخند شادی را بر لبان مردم اصفهان نشاند. این اتفاق بار دیگر در سال‌های 87 و 88 تکرار شد و هر بار تیتر مهم اخبار رسانه‌ها گردید و تا امروز این روند تکرار و تکرار میشود و با هر بار قطعی آب زاینده رود سکوتی عمیق محدوده زاینده رود در اصفهان را فرامی‌گیرد و خبری از نشاط روزهای پر آبی در شهر نیست.
جالب و البته تلخ است که بدانید حتی دوام پل‌ها نیز با خشک شدن زاینده رود به خطر افتاده است و با نابودی آنها برگی از تاریخ این مرز و بوم به فراموشی سپرده میشود.
خشک شدن زاینده رود ممکن است به گردشگری شهر نیز آسیب وارد کند و علاوه بر آن بسیاری از مزارع و زندگی کشاورزان مورد تهدید واقع شود. همچنین وجود این رودخانه به تلطیف هوا و کاهش آلودگی و غبار هوای شهر کمک خواهد کرد.
اما امروزه جز کویری خشک چیزی از بستر رودخانه باقی نمانده است و همه ما امید داریم که روزی آب برای همیشه به رودخانه زاینده رود برگردد و شهر را پر از نشاط و شاید و سرزندگی کند.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
اولین موزه‌ی ساعت ایران
شهر تهران درکنار تمام امکانات و هتل های متفاوت و به روز، سرشار از محله های قدیمی است که بخشی از تاریخ این سرزمین را در خود دارند. محله ها، باغ ها و خانه هایی که گذر زمان را در حافظه خود ثبت کرده اند و هر کدام نماد دوره ای از تاریخ ایران و بخصوص شهر تهران می باشند.
در میان کاخ ها و موزه های شهر تهران موزه زمان یکی از زیباترین و بهترین کاخ هایی است که می توانید اوقات فراغت خود را در آن بگذرانید.
اگر موزه زمان را فقط به عنوان یک موزه در نظر بگیرید در حقش کم لطفی کرده‌اید. موزه‌ی زمان هم فال است و هم تماشا. هم اولین موزه‌ی ساعت ایران است و هم ساختمانی قدیمی و زیبا. تازه فضای باصفا باغ و کافه ریبار را هم باید در نظر بگیرید.
این موزه حدود 16 سال پیش به عنوان اولین موزه ساعت ایران در خیابان زعفرانیه تهران تاسیس شد.
پیدا کردن گوشه دنجی در شلوغی تهران کمی سخت به نظر میرسد اما در عمارتی اشرافی که به رنگ رویایی آبی درآمده و درختان اطراف آنرا فرا گرفته‌اند، آرامشی نهان است که شما را برای لحظاتی از همه چیز جدا می‌کند.
موزه زمان تهران همان نقطه‌ای است که شما را با ساعت‌ها پیوند می‌دهد و تاریخ سنجش زمان را برایتان مرور می‌کند. این ساختمان نخستین موزه ساعت ایران است که در آن به زمان و متعلقات آن پرداخته میشود و تاریخ آن را زنده نگه‌داشته است. در این مجموعه می‌توانید انواع ساعت‌ها، سیر تحول و پیشرفت آنها و سایر جزئیات مربوط به آنرا ببینید و به زمان نگاهی نو داشته باشید. موزه زمان در سال 1382 به ثبت ملی رسید.
موزه زمان با نام‌های خانه خداداد، موزه ساعت و تماشاگه زمان نیز شناخته میشود
موزه زمان که با نام‌های خانه حسین خداداد، موزه ساعت و تماشاگه زمان نیز شناخته میشود، یکی از خانه‌های تاریخی متعلق به دوران قاجار و جاهای دیدنی تهران است. این خانه موزه محل نگهداری اشیای مرتبط با زمان و زمان‌گیری است.
از جمله این اشیا میتوان به ساعت‌هایی از افراد مشهور ایران مثل پروفسور محمود حسابی، ساعت‌های تاریخی و قدیمی مانند ساعت آفتابی ناصرالدین شاه، ساعت‌های لوکس و دکوری قدیمی و ساعت های قدیمی خارجی از کشورهای فرانسه، سوییس، انگلیس و آلمان وهمچنین اسناد و مدارک مرتبط با موضوع زمان اشاره کرد.
ساختمان موزه که از دو طبقه تشکیل شده، سیر تکامل انواع ساعت‌های مکانیکی متعلق به سده‌های هفدهم تا بیستم میلادی در معرض نمایش قرار گرفته‌است، ساعت‌هایی نظیر ساعت شاهینی، آونگی، رومیزی، دیواری در این بخش قرار دارند.
