انسان‏ها دارای دو نوع نیاز مادی و معنوی هستند: نیازهای مادی مانند تأمین خوراک، پوشاک، مسکن و... نیازهای معنوی مانند عشق، محبت، امید، پرستش و... اندیشمندان غربی بر این باور بودند که با پیشرفت دانش و تسلط انسان بر طبیعت و منابع و ثروتی که در آن وجود دارد، می‏توان به تمان نیازهای انسانی پاسخ داد و آسایش و راحتی را برای او فراهم آورد، غافل از آن که علوم و تکنولوژی نهایت کاری که بتواند انجام دهد، آن است که نیازهای مادی انسان را فراهم کنند اما از تأمین نیازهای اساسی و واقعی انسان، ( که آسایش و آرامش وی بستگی به برآورده کردن آن نیازها دارد) عاجزند.

همین غفلت موجب آرامش نداشتن انسان‏ها شده است، زیرا عوامل آرامش منحصر در امور مادی نیست، تا با تأمین امورمادی، انسان‏ها از آرامش و آسایش برخوردار شوند.

انسان هنگامی که معنای زندگی را درک نکند، این که از کجا آمده و به کجا می‏رود و برای چه زندگی می‏کند، معنای درد و رنج و سختی چیست و برای چه انسان باید سختی‏ها و مشکلات را تحمل کند، تلخ کامی‏ها و لذت‏ها برای چیست و چرا دوام ندارند، نیز بسیاری از پرسش‏های اساسی را که برای انسان مطرح است، نتواند پاسخ درست و شایسته دهد، طبعاً زندگی چنین انسانی، آشفته و بی هدف و بی معنا است و همه چیز برای او تکراری خواهد بود. مطمئناً علم و تکنولوژی نمی‏تواند به این امور و زندگی انسان معنا ببخشد. علم و تکنولوژی تنها وسیله است. این وسیله زمانی می‏تواند برای انسان مؤثر بوده و درخدمت وی قرار گیرد و موجب آرامش شود که سؤالات اساسی پاسخ داده شود، در حالی که آدمی برعکس شده، زیرا تکنولوژی از وسیله به دف تبدیل شده است. ثانیاً به جای آن که در خدمت انسان قرار گیرد، آدم‏ها در خدمت آن درآمده‏اند و همه زندگی خود را صرف فناوری نموده‏اند، در عین این که وسایل و ابزارها و تکنولوژی مشکلات بسیاری برای بشر ایجاد کرده که در گذشته وجود نداشته‏اند.

تکنولوژی در عصر حاضر به علت تنوع و تکثر آن از عهده پاسخ گویی به تمام نیازهای مادی نیز برنیامده و اشتهای سیری‏ناپذیر انسان را نتوانسته ارضا نماید.

تکنولوژی چنان فراگیر و ریشه دار شده است که عین زندگی ما محسوب می‏شود و روی افکار و آرامش و روان ما تأثیر خود را می‏گذارد. فرض کنید می‏خواهید از تمام برنامه‏های تلویزیون استفاده کنید، ولی در زمان واحد این امکان وجود ندارد، از این رو دچار دغدغه هستید و کانال‏ها را تغییر می‏دهید، نتیجه این می‏شود که از هیچ یک از برنامه‏های تلویزیون استفاده کامل نکرده و دچار ضعف اعصاب و عدم آرامش شده‏اید.

تکنولوژی باعث آلودگی صوتی، تخریب محیط زیست، جنگ افزارهای بسیار مخرب و فشار روحی و روانی فراوان شده است.

با پیشرفت تکنولوژی انتظار می‏رفت از درد و رنج بشر کاسته شود و انسان‏ها از رفاه و آسایش بیشتری برخوردار باشند، ولی چنین نشد، زیرا؛

اولاً تنوع برنامه‏ها و محدودیت انسان‏ها در استفاده از آن، مشکل ساز است؛

ثانیاً برخی سوءاستفاده‏ها از آن شده، چه بسا گاهی خلاف جهت مطلوب پیش رفته است.