نوشته شده توسط: الهه ناز
یکی به نعل میزند و یکی به میخ، از آن مثلهایی است که امروز نیز استفاده زیادی دارد و مصداق این مثل، کسانی هستند که موضع و خط و مشی روشن و شفافی ندارند، گفتار و کردار دوگانهای دارند و میکوشند تا در ماجراهای زندگی، تبدیل به انسان به اصطلاح بد نشوند تا به هر شکلی منافع خود را حفظ کنند. چنانچه بخواهیم واضح تر بگوییم، منافقانه حرف میزنند و دورویانه عمل میکنند و همین رفتارشان سبب سردرگمی و پریشان فکری طرف مقابلشان میشود.
بنابراین، «یکی به نعل زدن و یکی به میخ»؛ یعنی رفتار دوگانه داشتن برخی افراد جامعه. البته ریشه شناسی این پدیده به شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه ایران در 1000سال اخیر بازمیگردد که وجود حکومتهای دیکتاتور و ناامنیهای اجتماعی باعث شکلگیری اخلاق ریاکارانه در جامعه گردید و نمونه به چالش کشیدن این اخلاق را در اشعار و تمثیلهای مولانا، حافظ و عبیدزاکانی میتوان با همه وجود احساس کرد.
- کسانی هستند که موضع و خط و مشی روشن و آشکاری ندارند، گفتار و کردار دوگانهای دارند .
- هر وقت کسی دو پهلو حرف بزند و دیگران به تردید افتادند که آیا او ما را تخریب می کند یا از ما حمایت می کند .
- ریاکاری افراد را نشان میدهد که در بیان مواضع اصلی خود احتیاط میکند و طوری صحبت می کند که برایش مشکل ساز نشود .
- بعضی وقتها اشخاص ناآگاه به علت اینکه توانایی تصمیم گیری ندارند ، حرف دو طرف دعوا را تائید میکنند زیرا توانایی تشخیص درست و اشتباه را ندارند .
- ترس از دست دادن منافع از دو طرف دعوا را نشان میدهد ، گاهی فرد با هر دو طرف دعوا رابطه دارد و میخواهد رابطه اش خراب نشود .
گردآوری: بخش سرگرمی بیتوته