قدمت برخی از این ساعت‌ها به قرن 18 و دوران لوئی چهاردهم میرسد. بعضی ساعت‌ها هم مربوط به قرن نوزدهم و بیستم هستند.
در طبقه دوم موزه ساعت‌های جیبی معمولی و ساعت‌های جیبی سفارشی متعلق به شخصیتهای تاریخی و سیاسی، ساعت‌های ویژه‌ای چون ساعت کارت زنی، شیفت نگهبانی، ساعت کشتی و همچنین ساعت‌های مچی در انواع دستبندی و دو زمانه به چشم می‌خورد. در بخش تقویم‌ها نیز گاهنامه‌های ایرانی، به علاقه‌مندان ارائه شده‌است.
در طبقه‌ی دوم می‌توانید از نزدیک اسطرلابهای قدیمی ایرانی را هم ببینید. اسطرلابهای زیبا و اسرارآمیزی که در گذشته برای جادو و طالع‌بینی و نجوم کاربرد داشتند.
در محوطه? این تماشاگه ساعت‌های نخستین مانند ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی و ساعت سوختی قرار گرفته‌اند. در درون عمارت نیز ساعت‌های مکانیکی دیواری، رومیزی، جیبی و مچی قرار گرفته‌اند. همچنین بخشی از عمارت به اسنادی درباره? گاهشماری جلالی و پیشینه آن در ایران اختصاص یافته است.
بنای ابتدایی موزه زمان ، ملکی اشرافی و وابسته به دربار قاجار بود
ساختمان موزه زمان در واقع ملکی شخصی بود که پس از انقلاب به تصرف بنیاد مستضعفان درآمد و در نهایت به موزه زمان تبدیل شد. بنای ابتدایی موزه زمان ، ملکی اشرافی و وابسته به دربار قاجار بود.
زمانی این باغ بخشی از اراضی باغ فردوس محسوب می‌شد و در اختیار معیرالممالک – داماد ناصرالدین شاه- قرار داشت. پس از مرگ او، پسرش دوستعلی خان معیر الممالک صاحب باغ شد و از آنجا که علاقه‌ای به عمارت نداشت درختانش را یکی یکی قطع کرد تا به عنوان هیزم استفاده شوند.
در سال 1304 خورشیدی فردی به نام عبدالله خان منصور، ملک را از دوستعلی خان خرید و این باغ تا سال 1346 در اختیار وراث وی بود.
حسین خداداد یکی از کارآفرینان برجسته ایرانی، تاجر و صنعتگر سرشناس تهران بوده است که در همین سالها ملک را خرید؛ خداداد از راه واردات باسکول صنعتی و کارخانجات ریسندگی ثروتمند شده بود ولی علاقه زیادی به هنر داشت. به همین خاطر تصمیم گرفت که این باغ را بازسازی کند. در آن زمان ساختمان داخل باغ عمارتی یک طبقه و از خشت و گل بود و اسکلتی چوبی داشت.
تماشاگه زمان تهران، در تاریخ 2 ام بهمن ماه سال 1382 ، با شماره ثبت 10868 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ساختمان موزه زمان تهران دارای قدمتی 80 ساله است. این ساختمان دارای 700 متر زیر بنای مفید، و در یک محوطه سر سبز 5000 متری قرار دارد.
ساختمان موزه زمان تهران دارای قدمتی 80 ساله است
در حدود سال های 1347-1346 حسین خداداد این باغ خزان زده را خریداری نمود که در آن زمان عمارت داخل باغ دارای اسکلتی چوبی و نمای خشت و گلی بود و به همین جهت حسین خداداد برای بازسازی و سرپا کردن این باغ زحمت زیادی کشید، ایشان با مقاوم سازی و ایجاد تغییرات چشم گیر و اساسی در این ساختمان، دستور داد تا به جای اسکلت چوبی –که قسمت های زیادی از این اسکلت در طی سال ها، زیر باران و آفتاب و هجوم موریانه ها فرسوده شده بود- از اسکلت آهنی برای ساخت این ساختمان استفاده شود.
اسکلت آهنی اگرچه جلوه ی قدیمی و خاطره انگیز ایام دیرین را زنده نمی کرد اما در برابر حوادث طبیعی مقاوم و محکم بود، همچنین پوششی زیبا از تلفیق معماری فرنگی و ایرانی را به تن کرد.
