نوشته شده توسط: الهه ناز
فلفل آبی از خانواده هفت بندیان است
رشد گیاه فلفل آبی در محیط های معتدل
فلفل آبی گونه ای از تیره ی هفت بندیان به شمار می رود. این گیاه در بخش های معتدل اسیا، استرالیا، نیوزلند، اروپا و آمریکا شمالی به وفور یافت می شود. در واقع فلفل آبی در محیط های مرطوب پتانسیل رشد تا ارتفاع 20 الی 70 سانتی متر را دارد.
گیاه یکساله فلفل آبی دارای برگ هایی متناوب و عمدتا بدون ساقه است. تیغه های برگ گیاه بیضی شکل است و دارای گل هایی به رنگ قرمز و سفید کثیف می باشد.
دانه و برگ های فلفل آبی حاوی طعمی تند به مثابه ی فلفل است. با این وجود اسانس گیاه در مقایسه با عطر فلفل تمایز گسترده ای دارد.
جالب است بدانید فلفل آبی با عناوین مختلفی نظیر تاد و فلفل ختمی شناخته می گردد. علاوه بر این، فلفل آبی در کتاب های طب سنتی با نام فلفل الما قید شده است.
فلفل آبی حاوی چندین ماده فعال است. منبع تلخ گیاه فلفل آبی از ماده ای به نام روتین نشات می گیرد.
فلفل آبی به عنوان تولید کننده روغن اتری حاوی پولینگونوم، دارای خاصیت کاهش فشار خون می باشد. حدود 5% از فلفل آبی را اسانس تشکیل می دهد. این اسانس متشکل از سسکوی ترپنوئید ها و مونوترپنوئید ها است.
در برگ های فلفل آبی اسید های گوناگونی نظیر پولی گونیک اسید با خاصیت تحریک کنندگی یافت می شود. علاوه بر این، برگ های آن دربردارنده ی اسانس روغنی فرار وکسی متیل آنتراکینون هستند.
فلفل آبی در طب سنتی در راستای کاهش خونریزی و بند آوردن خون مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع این گیاه به موجب برخورداری از گلیکوزید دارای خاصیت انعقاد خون می باشد.
بهتر است بدانید میزان فلاون گلوکوزید موجود در گیاه فلفل آبی در رسش میوه رشد چشمگیری دارد و پس از اتمام مرحله رسیدن میوه به طرز قابل توجهی کاهش پیدا می کند.
علاوه بر این گلیکوزید های موجود در ترکیبات شیمیایی فلفل آبی شامل دو نوع E و D می شود. بررسی ها حاکی از آن دارند که در گیاه فلفل آبی موادی نظیر فلاونول یافت می شود .
فلفل آبی در هند و چین بیشترین کاربرد پزشکی را دارد
متداول ترین گونه فلفل آبی، نوع Polygonum amphibium L است. این گونه که در اصطلاح انگلیسی با عنوان Knot weed شناخته می شود، گیاهی پایا است که در مکان های مرطوب و در آب های راکد به طرز مناسب رشد پیدا می کند.
در کشورهای چین و هندوستان از دانه و میوه های این نوع فلفل آبی برای زدودن کرم از بدن و شکل گیری حالت تهوع استفاده می گردد.
ریشه گیاه فلفل آبی دافع سنگ کلیه است و در تسریع روند بهبود زخم نقش بسزایی دارد.
یکی دیگر از گونه های رایج فلفل آبی، Polygonum lapathifolium L نام دارد. این نوع فلفل آبی دارای برگ هایی دراز است که به وسیله مو پوشش داده شده است.
این نوع گونه فلفل آبی در اصطلاح انگلیسی با عنوان Willow weed شناخته می شود و در منطقه های مختلف اروپا و فرانسه رویش می یابد.
از سری گونه های مختلف گیاه فلفل آبی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• Polygonum amphibium L
• Polygonum barbatum L
• Polygonum minus Huds
فلفل آبی در کشور ژاپن به عنوان تر یاناگی تاده کاربرد گسترده ای در صنعت مواد غذایی دارد. جالب است بدانید در کشور ژاپن حتی از برگ های فلفل آبی نیز به عنوان سبزی استفاده می شود.
در بازارهای این کشور گیاه فلفل آبی به عنوان نهال به فروش می رسد. علاوه براین، جوانه های قرمز فلفل آبی که با عنوان بنی تاد شناخته می شوند در خصوص تزئین سوشی، ساشیمی و تمپورا مورد بهره گیری واقع می شوند.
