نوشته شده توسط: الهه ناز
متأسفانه مزاحمت خیابانی، به خصوص از سوی مردان برای زنان، همه جای دنیا وجـود دارد و در بیشتر کشورهای دنیا از جمله ایران،« جـرم» محسوب می شود.
مزاحمت میتواند کلامی، نوشتاری، فیزیکی یا به صورت تعقیب باشد. مهم این است که هر شکلی از آن برای یک زن، وحشتناک، آزاردهنده و تحقیرآمیز است.
متلک پرانی، ایجاد ازار و اذیت و مزاحمت خیابانی برای زنان، از قدیم در بین برخی مردان رواج داشته ولی همیشه رفتاری زشت و کریه محسوب شده است. این حق زنان نیست که هنگامی که بیرون از منزل، در کوچه و خیابان قدم می زنند یا مشغول انجام کاری هستند، با نگاه و متلک و حتی لمس، آزار ببینند و ارامش و اعتماد به نفس شان خدشه دار شود.
نخستین کار که باید انجام داد حفظ خونسردی و عادی بودن است. چراکه از نظر روانشناسی مزاحمین کسانی هستند که به دنبال ایجاد ترس هستند و از واکنش به اعمالشان لذت می برند.
یعنی چنانچه جلوی پایتان یک دفعه ترمز می کنند و یا جیغ می کشند، هدفشان این است که شوکه شوید. پس هر چه عکس العمل غیرعادی بودن و ترسیدن نشان دهید، این شخص را از نظر ارضای روحی کمک نموده اید. ضمن این که هنگامی که ارامش ندارید از نظر منطقی و عقلی امکان تصمیم گیری درست و به جا را از دست می دهید.
عکس العمل های این چنین سبب جری شدن مجرم و عکس العمل شدیدتری از سوی وی می شود تا این کار را ادامه دهد و بگوید:« خودتی و..»
ترسیدن و التماس و خواهش باز به نوعی شخص مزاحم را ارضای روحی می کند و سبب می شود که این فرآیند در مدار خودش ادامه پیدا کند.
از ترساندنِ مزاحم با بیان کردن جملاتی مثلِ« الان زنگ می زنم 110» یا« اگه گُم نشی، داد و فریاد راه می اندازم و آبروتُ می برم» و امثالهم خودداری کنید. در اغلب موارد، این جملات به علت این که قدرت یا برتری وی را زیر سوال می برد، صرفاً وی را جری تر نموده و به ادامه? کار تحریکش می کند.
چنانچه بعنوان یک زن در خیابان قدم زده باشید و تردد کرده باشید میدانید که در شرایطی ناگزیر کسانی هستند که شما را مورد ازار جسمی قرار داده اند، از این جهت نکته بسیار مهم سکوت نکردن دربرابر ازار جسمی اشخاص سادیسم است.
در واقع سکوت کردن سبب میشود شخص سادیسم به خود اجازه تجدید رفتار پرخاشگرانه، سود جویانه و آزارهای بیشتری را بدهد. از این جهت چنانچه در هر فرصتی که هستیم، میتوانیم برای دفاع از خود با پلیس تماس بگیریم، یا از شخص آزار رسان با دوربین همراه خویش فیلم بگیریم و یا کسانی را برای کمک به خود فرا بخوانیم. از این جهت شخص سادیسم این جرئت را پیدا نمیکند که رفتارهای شنیع خود را در ادامه بدهد و حتما ترس در بسیاری از موارد جلو دار رفتارهای وی می تواند باشد.
هر چند زنان با استناد به این مواد قانونی میتوانند مزاحمان را به مراجع قضائی معرفی نموده و خواهان پیگیری قانونی شوند، ولی کم تر زنی تا پای معرفی اشخاص خطاکار و مجازات کردن آن ها پیش می رود. شاید فراوانی چنین برخوردها و مزاحمت هایی در زندگی زنان و از سویی دشوار بودن مراحل طرح دعوی در محاکم، زنان را از صرافت پیگرد قانونی می اندازد.
رسیدگی به امور را به مسئولان قضائی و انتظامی بسپاریم.
به عقیده جامعه شناسان، آزارهای خیابانی نه تنها باعث تضییع روح و روان و جراحت شخصیتی و عاطفی زنان می شود بلکه امنیت اجتماعی آنان را هم به خطر می اندازد. آزارهایی که باید علت آنرا در ضعف تربیت خانوادگی، دوری از ارزش های دینی و فرهنگی، ضعف در روابط اجتماعی و عاطفی، درک نکردن شرایط و موضع مهم زنان در جامعه جستجو کرد.
آن جا که خانواده به فرزند پسر اجازه می دهد خواهر خود را موش خطاب کند و خود را شبیه شیری مطالبه گر بداند. آن جا که افرادی غیر از مسئولان مربوطه انتظامی، امنیتی و قضائی، نقش پدرخوانده را بازی می کنند و به خود اجازه میدهند بدون در نظر گرفتن شرایط امر و نهی، جلوی هر آنچه ناهنجاری می دانند بپیچند و حرمت سایرین را بشکنند.
در این بین، رسانه ملی بعنوان پربیننده ترین مخاطب و همینطور مراکز اموزشی با دربرداشتن بیش ترین حجم و چهره فرهنگی کشور، با برنامه های فرهنگی و اموزشی میتوانند بسترساز کاهش اسیب های اجتماعی و افزایش امنیت خیابانی برای زنان باشند.
مزاحمت های خیابانی یک رفتار شنیع است که به واسطه اشخاص مریض در خیابان ها به افرادی مثل بچه ها و یا زنها اعمال میشود. مزاحمت خیابانی سالهاست که بواسطه اشخاص مریض که از سطح بالایی از سادیسم( دیگر آزاری) رنج میبرند به بچه ها، زنان و یا اشخاص کم توان تر اعمال میشود.
