دانشمندان روانشناسی بر این عقیده اند که انسان دارای دو ضمیر خود آگاه و ناخود آگاه است. ضمیر ناخود آگاه همانند کودکی است که ما هر چیزی را به او بباورانیم باور خواهد نمود و طبق آن برنامه ریزی خواهد نمود و جالب اینجاست که اساسی ترین نقش در زندگی ما نیز متعلق به اوست. اعمال و گفتاری که ما انجام می دهیم در شکل گیری ضمیر ناخود آگاهمان تأثیر مستقیمی دارد. یعنی اگر خود را توانمند بدانیم و همواره کلمات مثبت در مورد خود بکار بریم ضمیرمان نیز به تدریج توانمند خواهد شد و واقعاً ما را توانمند خواهد نمود و بر عکس اگر همواره اظهار عجز و ناتوانی نمائیم، به تدریج واقعاً ناتوان خواهیم شد. اگر به این کلام امام سجاد (ع) توجه کنیم می بینیم که دقیقاً بر همین نکته اشاره می فرماید که انسان با اظهار و ابراز ناتوانی به دیگران موجب ناتوان شدنش می شود و بر عکس با انجام ندادن این کار اعتماد بنفس بالائی بدست می آورد.
قالَ السجاد(علیه السلام): طَلَبُ الْحَوائِجِ إلىَ النّاسِ مَذَلَّهٌ لِلْحَیاهِ وَمَذْهَبَهٌ لِلْحَیاءِ، وَاسْتِخْفافٌ بِالْوَقارِ وَهُوَ الْفَقْرُ الْحاضِرِ، وَقِلَّهُ طَلَبِ الْحَوائِجِ مِنَ النّاسِ هُوَ الْغِنَى الْحاضِر. دست نیاز به سوى مردم دراز کردن، سبب ذلّت و خوارى در زندگى و در معاشرت خواهد بود. و نیز موجب از بین رفتن حیاء و ناچیز شدن شخصیت خواهد گشت به طورى که همیشه احساس نیاز و تنگ دستى نماید. و هرچه کمتر به مردم رو بیندازد و کمتر درخواست کمک نماید بیشتر احساس خودکفائى و بى نیازى خواهد داشت.
الهه ناز دلسوز و مهربان نسبت به همه بنده های خدا هستم و سعی میکنم به همه کمک کنم.
لطف کنید وبلاگ را فقط با اکسپلورر مشاهده فرمایید چون اینطوری دیگه بهم ریخته نخواهد شد...
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