زمانی که کار بازسازی بنا آغاز شد، حسین خداداد از برجسته ترین معماران و هنرمندان آن زمان تهران دعوت کرد. استاد کاشی به عنوان معمار و همچنین طراح برجسته معماری حاج عبدالکریم نوید تهران به عنوان گچ بر ساختمان برگزیده شدند. حسین خداداد به دلیل علاقه شخصی به هنر والای گچ بری، برجسته ترین اساتید این حوزه را در اجرای تزئینات این ساختمان به کار می گیرد.
انجام تزئینات گچ بری خانه حسین خداداد (موزه زمان فعلی ) حدود 12 سال طول می کشد که در نهایت در سال 1356 موزه زمان، به شکل فعلی همانند یک اثر هنری به تمام معنا به اتمام می رسد. قدمت ساختمان فعلی موزه زمان حدود 80 سال می باشد که معماری این ساختمان ترکیبی از فرم و سبک های اروپایی و ایرانی می باشد. ساختمان حال حاضر، از سال 1378 به طور رسمی به عنوان نخستین موزه زمان در ایران آغاز به کار نموده است.
در موزه زمان اتاقی به نام اتاق اصفهانی‌ها وجود دارد
در موزه زمان اتاقی به نام اتاق اصفهانی‌ها وجود دارد. گچبری این اتاق با تقلید از اتاق موسیقی عالی قاپو، توسط سه هنرمند اصفهانی انجام شده است.سقف اتاق اصفهانی ها 99% از مس و 1% از طلا ساخته شده است و طراحی و اجرای روی دیوار ها از هنر تنگ بری استفاده شده است. همچنین طرح شیشه های آن به دلیل جلوگیری از ورود حشرات به داخل طراحی شده است.
کافه ریبار در محوطه‌ی موزه زمان قرار دارد. این کافه در منطقه‌ی زعفرانیه خیلی طرفدار دارد و ممکن است مجبور باشید از قبل میز رزرو کنید.
صبحانه‌های کافه ریبار مشهور است. در کل تهران کمتر جایی پیدا می‌کنید که صبحانه‌ی منو باز به کیفیت ریبار داشته باشد. برای هر وعده هم دو ساعت تایم استفاده از بوفه دارید. اگر جمعه صبح در ریبار میز رزرو کنید، هم می‌توانید یک دل سیر صبحانه بخورید هم از فضای باغ‌موزه لذت ببرید.
موزه زمان در منطقه زعفرانیه تهران قرار گرفته است
هزینه بازدید از موزه زمان برای گردشگران داخلی مبلغ بسیار کمی در نظر گرفته شده است و حتی این مبلغ برای دانش آموزان نیم بها حساب می شود. کسانی هم که فقط قصد بازدید از محوطه موزه را داشته باشند می توانند بدون پرداخت ورودی به گشت و گذار در محوطه بپردازند.
با اینکه تماشای ساعت های متنوع و قدیمی زمان زیادی نمی برد ولی ممکن است از گشتن در محوطه و تماشای گچ بری های عمارت و یا عکاسی از آن ها سیر نشوید که در این صورت با اختصاص حدود 2 ساعت می توانید کل موزه زمان را بگردید.
موزه تماشاگه زمان در منطقه زعفرانیه تهران قرار گرفته است. به همین خاطر خیلی راحت می‌توانید جوری برنامه‌ریزی کنید که در یک روز هم از موزه زمان بازدید کنید و هم به باغ فردوس و موزه سینما هم سر بزنید. امامزاده صالح و موزه دکتر حسابی و باغ موزه هنر ایرانی و بازار سنتی تجریش و بازار قائم همگی در همین حوالی اند.
روزهای بازدید موزه زمان : تمامی روزهای هفته به جز ایام سوگواری.
ساعت کاری موزه زمان : صبح ها 09:30 تا 13 و عصرها 14:00 تا 21:30 (جمعه ها 10:00 صبح تا 16:00 عصر)
تهران - تهران خیابان ولی عصر، نرسیده به میدان تجریش ، خیابان زعفرانیه(سرلشگر فلاحی)، چهارراه پرزین بغدادی، پلاک 12
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
شهرستان خلخال در اردبیل
خلخال کجاست؟
خلخال، یکی از بزرگ ترین شهرهای استان اردبیل و مرکز شهرستان خلخال است. خلخال در جنوب استان اردبیل واقع شده و از شمال به اردبیل، از شرق به کوه های تالش و استان گیلان، از جنوب به استان زنجان و از غرب به میانه ختم می شود. خلخال قدمتی 4000 ساله دارد.