در غذاهای ژاپنی به صورت سنتی از سس فلفل آبی به عنوان مکمل ماهی آب شیرین کبابی استفاده می شود. این سس که در سطح ژاپن تاد زو نام دارد متشکل از برگ های فلفل آبی است که در سرکه خیسانده می گردد و به صورت بخارپز در برنج تهیه می شود.
توجه داشته باشید که فلفل آبی در طب سنتی چینی مورد استفاده قرار می گیرد و به نام لا لیدائو شناخته می شود.
در هندوستان گیاه فلفل آبی و برگ های آن به عنوان مدر، محرک و بادشکن کاربرد دارد.
درمانگران طب سنتی بر این باور هستند که گیاه فلفل آبی از منظر طبیعت دارای طبعی گرم و خشک است. این گیاه به عنوان یک ضد انگل، ملین و کرم کش برای بیماران تجویز می گردد.
در خصوص تهیه سس فلفل آبی می بایست مقداری از فلفل آبی خشک شده را با هونگ به صورت دستی بسایید و با روغن زیتون ترکیب کنید. این سس تند تسریع کننده روند هضم غذا است.
برای تهیه ضماد فلفل آبی مقداری گیاه را به صورت تازه تهیه کنید و بکوبید. سپس به عنوان ضماد در خصوص درمان خون مردگی، ورم چشم و تورم های بلغمی مورد استفاده قرار دهید.
دمنوش فلفل آبی برای اثر بخشی مناسب نیازمند مصرف روزانه است. شما می توانید برای تهیه دمنوش این گیاه حدود 10 گرم از فلفل آبی را به صورت نیم کوب، در داخل یک لیتر آب جوش دم نمایید و با رد کردن آب دمنوش از صافی در راستای نوشیدن آن اقدام کنید.
بهتر است بدانید دمنوش فلفل آبی برای درمان عوارض رحمی و زدودن انگل های معده کاربرد دارد. همچنین می توانید از میوه فلفل آبی برای تنظیم چرخه قاعدگی، بادکش و گرم سازی معده بهره بگیرید.
گیاه فلفل آبی برای از بین بردن بیماری های رحمی کاربرد زیادی دارد
به طور کلی فلفل آبی در خصوص بیماری های رحمی مفید واقع است. برگ و میوه های گیاه فلفل آبی محرک و مدر قاعده تلقی می شود و دارای خاصیت گرم کنندگی برای معده و روده است.
در برخی موارد که اختلال قاعدگی از علل های خاص نظیر یائسگی نشات نمی گیرد از فلفل آبی برای درمان و تنظیم سیکل پریودی استفاده می شود.
از آنجایی که ریشه های گیاه فلفل آبی تلخ و مقوی می باشد، ضماد برگ در راستای درمان تورم زیر چشم، ورم های بلغمی و خون مردگی های پوست کاربرد دارد.
تحقیقات حاکی از آن دارند که فلفل آبی وحشی تولید کننده روغن هایی است که به عنوان تحریک کننده پوست تلقی می شوند. بدین ترتیب سعی کنید تا حدالمقدور از تماس ضماد برگ گیاه با زخم های باز جلوگیری نمایید.
در ادامه خواص درمانی فلفل آبی را بیان می کنیم:
• انعقاد خون
• کاهش اخلاط خون
• کاهش دهنده خونریزی معده و خونریزی های بواسیر
• قطع کننده خونریزی های رحمی
• درمان نقرس
• بهبود روماتیسم
• نرم کننده سینه
جمع بندی مطالب
فلفل آبی یک گیاه دارویی است که در مناطق مرطوب پتانسیل رشد دارد. این گیاه یک ساله در بخش های مختلف آسیا، اروپا و آمریکا شمالی به وفور یافت می شود.
طبیعت گیاه فلفل آبی گرم و خشک می باشد. این گیاه دارای ترکیب شیمیایی گسترده ای می باشد. از مهم ترین مواد سازنده فلفل آبی می تواند به پولی گونیک اسید، گلیکوزید E و D، روغن اتری حاوی پولیگونوم، کوئر سیترین، اوکسی متیل آنتراکینون و فلاونول اشاره کرد.
گردآوری : بخش سلامت بیتوته
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
