نوشته شده توسط: الهه ناز
ماریلین فرگوسن می گوید: «هر فردی از دروازه تحولی محافظت می کند که تنها می تواند از راه درون باز شود. ما نمی توانیم دروازه فرد دیگری را از راه جاذبه های احساسی و عاطفی یا بحث و گفتگو باز کنیم.»
-بااندیشه هایت مبارزه نکن آنها قوی ترازتوهستند،اگر می خواهی از دستشان خلاص شوی باید آنها را بپذیری درباره آنچه که می خواهند بیاندیش تا زمانی که خسته شوند. ما باید باور کنیم که جهان،پشت دیوار اتاقمان پایان نمی پذیرد.ما باید نشانه ها را بپذیریم و هدایت قلب رادر رویاهای خویش دنبال کنیم
-ما مسئول همه چیزی های هستیم که در این جهان واقع می شود. مبارزان راه روشنائی هستیم و با قدرت عشق و اراده خویش می توانیم سرنوشتمان را عوض کنیم، همانطور که قادریم سرنوشت بسیاری افراد دیگر را تغییر دهیم.
روزی فرا خواهد رسید روزی فرا خواهد رسید که مشکل گرسنگی از طریق معجزه افزایش نان حل خواهد شد.
روزی فرا خواهد رسید که عشق در هر قلب پذیرفته خواهد شد,وحشتناک ترین تجربیات بشری یعنی تنهایی که بسیار بدتر ازگرسنگی است از صفحه جهان حذف خواهد شد.
روزی فرا خواهد رسید که آنان که به درها می کوبند انها ر اگشوده خواهند یافت آنان که می خواهندبه ایشان داده خواهد شد و آنان که گریه می کنند تسلّی خواهند یافت .
برای سیاره زمین، این روز هنوز دیر نیست ولی برای هر یک از ما چنین روزی می تواند فردا باشد.تنها کافی است که انسان یک چیز ساده را بپذیرد و آن عشق است. عشق خداوند وعشق دیگران راه رابه ما نشان خواهد داد. عیب های ما ورطه های خطرناک ما، نفرت های سرکوفته ی ما لحظات ضعف و یاس ما همه اینها بی اهمیت هستند .
اگر بخواهیم نخست خودمان را درمان کنیم وشفا دهیم وسپس به جستجوی رویاها ی خود بپردازیم هرگز به یهشت نخواهیم رسید، برعکس اگر همه چیز را درباره ی خویشتن بپذیریم حتی هر آنچه را که غلط می پنداریم و علیرغم آن خویش را سزاوا سعادت بدانیم آنگاه است که پنجرهای وسیع را گشوده ایم که در آن عشق می تواند به درون آید.
کم کم عیب ها ونقص های ما نا پدید می شود زیرا کسی که خوشبخت است فقط با عشق به دنیا نگاه می کند و عشق نیرو ئیست که هر آنچه را در جهان هست اصلاح می کند و حیاتی تازه می بخشد.پائولوکوئیلو
خداوند عشق است وسخاوت است و بخشش
به قول حافظ
هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
وانکه اینکار ندانست در انکار بماند
رسول اکرم (ص) فرمود :هر چیزی بنیادی دارد و بنیاد ایمان پارسایی است .
-برای هر کس هدفی است که رو به آن حرکت می کند. شما به خیرات سبقت جویید بقره آیه 148
-او خداوندی است که همه ی آنچه را که در روی زمین است برای شما آفریده است.
تو پای به راه دز نه و هیچ مگوی
خود راه بگویدت که چون باید رفت
-آن که هیچ نمی داند، به چیزی عشق نمی ورزد
آن که از عهده ی هیچ کاری بر نمی آید ، هیچ نمی فهمد . آن که هیچ نمی فهمد؛بی ارزش است،ولی انکه می فهمد، بیگمان عشق می ورزد ، مشاهده می کند ، می بیند ...هر بیشتر دانش آدمی در چیزی ذاتی باشد ، عشق بدان بزرگتر است .... هر که فکر کند همه ی میو ها در همان وقت می رسند که توت فرنگی، از انگور چیزی نمی داند ....
پاراسلسوس
http://www.cloob.com/profile/blog/one/username/besharat_2007/logid/929222