مجموعه: بیماری ها و راه درمان

ابله میمون چه ویروسی است

آبله میمونی: آنچه در مورد ویروس آبله مانند می دانیم

آبله میمونی اولین بار در سال 1958 کشف شد، زمانی که شیوع دو بیماری شبیه آبله در میمون‌هایی که برای تحقیق نگهداری می‌شدند رخ داد، از این رو آبله میمون نامگذاری شد. اولین مورد انسانی آبله میمون در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) ثبت شد. از آن زمان، آبله میمون در مردم چندین کشور دیگر آفریقای مرکزی و غربی گزارش شده است.

ابله میمون چه ویروسی است

علائم و نشانه های آبله میمون 

در انسان علائم آبله میمون مشابه علائم آبله اما خفیف تر است. آبله میمون با تب، سردرد، دردهای عضلانی و خستگی شروع می شود. تفاوت اصلی بین علائم آبله و آبله میمون در این است که آبله میمون باعث تورم غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) می شود در حالی که آبله اینطور نیست. دوره کمون (زمان از عفونت تا علائم) برای آبله میمون معمولاً 7-14 روز است اما می تواند بین 5-21 روز باشد.

بیماری با موارد زیر شروع می شود:

- تب

- سردرد

- دردهای عضلانی

- کمر درد

- تورم غدد لنفاوی

- لرز

در عرض 1 تا 3 روز (گاهی اوقات طولانی تر) پس از ظهور تب، بیمار دچار بثورات می شود که اغلب روی صورت شروع می شود و سپس به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.

این بیماری معمولاً 2 تا 4 هفته طول می کشد. در آفریقا، آبله میمون باعث مرگ 1 نفر از هر 10 نفری می شود که به این بیماری مبتلا می شوند.

ابله میمون چه ویروسی است

راههای انتقال بیماری آبله میمونی

انتقال ویروس آبله میمونی زمانی اتفاق می افتد که فرد از طریق حیوان، انسان یا مواد آلوده به ویروس با ویروس تماس پیدا کند. ویروس از طریق پوست بریده (حتی اگر قابل مشاهده نباشد)، دستگاه تنفسی یا غشاهای مخاطی (چشم، بینی یا دهان) وارد بدن می شود.

انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز گرفتن یا خراش، تماس مستقیم با مایعات بدن یا مواد ضایعه، یا تماس غیرمستقیم با مواد ضایعه مانند بسترهای آلوده رخ دهد. تصور می شود که انتقال از انسان به انسان عمدتاً از طریق قطرات تنفسی بزرگ اتفاق می افتد.

قطرات تنفسی معمولاً نمی توانند بیش از چند فوت حرکت کنند، بنابراین تماس چهره به چهره طولانی مدت لازم است. سایر روش های انتقال از انسان به انسان شامل تماس مستقیم با مایعات بدن یا مواد ضایعه و تماس غیر مستقیم با مواد ضایعه است.

ناقل اصلی بیماری آبله میمون هنوز ناشناخته است اگر چه جوندگان آفریقایی مشکوک هستند که در انتقال نقش دارند. ویروسی که باعث آبله میمون می شود تنها دو بار از یک حیوان در طبیعت بازیابی (جداسازی) شده است.

جلوگیری از ابتلا به ویروس آبله میمونی

جلوگیری از ابتلا به ویروس آبله میمون 

برای جلوگیری از ابتلا به ویروس آبله میمون اقدامات متعددی وجود دارد:

از تماس با حیواناتی که می‌توانند حامل ویروس باشند خودداری کنید.

از تماس با موادی مانند ملافه که با حیوان بیمار تماس داشته است خودداری کنید.

بیماران آلوده را از دیگرانی که در معرض خطر عفونت هستند جدا کنید.

پس از تماس با حیوانات یا انسان های آلوده، دست را به خوبی بشویید. به عنوان مثال، شستن دست ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی کننده دست مبتنی بر الکل.

هنگام مراقبت از بیماران از تجهیزات حفاظت فردی (PPE) استفاده کنید.

راههای درمان آبله میمونی

در حال حاضر، هیچ درمان مطمئن و اثبات شده ای برای عفونت ویروس آبله میمون وجود ندارد. برای کنترل شیوع آبله میمون در ایالات متحده، می توان از واکسن آبله، داروهای ضد ویروسی و گلوبولین ایمنی واکسینیا (VIG) استفاده کرد. 

گردآوری:بخش سلامت بیتوته