حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند:
نتیجه بردباری
اولین عوض و سود بردبار از بردباریش آن است که مردم هنگام جدال با بی خرد به یاوری انسان بردبار می پردازند.
ترغیب به بردباری
اگر بردبار نیستی خود را به بردباری وادار که کم می شود کسی خود را به گروهی وانمود نماید و از ایشان نباشند.
پند و اندرز
هر کس به حساب نفس خود رسیدگی کرد سود برده و آنکه از حساب نفس غافل شود زیان کرده است و هر کس از خداوند ترسید آسوده خیال است و آنکه از دنیا عبرت گرفت بینا می شود و آنکس که بینا شد خوب و بد را فهمید و هر کس آن را فهمید عالم و دانا گردد.
خبر از حکومت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
دنیا به ما روی می آورد و مهربانی می کند چنانکه شتر بدخو و گاز گیر به بچه خویش که دوشنده را نمی گذارد شیرش را بدوشد و برای بچه اش نگه می دارد و پس از آن این آیه را خواند : (آیه 5 سوره قصص).
نصیحت امام علیه السلام به مسلمانان
بخشندگی نگهبان آبروهاست، بردباری دهن بند نادان و بی حوصله است، گذشت زکات پیروزی است، دوری نمودن از کسی که بی وفایی نمود عوض توست، مشورت کردن همان هدایت و راهیابی است، کسی که به رای و اندیشه اش بی نیاز شد خود را در خطر و تباهی افکند، شکیبایی سختیهای روزگار را دور می کند، بینایی از یاری کنندگان زمانه است، بزرگترین توانگری آرزو نداشتن است، چه بسا عقل و خرد که اسیر و گرفتار هوا و خواهشی که بر او فرمان رواست، از رسیدن و دست یافتن به کار نیک نگاهداری تجربه و آزمایش است، دوستی خویشاوندی است که بهره برده شده، از دلتنگ و رنجیده ایمن مباش.
برگرفته از کتاب حکمتهای نهج البلاغه، حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا هادی زاده