دلیل نامگذاری خلخال:
این شهر به علت وضعیت اقلیمی و ویژگی های طبیعی، در نقاط مختلف خود آب و هوای مختلفی دارد و شرایط هوا دائم در حال تغییر است؛ به همین علت در گذشته به این شهر «خال خال» می گفتند و اسم آن با گذر زمان به خلخال تغییر پیدا نموده است.
آب و هوای خلخال:
خلخال در یک منطقه کوهستانی واقع شده و پوشش گیاهی آن در دامنه شرقی بسیار چشم‌گیر از دامنه غربی آن است. خلخال تابستان های معتدل و بسیار لذتبخش و زمستان های سردی دارد. ارتفاعات کوه های تالش که در فاصله بسیار کمی از این شهر واقع شده اند، سرد و پربرف بوده و قسمتی از شهر که در کنار رودخانه قزل اوزن قرار گرفته است، گرم و مرطوب است. زمستان خلخال تقریباً 5 ماه طول میکشد و بارش سنگین باعث مسدود شدن بعضی از راه های منتهی به این شهر مثل جاده اسالم- خلخال می شود.
مکان های دیدنی خلخال:
چشمه ازناو خلخال:
منطقه ازناو یکی از مکان های گردشگری و طبیعی در این شهر است. قله و چشمه ازناو از زیباترین جاذبه های این منطقه است. به لطف چشمه جوشان ازناو شهر اسالم هیچ وقت بی‌ابی را تجربه نکرده است. این چشمه باغها و زمین های کشاورزی را سیراب و حاصل خیز می کند. یکی دیگر از جاذبه های منطقه ازنا غارهای آن است، پنج غار طبیعی آهکی بزرگ و کوچک در این منطقه قرار دارند.
چشمه ازناو در خلخال
جاده گردشگری خلخال – اسالم:
بی شک یکی از زیباترین جاده های ایران، جاده اسالم به خلخال است. تمام مسیر دو طرف جاده پوشیده از درخت است. درختان و گیاهان سرسبز روی تپه ها و کوه ها صحنه های بسیار زیبایی بوجود آورده اند. اصلاً انگیزه بسیاری از مردم از سفر به خلخال لذت بردن از تماشای همین جاده است. در بخش هایی از جاده، زمانیکه با ماشین از پیچ و خم ها عبور می کنید، ناگهان با یک دشت سرسبز و بسیار زیبا روبرو می شود.
جاده اسالم به خلخال
رودخانه های خلخال:
خلخال دارای چندین رودخانه است از جمله آنها میتوان به قره سو، قزل اوزن، شاه رود، سنگ رود، آرپاچایی و هروآباد اشاره کرد.
غار هفت خانه:
غار هفت خانه در ارتفاع 1600 متری در بیست کیلومتری جنوب غرب خلخال و در روستای گرمخانه، قرار دارد. این غار دارای دو دهانه ورودی است. غار هفت خانه، شامل هفت تالار کوچک است که ارتفاع آنها بطور متوسط سه متر است.
غار هفت خانه خلخال
آبشار نره گر:
آبشار نره گر یکی دیگر از جاذبه های طبیعی و گردشگری خلخال است که در روستای اسبو قرار دارد. این آبشار از یک چشمه پرآب سرازیر شده بعد از سیراب کردن باغات روستای اسبو، به رودخانه شاهرود می ریزد، آبشار نره گر با حدود نیم ساعت پیاده روی از روستای اسبو قابل دسترسی است.
آبشار نره گر خلخال
آبشار نوده:
در چهار کیلومتری روستای نوده در بخش خورش رستم آبشاری زیبا قرار گرفته است. آبشار نوده یکی از معروف ترین و جذاب ترین آبشارهای خلخال است که در دامنه جنوبی کوه آق داغ واقع شده است. ارتفاع این آبشار به سی متر میرسد و با شکافی که در میان صخرهای سنگی ایجاد کرده به پائین سرازیر میشود.
آبشار نوده در خلخال
دریاچه نئور:
دریاچه نئور در 48 کیلومتری جنوب شرقی اردبیل به طرف خلخال، مابین شهر اردبیل و خلخال ـ در مرز استان اردبیل و استان گیلان ـ جای گرفته است و یکی از جاذبه های طبیعی و استثنایی این منطقه محسوب می شود. این دریاچه از دو دریاچه کوچک و بزرگ تشکیل می شود که در بهار به یکدیگر می پیوندند و یک دریاچه واحد با عمق پنج متر را بوجود می آورند. آب دریاچه نئور برای آبیاری زمین های کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد.
