همسران از منظر قرآن

 «هنّ لباس لکم و أنتم لباس لهنّ» (1)
    
    این آیه‏ى شریفه زن و شوهر را به منزله‏ى لباس براى یکدیگر دانسته است و روشن است که لباس داراى ویژگى‏هایى است که باید در زندگى و رابطه‏ى زن و شوهر متبلور باشد که به قسمتى از آن اشاره مى‏شود:
    
    الف - همان طورى که لباس آبروى انسان را حفظ مى‏کند، زن و شوهر که به منزله‏ى لباس هستند باید آبروى یکدیگر را حفظ کنند.
    
    ب - همان طورى که رابطه‏ى انسان با لباس تنگاتنگ است و بیگانه به آن راه ندارد، رابطه‏ى زن و شوهر باید به نحوى باشد که بیگانه بر آن‏ها اطلاع پیدا نکند.
    
    ج - لباس مناسب با فصل و زمان تغییر پیدا مى‏کند. در هواى سرد لباس ضخیم و در هواى گرم از لباس نازک استفاده مى‏شود. هر یک از دو همسر باید اخلاق و رفتار خود را نسبت به نیاز روحى یکدیگر تنظیم کنند. اگر مرد عصبانى بود، زن با ملاطفت برخورد کند و اگر زن خسته بود، مرد با او مدارا کند.
    
    همان گونه که لباس براى انسان زینت محسوب مى‏شود، زن و شوهر باید زینت یکدیگر باشند.
    
    د - لباس انسان را از گرما و سرما حفظ مى‏کند. در مقابل، انسان نیز باید لباس خود را از آلودگى، پارگى و ... نگهدارى کند. زن و شوهر نیز باید یکدیگر را حفظ کنند.
    
    ه - چنان که لباس تن آدمى را گرم مى‏کند، وجود همسر نیز کانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى مى‏رهاند.
    
    و - همان گونه که لباس براى انسان زینت محسوب مى‏شود، زن و شوهر باید زینت یکدیگر باشند.
    
    ز - لباس بودن دو طرفه است؛ «هنّ لباس لکم و أنتم لباس لهنّ». (2) بنا بر این، تساوى زن و مرد از این تشبیه، حداقل در بعضى از امور، استفاده مى‏شود.
    
    ح - همان طورى که انسان لباس را انتخاب مى‏کند، در ازدواج نیز باید زن و شوهر خودشان یکدیگر را انتخاب کنند و تحمیلى نباشد.
    
    ط - انسان در انتخاب لباس سعى مى‏کند لباسى را که اندازه و مناسب با خود اوست، انتخاب کند، زن و شوهر نیز باید متناسب و اندازه‏ى یکدیگر باشند.