قرآن براى رسیدن به هدف اصلى که مطلوبیت ذاتى هم داشته باشد، بهانسان توصیه مى کند که رفتار و اعمال و اخلاق خویش را بر اساس سه پایه واصل ارزش گذارى نماید: 1. انگیزه عمل: گاهى عمل اخلاقى و رفتارها، از زاویه نیت و انگیزه انجام دهنده، متصف به خوبى مى شوند: انَّما الاَعْمالُ بِالنّیّاتِ;[حر عاملى، وسائل الشیعه، ، ج 1، ص 34] بى گمان، کردار انسان ها در گرو نیتآنهاست. لِکُلّ امْرىء ما نوى;[همان، ج 1، ص 35; بقره: 264 ـ 265] براى هر کس همان است که قصد کرده است. در هر عملى لازم است براى رضاى خدا و جلب رضایت او حرکت کنیم: (إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ);[دهر: 9] همانا براى رضایت خدا، شمارا اطعام مى کنیم. 2. نتیجه عمل: قرآن علاوه بر نیت، به نتیجه عمل در فرد یا اجتماع اهمیتخاصى مى دهد و در تمام توصیه هاى اخلاقى خود انسان را نتیجه هاى اعمالآگاه مى سازد; مثلا درباره دشنام دادن مى فرماید: (وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّواْاللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْم...);[انعام: 108] به معبود کسانى که غیر خدا را مىخوانند، دشنام ندهید،مبادا آنها از روى جهل خدا را دشنام دهند. 3. نفس عمل: قرآن تأکید فراوانى بر نفس عمل در بعد اخلاق دارد و فطرت وعقل و وحى الهى را ملاک ارزش گذارى آن مى داند. در اخلاق قرآن، اصالت با انگیزه هاى معنوى است و ذات پاک خداوند، محور اصلىشمرده مى شود و هر انسانى لازم است خود را به آن کمال مطلق نزدیک کند; وقرآن رفتار اخلاقى را زاییده ایمان به خدا و روز قیامت مى شمارد.[ابراهیم: 5 ـ 24]
الهه ناز دلسوز و مهربان نسبت به همه بنده های خدا هستم و سعی میکنم به همه کمک کنم.
لطف کنید وبلاگ را فقط با اکسپلورر مشاهده فرمایید چون اینطوری دیگه بهم ریخته نخواهد شد...
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
