هوالحق

کودکان, امروز با هم دوستان صمیمی هستند  فردا به ظاهر دشمن می‌شوند. هرکسی که با آنها از مدرسه به خانه می‌آید دوست لحظه ای آنهاست. به این صورت گردهمایی‌ها و گرده‌های دوستان مداوم تشکیل می‌شوند و از هم می‌پاشند. والدین زمانی که کودک شان برای دوست یابی و نگه داشتن آنها مشکل پیدا می‌کند, احساس ناتوانی می‌کنند. هر نوباوه ای نیازمند چند دوست خوب و یا گروهی است که بتواند آنها را متعلق به خودبداند زیرا با داشتن آنها می‌تواند چیز‌های زیادی درباره خودش بیاموزد. شماوالدین گرامی, چگونه آیین دوست یابی را به کودک تان آموزش می‌دهید؟ اگر می‌خواهید دراین باره بیشتر بدانید, به راهکارهایی برای دوست یابی و حفظ دوستان از سوی کودکان دقت کنید.

اگر کودک خردسالی, امکان برقراری ارتباط با دیگران را نداشته باشد, نمی تواند بیاموزد که چه طور دراجتماع رفتار کند. به او مهارت‌های اجتماعی را بیاموزید و هنگامی که دوستی اش خاتمه یافت یا احساس بروز مشکل کرد به او کمک کنید. برای زمان بازی خردسالان و کودکان پیش از سنین مدرسه برنامه ریزی کنید. روی اولین تجارب کودکان نظارت کنید و آماده باشید تا با دخالت در کارشان بازی آنها را آسان کنید.

گردش‌های خانوادگی  اجتماع چند گروه خانواده فرصت خوبی برای ورود کودکان در موقعیت‌های اجتماعی به همراه کودکان سنین متعدد فراهم می‌کند. این موقعیت‌ها به کودک شما فرصت می‌دهد مهارت‌های اجتماعی را به کار گیرد و در عین حال نظاره گر ارتباط شما با مردم دیگر باشد.همچنین گردش‌های خانوادگی موجب ایجاد پیوندهای عمیق داخل خانواده می‌شود و بعدها که کودک تان باید مقابل فشار گروه همسالان ایستادگی کند؛ چنین گردش‌هایی نتیجه خود را نشان خواهد داد. پافشاری نکنید. کودک را در مقابل مردم انگش نما نکنید, از جملاتی مانند " نمی تونی به داییت سلام کنی؟" یا " برای همه از یک تاده بشمار" بپرهیزید. هرچه قدر کودک در موقعیت‌های اجتماعی به خودش توجه بیشتری داشته باشد, احساس راحتی برای او مشکل تر خواهدبود.

به کودک برچسب نزنید توصیف کودک تان به عنوان خجالتی, تنها,ساکت و یا سرد, روشی غلط است که بعد تاوانش را پس خواهید داد. برای نمونه در حال گذشتن از کوچه هستید و به آشنایی برمی خورید. مریم دو ساله یا بیشتر در سلام کردن یا حتی نگاه کردن به فرد آشنا تردید دارد. رو به فرد آشنا می‌کنید" مریم خجالتیه" ولی نمی دانید که با برچسب زدن به کودکتان رفتار او را تقویت می‌کنید. زمانی که به کودک تان برچسب انزوا طلب و یا دچار مشکل در دوست یابی را می‌زنید, رفتار اجتماعی نامناسب را در او بر می‌انگیزید. در حالی که می‌توانید با گفتن جملاتی او را تشویق کنید تااجتماعی تر باشد. " تازه الان دیدنتون چند دقیقه طول می‌کشه تا بهتون عادت کنه" . این جمله را به جای اینکه بگویید " همیشه همینطوره" به کار ببرید.