دریاچه نئور خلخال
قله آق داغ:
قله آغ داغ با ارتفاع 3322 متر، دومین قله بلند استان اردبیل است. در دامنه این کوه، گیاهانی مثل ریحان و آویشن می رویند. همچنین از ارتفاعات این کوه، چشمه ای جاری است که مردم محلی معتقد هستند آب آن برای دستگاه گوارش مفید است.
قله آغ داغ
آب گرم گیوی:
آبگرم گیوی در نزدیکی شهر زیبای خلخال واقع شده است. این آبگرم دارای خواص درمانی زیادی برای درمان بیماری های پوستی و مفصلی مانند رماتیسم است. اطراف آبگرم گیوی منظره های طبیعی و باغ های زیبایی وجود دارد که این جا را به محلی مناسب برای سفر و تفریح مبدل نموده است.
هنرهای دستی خلخال:
از بین هنرهای دستی معروف این شهرستان میتوان به تهیه شال، جاجیم های ابریشمی و پشمی، گلیم بافی، پلاس، لباس‌های پشمی و کرکی و بافت مسند اشاره نمود.
شال پشمی خلخال که قسمت عمده آن در بخش شاهرود تهیه می شود از صادرات مهم خلخال بوده است. بافت گلیم و مسند هم در خلخال رواج دارد. در این منطقه گاه مسندهای بسیار باارزش دیده می شود که هنرمندان خلخالی آنرا بصورت برجسته می بافند.
سوغات خلخال:
- نان های روغنی( نزیک- تل تل- چای چورگی و …)
- عسل طبیعی خلخال که به لحاظ بکر بودن و کوهستانی بودن منطقه، یکی از بی نیاز ترین و طبیعی ترین عسل های کشور میباشد و فرآورده خاص عسل عبارتند از: شیرعسل، هویج عسل و پرتقال عسل
- شیرینی های محلی
- صنایع دستی مانند گلیم، جوراب های پشمی دستباف ، شال، قالیچه و جاجیم خلخال
- اقسام میوه ها که عبارتند از:( انواع سیب، گلابی، زرد آلو، هلو، انواع آلو، گیلاس، آلبالو، گردو، انگور، توت، خیار، کمبزه( خیرچا)، شاتوت، ریواس( اوشقون) و…
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان
امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان
امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان آرامگاه باله خلیل عارف نامی قرن پنجم هجری یکی از چهار عارف ناظر بازسازی شهر تبریز و بنیان گذار مسجد جامع تبریز پس از زلزله سال 435 هجری است او از متقدمان مشایخ آذربایجان میباشد آرامگاه این عارف نامی بعنوان « امامزاده ابراهیم خلیل» در ورودیه قبرستان تاریخی شهر صوفیان واقع شده است.
اما در مورد کلمه" باله" که به منظور بزرگداشت و احترام همراه نام این عارف بکار رفته است، به نظر میرسد که در آن دوره و به زبان آذری این لفظ مترادف با" اخی" بوده است چنان که کربلایی می نویسد:" باله به زبان رازی( آذری) بزرگ و جوانمرد و صاحب ایثار را گویند"، بدین ترتیب باله خلیل به زبان آذری یعنی اخی خلیل، همانند استادش اخی فرج، که هر دو واژه حاکی از مشرب فتوت و اخوت آن ها است.
زیارتگاه ابراهیم خلیل صوفیان در نزیدکی پارک بزرگی در شهر صوفیان قرار دارد
مردم صوفیان اعتقاد راسخی به این امام زاده داشته و پیوسته در عمران و آبادی و احیا آن تلاش کرده اند. در ایام محرم و سوگواری ها مراسم سوگواری و عزاداری در حسینیه این بقعه برگزار می شود و مردم نذورات خویش را به ضریح می اندازند و روزهای پنج شنبه و جمعه حرم این بزرگوار از جمعیت زوار موج میزند که برای راز و نیاز به این مکان مقدس می آیند.
نمایی از درب ورودی زیارتگاه ابراهیم خلیل صوفیان
در روبروى زیارتگاه پارک بزرگ شهر صوفیان به نام پارک ملت قرار گرفته است وجود فضاى سبز در کنار فضاى روحانى و معنوى امامزاده ابراهیم خلیل باعث شده است هر روز کاروانهاى زیارتى مزار حضرت زینب و حضرت رقیه علیهما السلام که به سوریه سفر می کنند ساعاتى را در کنار این امامزاده و پارک ملت و همچنین جامع صوفیان در نزدیکى هاى امامزاده سپرى نمایند.