فرهنگ سازی اجتماعی و همینطور مجازات های اجتماعی بسیاری به واسطه اموزش و یا توبیخ مزاحمت های خیابانی صورت گرفته است. ولی مسأله مهم در افرادی که سبب مزاحمت های خیابانی می شوند این است که این اشخاص به علت بیماری و دیگر آزاری در موارد بسیاری نه با توبیخ های قانونی و نه بافرهنگ سازی به بازتاب اعمالشان فکر نمیکنند و در آن ها اثرگذاری هم ندارد؛ از این جهت باید تحت وضعیت خاصی درمان بشوند.
سادیسم در واقع یک اختلال شخصیت است که در آن شخص میل به ازار و اذیت سایرین و صدمه زدن به آن ها را دارد.
شخص با تصویر سازی و ازار افراد دیگر در تفکر خویش لذت میبرد.
با تحقیر، اهانت و تکه خای کلامی سخیف سبب ازار افراد دیگر و لذت خویش میشود.
با ازار و اذیت های بدنی و جسمی به افراد دیگر لذت میبرد. از این جهت افرادی که در خیابان ها سبب مزاحمت های خیابانی می شوند، می توانند هر کدام از انواع این سادیسم را برخوردار باشند.
از آنجایی که مواجه با این پدیده قطعاً و صرفاً علتی به غیر شخص سادیسم ندارد، ولی ما خود میتوانیم با رعایت اصولی این مواجه را برای خویش کم تر کنیم. از این جهت بودن با یک همراه درصد مزاحمت های خیابانی را پائین میاورد.
بودن شخصی در کنار ما احتمال ازار خیابانی را برای شخص سادیسم پائین میاورد و میتوانیم با آرامش بیشتری در خیابان باشیم.
البته از آنجایی که مزاحمت های کلامی، ذهنی و نگاه های جنسی در هر زمانی از روز می تواند توسط شخص سادیسم به یک زن تحمیل شود، ولی مهمترین دغدغه دور ماندن از مزاحمت های جسمی و بدنی است، از این جهت در خیابان های خلوت، اواسط روز و ظهر و پایان شب، به صورت تنها حاضر نشوید.
فرصت های قدم زدن را در یک پارک مطمئن و یا یک خیابان شلوغ انتخاب کنید و در کوچه های خلوت و خیابان هایی که تردد در آن ها صورت نمیگیرد، نمانید. از وسیله های نقلیه عمومی و تاکسی برای جابجایی استفاده کنید. در موارد پایان شب و اول صبح از آژانس به جای ماشین های دربست استفاده کنید.
پوشش مناسب و غیر تحریک کننده عامل مهمی برای دور ماندن از آزارهای جنسی و جسمی اشخاص سادیسم است. از این جهت در اماکن عمومی با ظاهری ساده، موجه حاضر شوید و آرایش های گوناگون و لباسهای متنوع را برای مجلس های خصوصی و مهمانی هایتان بگذارید.
در واقع هنگامی که در یک کلان شهر اشخاص مریض و آزار رسانی وجود دارند، ما برای مراقبت از دور ماندن از اسیب تنها باید مواظب خود باشیم.
قطعاً این مسئله دغدغه بسیاری از زنها بوده است. هنگامی که شخصی مورد هجوم کلامی، بدنی یک شخص سادیسم قرار میگیرد، نباید سکوت کند.
قانون هم به هر نحوی شده از وی دفاع خواهد کرد ولی مسأله اینجاست که در تکه کلام های خیابانی که اشخاص سادیسمی میگویند و یا نگاه های خیابانی که زنها با آن روبرو می شوند، در واقع فرصتی برای برخورد، شکایت و رسیدگی قانونی نمی ماند. از این جهت در تمام طول روز باید در حال شکایت کردن از اشخاص سادیسم باشیم.
سادیسم ریشه در بچگی و اختلال های شخصیتی در شخص دارد. چنانچه علائمی از ازار در دیگران را در خود میبینید، حتی در کوچک ترین موارد، می توانید با خودشناسی و اگاهی از رفتار ناپسند خویش، با تغییر رفتار و ایجاد رفتار مثبت در خویش، قدری تغییر ایجاد کنید.
ولی در موردهای دشوار تر و اساسی تر اشخاص سادیسم و پیگیر ازار باید به مشاوران روان شناس و روانکاو مراجعه کنند و با روانکاوی به درمان اختلال خویش بپردازند.
چنانچه ازار و مزاحمت در حد تکه های کلامی و نگاه باشد، گاهی با بی توجهی و نادیده گرفتن اشخاص می توانند مسئله را برای خود حل کنند.
ولی اگر مزاحمت و آزارها از نوع جسمی و بدنی باشد و شخص دچار شک بعد از سانحه و تراما شده باشد، حتما باید با مشاور روان شناس و روانکاو مجرب تحت یک درمان حمایتی قرار بگیرد که بتواند سختی بعد از آن اتفاق را در خود حل و هضم کند.
در تمام موارد به جز تجاوز جنسی ، آزارهای سخت بدنی، توهین های کلامی مداوم و مزاحمت هایی که سبب فلج ذهن در شخص میشود، نیازمند راهنمایی، حمایت و اصولی برای برقراری دوباره ارتباط با اجتماع در شخص باید بوجود بیاید که بتوانند مراحل بعد از آن در زندگی خویش را با آرامشی نسبی پشت سر بگذارند.
گردآوری: بخش روانشناسی بیتوته