کشف علت دوست گریزی کودک اگر کودک تان درایجاد و نگهداری دوستی‌ها مشکل دارد, بکوشید علت آن را دریابید آیا آن قدر حساس است که همیشه احساساتش جریحه دار می‌شود و دوستانش را از دست می‌دهد؟ آیا ساکت است و نسبت به ارتباط با دیگران بی تفاوت است؟آیا تهاجمی و قلدراست و به همین علت کودکان دیگر نمی خواهند با او باشند؟ آیا از مهارت‌های اجتماعی برخوردار نیست؟ آیا مهارتهای لازم را برای یک دوست با وفا بودن را ندارد؟

صحبت با کودک دقیق باشید. درباره رفتارهایی که مشاهده می‌کنید و اینکه چگونه موجب تاثیر گذاری بر روابط می‌شوند, گفتگو کنید. درباره دوستی صحبت کنید. اگر به کودک به دلیل تمام شدن یک رابطه دوستی از نظر روانی آسیب دیده است, درباره وضعیت دوستی‌ها و اینکه چطور طی سالها دوستان زیادی خواهد داشت که بعضی از آنها به طور به مدت طولانی و بعضی از آنها تنها مدت کوتاهی دوست او خواهندبود, گفتگو کنید. از کودک بخواهید نام یکی از همکلاسی‌هایش را که همه او را دوست دارند بگوید و سپس درباره خصوصیات او چنین بپرسد:" چه طور رفتار می‌کند؟ چه کارهایی انجام دهد؟ ویژگی‌های یک دوست خوب چیست؟"

تعیین اهداف دوستی با همدیگر دراین باره صحبت کنید که دوست دارد چه مهارت‌های اجتماعی و چطور دوستی‌هایی داشته باشد, بیشتر کودکان می‌توانند به آسانی کودکانی را که دوست دارند, با آنها دوست باشند , نام ببرند.

ارائه الگوی مناسب کودک شما خواهد کوشید به طور دقیق مانند شما رفتار کند. بنابراین به یاد بسپارید زمانی که شما در حال خوش آمدگویی به مردم, گفتگوی تلفنی, خرید, بازی و یا انجام هر کار دیگری با مردم هستید, الگوی رفتار اجتماعی را به او نشان می‌دهید. اگر خجالتی بودن یکی از مشخصات شماست, او ممکن است از خجالتی بودن شما تقلید کند و بنابراین شاید لازم باشد که این مشخصه خودتان را تغییر دهید, به یاد بسپارید که مهارت‌های اجتماعی دیگری هستند که شما به طور ناخودآگاه درحال آموختن آنها به کودک تان هستید حتی اگر ترجیح می‌دهید که آنها را یاد نگیرند.

ایفای نقش برای آموزش کودک اجرای نمایش, فرصتی عالی در اختیار شما قرار می‌دهد که روش‌های مناسب رفتار با دیگر مردم را به کودک ارائه دهید. از کودک تان بخواهید که آنها را طوری که مشکل ایجاد نکند, تمرین کند. ابتدا موقعیت‌های ساده ای را نشان دهید و سپس آنها را پیچیده تر کنید. موقعیت‌ها می‌تواند شامل دعوت یک دوست به بازی, رد یک دعوت, مخالفت مسالمت آمیز, صحبت با تلفن, خوشامد گویی به مهمانان , گفتگو با کودکان و بزرگسالان یا نمونه ای از یک ورزشکار خوب باشد. نقش‌ها را بین خودتان عوض کنید.

مهارت‌های گفتگو را آموزش دهید موارد زیر را تمرین کنید: سلام کردن, معرفی, پرسیدن پرسش‌های خاصی برای ادامه یافتن گفتگو, برای مثال چه خبر؟ دیگه چه طوری؟ تکرار نام‌ها را آموزش دهید. نقش معرفی کردن افراد را گوشزد کنید و به کودک بگویید نام دیگران را تکرار کند تااطمینان یابد آنها را به یاد خواهد آورد. همچنین به کودک بیاموزید که پذیرفتنی است که پس از معرفی شدن به فردی دوباره ازاو بخواهید نامش را تکرار کند.

فرصت‌هایی برای تمرین به کودک فرصت دهید مهارت‌های جدیدش را به کار گیرد. بدون مجبور کردن او را تشویق کنید دوستان دیگر را برای بازی دعوت کند. به او پیشنهاد کنید با هم فیلم ببینند. ساندویچ بخورند و یا به تماشای فوتبال بروند. به سوی موقعیت‌های طولانی تر و کمتر برنامه ریزی شده بروید , به تدریج زمانی را که کودکان با هم سپری می‌کنند , زیاد کنید.

نظارت و تشویق بگذارید کودک بداند در حال چه کاری است. این کار را با دادن نمره انجام ندهید.بلکه به او بگویید..چند کلمه تحسین آمیز به کار ببرید تا به کودک بگویید چه قدر خوب با دوستش کنار آمده یا..