آدرس امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان
زیارتگاه امامزاده ابراهیم خلیل علیه السلام در شهر صوفیان و در 35 کیلومترى شهر تبریز و بین سه شهر تبریز به مرند و شبستر واقع شده است این زیارتگاه در سمت شرقى شهر صوفیان در کنار جاده ترانزیتى و راه آهن واقع گردیده است.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
پالنکه، یکی از شهرهای تاریخی جهان
شهر باستانی پالنکه
پالنکه نام یک شهر تاریخی و باستانی از شهرهای مربوط به تمدن مایا بوده که در جنوب شرقی شهر مکزیک قرار گرفته است. شهر پالنکه در قرن هفتم میلادی ساخته شده است و به دوره کلاسیک تمدن مایا مربوط است. پالنکه جزو میراث جهانی یونسکو است.
عکس های شهر پالنکه
ریشه نام پالنکه
زمانی که اشغالگران اسپانیایی به این سرزمین رسیدند شهر پالنکه از مدت‌ها قبل توسط مایاها متروکه شده بود. با این‌حال نامی که بومیان منطقه به آن می‌دادند اوتولوم به معنی سرزمینِ با خانه‌های مستحکم بود. اسپانیایی‌ها به آن نام پالنکه را دادند که در زبان اسپانیایی معنی استحکام را می‌دهد. امروزه مایاهای بومی به آن باک می‌گویند که نامی شاهانه محسوب میشود.
تصاویر شهر پالنکه
پالنکه با بیش از 1000 سازه متفاوت، یکی از پرجمعیت ترین شهر های مایا بود. هشت رودخانه کوچک که از کوههای اطراف سرازیر می شدند از شهر عبور می کردند. از مهمترین رودخانه که Otulum نامیده می شد برای هدایت آب مستقیم به کاخ سلطنتی استفاده می شد.
شهر پالنکه از مکانهای دیدنی جهان
معماری در پالنکه نوآورانه بود. معماری پالنکه به دلیل استفاده از دیوارهای نازک و درهای گسترده قابل توجه است. در ساختمانها از سنگ آهک نرم با تزئینات چوبی و از رنگهای روشن قرمز، آبی، سبز، زرد و سفید برای تزئین آنها استفاده شده است. Palenque همچنین به دلیل مجسمه های تزئینی و کنده کاری های زیبا که برخی بسیار طبیعی هستند مشهور است. همچنین وجود کاخ های بسیاری با حیاط های گسترده، چشمه های تزئینی و استخرهای مصنوعی که در سطح شهر واقع شده اند نیز قابل توجه است.
مجسمه های حکاکی شده در شهر پالنکه
مجسمه های حکاکی شده در شهر تاریخی پالنکه
یکی از بزرگترین و بهترین سازه های حفظ شده در شهر پالنکه، معبد کتیبه ها است. در سال 1952 یک سردابه در زیر معبد کشف شد که در آن بقایای زینتی که شاید مربوط به یکی از فرمانرواهای کشیش قرن 7 بوده است پیدا شد.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
تصاویر مسجد مکی زاهدان
مسجد مکی زاهدان به عنوان یکی از بزرگترین مساجد جهان اسلام و همچنین مشهورترین مسجد اهل سنت نام برده می شود.
مسجد «مکی» نماد اتحاد و همگرایی قومی با معماری جذاب و متفاوت، سالانه پذیرای بیش از 8 هزار گردشگر داخلی و خارجی از کشورهای استرالیا، عمان، امارات، کانادا، هلند، دانمارک، پاکستان و افغانستان بوده و به‌عنوان یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری استان سیستان‌وبلوچستان معرفی شده است.
نمای بیرونی مسجد مکی بسیار به مسجد سلطان احمد ترکیه نزدیک است و فضای داخلی آن نیز به مسجد النبی در مدینه شباهت دارد. در سال 70 مرحله اول توسعه مسجد در سه طبقه زیرزمین، همکف و طبقه اول شروع شد و نزدیک به 20 سال طول کشید. در سال 1390 با نقشه و معماری متفاوت مرحله بعدی توسعه شروع شد و هم اکنون نمای بیرونی و داخلی در حال انجام است.
مسجد مکی زاهدان به عنوان یکی از بزرگترین مساجد جهان اسلام نام برده می شود
مولانا عبدالعزیز ملازاده این مسجد را در سال 1353 با زیربنای 600 متر مربع تأسیس کرد. بنای اولیه دارای دو مناره با ارتفاع 37 متر بود.که با گذشت زمان و افزایش جمعیت و نیاز به فضای وسیعتر برای عبادت در چند مرحله توسعه و گسترش یافت.
