صرف یک فعل و توضیحاتی در این مورد

زمان افعال اصلی ترین بخش یک زبان محسوب میشه و خیلی گسترده هست ...در اینجا یک فعل به زمان های گذشته حال و آینده صرف میشه

main hoo من هستم main tha من بودم main hoonga خواهم بود

tu hai تو هستی tu tha تو بودی tu hogaa خواهی بود

woh hai او هست woh tha او بود woh hogaa خواهد بود

ham hain ما هستیم ham the ما بودیم ham honge خواهیم بود

tum ho شما هستید tum the شما بودید tum honge خواهید بود

woh hain آنها هستند woh the آنها بودند woh honge خواهند بود
.
.. کرنا مصدر است ( یعنی کردن و انجام دادن ) هرچند که در بعضی از اشعاربرای از بین نرفتن قافیه ممکنه که از آن به عنوان انجام ندادن ( نکردن ) استفاده کنند چون na kar یعنی نکن همچنین برای گفتن نکن میتونیم از mat kar هم استفاده کنیم .

Karle یعنی انجام بدهیم و karloo یعنی انجام بدهم . Karlo یعنی انجام بده و ....

در مورد نقش Ne در بعضی از جمله ها مثل dil ne و main ne باید بگم که نشان دهنده متعدی بودن جمله هست ... در واقع Ne همیشه باید به مسندالیه جمله های متعدی متصل باشه .... یعنی هروقت در جمله ای از Ne استفاده میشه یعنی جمله ما یک جمله متعدی هست ( جمله متعدی جمله ای است که نیاز به مفعول داره)

tumhe در واقع یکی از ضمایر مفعولی هست ... این ضمایر مفعولی همیشه بدون حروف اضافه باید استفاده شوند ... این هم ضمایر مفعولی که بدون حروف اضافه استفاده میشوند

Mujhe , Tujhe , Use , Hame , Tumhe , Unhe