نوشته شده توسط: الهه ناز
امام حسین(ع) مانند جدش، در فروتنی و تواضع اسوه و الگوی جهانیان است
حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام، مشهور به اباعبدالله و سیدالشهداء ( 4ق- 61ق)، امام سوم شیعیان است که در واقعه عاشورا به شهادت رسید. او بعد از برادرش امام حسن علیه السلام، ده سال امامت را بر عهده داشت. دوره امامت امام حسین علیه السلام با حکومت معاویه هم زمان بود. بنابر گزارش های تاریخی، امام حسین علیه السلام در مواردی به عملکرد معاویه سخت اعتراض نموده است، من جمله بعد از کشته شدن حُجْر بن عَدِی نامه ای توبیخ آمیز برای وی نوشت و در ماجرای ولایت عهدی یزید نیز از قبول بیعت پرهیز کرد و در سخنانی در حضور معاویه و دیگران، این مبادرت معاویه را نکوهید و یزید را فردی نالایق خواند.
امام حسین (ع) مانند جد بزرگوارش در فروتنی و تواضع اسوه حسنه و الگو برای جهانیان بود؛ چنان که در تفسیر عیاشی مذکور است: حسینعلیه السلام بر جمعی از مساکین بگذشت که عبای خویش را بر زمین گسترده و مشغول خوردن نان خشکی بودند، حضرت را دعوت به نشستن و خوردن غذای خود نمودند، امام حسین فورا دعوت آنان را اجابت نمود و مشغول خوردن نان آنان شدند و فرمودند:( ان الله لا یحب المستکبرین) بدرستی که خدا متکبران را دوست ندارد و سپس فرمود: من دعوت شما را پذیرفتم شماهم دعوت مرا اجابت کنید و آنان را با خود به خانه برد و همسر خود رباب را فرمود: آنچه ذخیره کرده ای بیاور، و ایشان را ضیافت و انعام فرمود.
یکی از صفت های بارز و سجایای اخلاقی حسین علیه السلام ارادة قوی و عزم راسخ و تصمیم قاطع آن بزرگ مرتبه است که این خصلت را از جد گرامی محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله به ارث برده است که حضرت محمد (ص) با این قاطعیّت بود که توانست مسیر تاریخ و معنای زندگی و ملاک ارزش ها را تغییر دهد و یک تنه دربرابر همه قدرت های شیطانی که می خواستند از گفتن کلمه الله جلوگیری کنند ایستاد.
امام حسین علیه السلام هنگام بخشش به سائل دچار شرم و حیا می شدند و بر او رقت می کردند. داستان یک عرب بیابان نشین که از امام حسین ع ضمن خواندن ابیاتی درخواستی کرد، از آن جمله است. حضرت وارد خانه شدند و چهار هزار درهم در عبایشان پیچیدند و آن را بخاطر حیا از سائل از شکاف در منزل به او دادند و گفتند:« بگیر، من از تو معذرت می خواهم که درصورتی که در آینده مال و ثروتی بدست آوردیم، ابر رحمت ما بر تو خواهد بارید؛ ولی چه کنم که زمانه متحول است و ما از مال و دنیا اندکی داریم.»
امام حسین (ع) تنها امامی است که در معرکه جنگ به شهادت رسید
معاویه به فرزندش یزید سفارش می کند:« فرزندم، مبادا خدا را در حالی ملاقات کنی که خون حسین بر گردن تو باشد».
نقل شده است هنگامی که موقع مرگ معاویه شد، چنین گفت:« خون و گوشت حسین از خون و گوشت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم است».
یزید می گوید: «اینکه حسین می گوید: مادر من از مادر یزید برتر است به جان خودم سوگند راست می گوید و اینکه حسین گفته است جدّم از جدّ یزید برتر است این سخن او درست است؛ زیرا هرکسی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد زبان حالش و حرف دلش این است که جد حسین از جدّ یزید گرامی تر است».
هنگامی که شمر در صدد توصیف امام حسین (ع) بر می آید چنین می گوید:« فَلَعُمری لَهُوَ کُفوٌ کریمٌ؛ به جان خودم سوگند، حسین بن علی هم آورد آزادمنش و کریمی است». همچنین نقل می کنند هنگامی که شمر شروع به سربریدن امام حسین علیه السلام نمود، این طور می گفت:« به خدا سوگند، من در حالی سرت را از تنت جدا می کنم که می دانم تو اقایی عظیم الشأن و فرزند رسول خدایی و از نظر پدر و مادر بهترین مردم به شمار می آیی».
من زندگی امام حسین آن شهید بزرگ دین اسلام را به دقت خواندم و توجه کافی به صفحات کربلا نموده ام و بر من روشن شده است که درصورتی که هندوستان بخواهد یک کشورپیروز گردد بایستی از سر مشق امام حسین اطاعت و پیروی کند.
درصورتی که منظور امام حسین جنگ در راه خواسته های دنیایی بود من نمی فهمم به چه علت خواهران و زنان و اطفال او همراه او بودند پس عقل چنین حکم می کند که او تنها بخاطر دین اسلام فداکاری خویش را انجام داد.
برای امام حسین(ع) ممکن بود که زندگی خویش را با تسلیم شدن به اراده یزید نجات بخشد و لیکن مسئولیت پیشوای نهضت بخش دین اسلام اجازه نمی داد که او یزید رابه عنوان خلافت بشناسد، او خود رابه منظور آزاد ساختن دین اسلام از چنگال بنی امیه آماده ساخت. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و بر روی ریگ های تفتیده عربستان روح حسین فناناپذیر است ای پهلوان و ای نمونه شجاعت و ای شهسوار من ای حسین.
درس امام حسین (ع) و هر قهرمان شهید دیگری این است که در دنیا اصول ابدی عدالت و ترحّم و محبّت وجود دارند، هر زمان کمی برای این صفات مقاومت کنند، آن اصول همیشه در جهان پایدار خواهد ماند.
هنگامی که یزید مردم را تشویق به قتل حسین (ع) و مأمور به خونریزی میکرد، آنها می گفتند:چه مبلغی می دهی؟ امّا انصار حسین (ع) به او گفتند: ما با تو هستیم درصورتی که هفتاد بار کشته شویم باز می خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم.
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