مسجد جامع مکی توسط مولانا عبدالعزیز بنیان‌گذاری شد که پس از رحلت ایشان مدیریت آن به دست شیخ مولانا عبدالحمید سپرده شد.
تصاویری از داخل مسجد مکی زاهدان
طراحی بنای مسجد و معماری داخلی مسجد مکی کاری از هنرمندان ایرانی است. نمای بیرونی مسجد یادآور مسجد سلطان احمد و درون آن یادآور مسجد النبی است.
مردم بومی داوطلبانه و بدون دریافت دستمزد در ساخت این بنا همکاری کرده‌اند، و همه? هزینه‌های ساخت و نگهداری آن توسط کمک های مردمی تامین شده است با این باور که مسجد را مردم نماز گزار باید بسازند. نماز جمعه از سال 1365 در مسجد مکی برگزار میشود.
با 32000 متر مربع زیر بنا، این مسجد دارای چهار مناره به ارتفاع 92 متر و 52 گنبد است که ارتفاع گنبد مرکزی آن به 46 متر میرسد.
مسجد مکی دارای چهار مناره به ارتفاع 92 متر و 52 گنبد است
امام جمع? اهل‌سنت زاهدان دربار? اینکه چگونه نام «مکی» برای این مسجد باشکوه انتخاب شده می‌گوید: زمانیکه این مسجد در حال ساخت بود، تصمیم گرفته شد که منزل حضرت مولانا [عبدالعزیز] رحمه‌الله از کنار مسجد نور در خیابان فعلی رزمجومقدم، به مکانی نزدیک مدرسه منتقل شود. در مکانی که هم‌اکنون مسجد «مدنی» واقع است یکی از مقتدیان و ارادتمندان حضرت مولانا قطعه زمینی را برای بنای مسجد و زمینی را برای بنای منزل در اختیار ایشان گذاشت.
حضرت مولانا مسجدی را آنجا ساخت و نام آن را مسجد «مدنی» گذاشت و این مسجد را مسجد «مکّی» نامید. در واقع نامگذاری این دو مسجد با الهام از نام دو شهر مقدس مکّه و مدینه انجام گرفت. تعلق خاطری که حضرت مولانا عبدالعزیز با حرمین شریفین داشت باعث انتخاب این نام‌ها برای این دو مسجد شد.
مسجد مکی 32000 مترمربع زیربنا دارد
به‌مرور که تعداد نمازگزاران و شرکت‌کنندگان در نمازجمعه بیشتر شد، ابتدا از طرف قبله و پس از آن از طرف شمال و جنوب ساختمان مسجد را توسعه دادیم. تا اینکه مساحت آن به چیزی بیش از 2000 مترمربع رسید.
بعدها که با کمبود جا مواجه شدیم در صحن مسجد با سازه‌های فلزی سایبان درست کردیم. در ادامه نیز با کمبود جا مواجه شدیم که مجبور شدیم منازل واقع در قسمت شرق مسجد را خریداری کنیم و به‌صورت خیلی جدی پروژه توسعه مسجد را دنبال کنیم.
تقریباً هفت باب منزل خریداری و آنها را تخریب کردیم و زمین آنها را به مسجد افزودیم. به‌یاد دارم آخرین منزل را به قیمت گزافی در آن روزها خریداری کردیم. این قسمت از پروژه که تقریباً به نتیجه رسید، به فکر اجرای پروژه تکمیلی و نهایی افتادیم و زمین‌های سمت قبله مسجد را تا جایی‌که امکان داشت خریداری کردیم.
در این زمان قیمت زمین خیلی بالا رفته بود. بدین‌ترتیب یک بلوک کامل با مساحت یک هکتار در حد فاصل خیابان توحید تا خیابان رازی به موازات خیابان خیام، در محدوده مسجد جامع مکی زاهدان قرار گرفت و در سه طبقه با سی‌هزار زیربنا ساخته شد.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
نوشته شده توسط: الهه ناز
هتل لامونتانا یکی از هتل های عجیب دنیا
سفر یکی از لذت بخش ترین و زیباترین لحظه های زندگی هر انسان است و خاطرات شیرین سفر حتی بعد از گذشت سالها در ذهن می ماند و پس از یادآوری آن حس خشنودی و رضایت آن قابل لمس است.
امروزه سفر و گردشگری تبدیل به یک صنعت پردرآمد و جهانی شده است و در سراسر جهان برای گسترش این صنعت تلاش می شود. اقامت راحت و ساختن خاطره ای خوش از جمله مهم ترین اهداف در صنعت گردشگری است از طرفی خلق و ایجاد مکان های عجیب و شگفت انگیز باعث افزایش رقابت در بین کشورهای مختلف شده است.
بعضی از این سرمایه داران و مدیران در صنعت گردشگری از خلاقیت های سحرآمیزی استفاده کرده اند تا هتل و اقامتگاه خود را برای گردشگران خاص و ویژه جلوه دهند.
سالیانه با افزایش تعداد سفرها و گسترش هر چه بیشتر صنعت توریسم هتل ها و مکان های اقامتی بسیاری در تمامی نقاط جهان ساخته می شوند تا بتوانید تجربه ی یک سفر لذت بخش و خاطره انگیز را برای مسافران رقم بزنند.
برخی از این هتل ها و اقامتگاه ها به دلیل طراحی عجیب آنها در جهان معروف شده اند و به آنها هتل های عجیب و غریب گفته می شود. یکی از سحر آمیزترین هتل های جهان هتل لامونتایا مجیکا در شیلی است.
هتل لامونتانا مشابه خانه هابیت ها در فیلم ارباب حلقه ها
اگر شما مجموعه فیلم های ارباب حلقه ها یکی از مشهورترین فیلم های سینمای جهان را دیده باشید و از طرفداران این فیلم باشید حتما آرزو دارید شبی را در آرامش و راحتی خانه هابیت ها (کوتوله های معروف فیلم) تجربه کنید.
به همین دلیل مسئولان منطقه حفاظتی محیط زیستی هوئلو هوئلو در کشور شیلی تصمیم گرفتند خانه ایی با همین شکل و معماری برای علاقه مندان بسازند و خاطره ایی عجیب و بیاد ماندنی را برای مسافران رقم بزنند.
هتل لامونتانا مجیکا در منطقه حفاظت شده هوئلو هوئلو شیلی
هتل لامونتانا مجیکا (Montana Magica Lodge) هتل جالبی است که در یک منطقه حفاظت شده زیست محیطی بنام هوئلو هوئلو (Huilo Huilo) در شیلی واقع شده است.
اگرچه هتل لامونتانا مجیکا مانند یک آتشفشان ساخته شده اما آب از بالای آن به شکل یک آبشار فوران می کند و یک پل معلق کابلی تا درب جلویی اش دارد.
هتل در اغلب اوقات دارای یک لایه فوق العاده از خزه ها و جانوران گیاهی است. که آن را مانند خانه هابیت جلوه گر نموده است.
هتل لامونتانا از عجیب ترین هتل های جهان
پنجره های پرچین آن به طور نامنظمی ساخته شده است و آن را جزو عجیب ترین هتل های جهان قرار داده اند. البته اگر تمامی این ها برای افسانده ای شدن هتل برای شما کافی نیست آن ها سراسر ساختمان را با گیاهان روینده پوشانده اند.
در تفریحگاه هوئلو هوئلو می توان آبشار هوئلو هوئلو آبشاری است که در شیلی واقع شده است و ارتفاع کلی آن 40 متر است، همچنین در هتل لامونتانا میتوان کوچکترین گونه گوزن بنام پودو در جهان و طولانی ترین سیستم خطی فشرده در آمریکای جنوبی را مشاهده کرد و از دیدن تمام عجایب سحرآمیز این منطقه لذت برد.
این هتل از چوب و سنگ بومی منطقه ساخته شده و هر یک از نه اتاق آن با امکانات مدرن مجهز بوده و پنجره های بزرگی برای تماشای مناظر جنگلی اطراف دارد. در این هتل اتاق ها با نام های پرندگان گوناگون نامگذاری شده اند.
آهو پودو گونه ای از گوزن‌هاست که ساکن در آمریکای جنوبی است. این آهوها کوچک ترین آهوهای جهان هستند. ارتفاع این آهوها از 32 تا 44 سانتیمتر و طول آنها تا 85 سانتیمتر است.
در هتل لامونتانا اتاق ها با نام های پرندگان گوناگون نامگذاری شده اند
در میان خدمات ارائه شده توسط هتل، " وان آب داغ " را می توان نام برد که از تنه ی درختان بزرگ سوراخ شده و پر شده از آب داغ بوجود امده و بر روی ایوان مشرف به جنگل قرار داده شده است. یک زمین مینی گلف نیز در جنگل برای مهمانان در نظر گرفته شده است. فعالیت های مختلف در فضای باز مانند اسب سواری، قایق سواری و پیاده روی نیز در این هتل امکانپذیر است.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
