هورمون‌هایی که شما را عاشق و فارغ می‌کند !

همه مرد و زن‌هایی که با هم ازدواج می‌کنند، دوست دارند زندگی‌شان دوام داشته باشد. دانش امروز نشان می‌دهد احتمالا نوع عمل هورمون‌های ما در داشتن یک زندگی سعادتمند دخیل هستند.

نحوه دعوای زن و شوهرها راه خوبی برای شناخت انواع زوج هاست. هنگام طبقه بندی ازدواج به موارد زیر توجه می شود:

* دفعات دعوا   * حالات چهره و پاسخهای فیزیولوژیک (نبض،تعریق)طرفین در هنگام جر و بحث  * محتوای سخنان و تن صدای آنها.

با توجه به این عوامل سه نوع زندگی زناشوئی با ثبات بدست خواهد آمد.

ازدوج تصدیقی

آنها اهل گفتگو و تبادل نظرند- آنها به یکدیگر گوش می دهند و دیدگاه ها و هیجانات یکدیگر را درک می کنند- آنها وقتی با یکدیگر اختلاف نظر دارند – به همسر خود حق می دهند – عقاید و هیجاناتش را درست و صحیح بداند حتی اگر با آنها مخالف باشند.این نوع زن و شوهرها علاوه بر گوش دادن به شکایت های همسرشان،نگرانی او را مثل آینه به او باز می گردانند.اما این تصدیق گری الزاما"به معنای موافقت آنها با شکایت همسرشان نیست. بلکه با رفتار خود می گویند خیلی خوب،ادامه بده،احساساتت را درک می کنم.

وقتی زوج های عاقل با هم اختلاف نظر پیدا می کنند از کلماتی چون درسته،می فهمم،بله زیاداستفاده می کنند.آنها علاوه بر خصوصیت تصدیق /امتناع/مصالحه ویژگی های دیگری هم دارند.در این گونه زناشوئی ها نقش های جنسی در حالت تعادل بسر می برند.بعبارت دیگر در اینگونه ازدواج ها طرفین حیطه های نفوذ مشخصی دارند. در این نوع خانواده ها شوهر خودش را فردی تحلیل گر،مسلط و پرجرات و زن خودش را فردی مراقبت کننده،تیمارگر و راحت و ابرازگر می داند. زن و شوهرهای تصدیقی برای یکدیگر دوستان خوبی هستند برای احساس همبستگی خودشان ارزش زیادی قائلند و اهداف و ارزش های یکدیگر را محترم می شمارند. آنها در روابط خودشان به ارتباط،بازگو کردن مسائل،عشق و ابراز محبت،گذراندن اوقات مشترک و انجام فعالیت های مشترک اهمیت زیادی می دهند

با این وجود ،ازدواجهای تصدیقی ،ازدواجهای محکم و بادوام هستند و خیلی از آنها به مصالحه و توافق می رسند.

ازدواج پرآشوب

این نوع زن و شوهرهابه همان اندازه که جنگ و دعواهای شدیدی دارند،به همان اندازه هم شادی هایشان شدید است. زندگی پرآشوب با درامها و مخاطرات بیشتری مواجهند. این نوع زن و شوهر ها،حد و مرزها را گم می کنند و به ورطه جدایی کشیده می شوند.

زن و شوهرهای پرآشوب از اذیت کردن و به بازی گرفتن یکدیگر لذت می برند. گاهی اذیت و آزارهای بازیگوشانه آنها به نقطه حساسی اصابت می کند و احساسات طرف مقابل را جریحه دار می کند.

ازدواج اجتنابی

اما زن و شوهرهای اجتنابی با مطرح کردن مشکل به راه حل نمی رسند.اختلاف این نوع زن و شوهرها به توافق بر سر عدم توافق ختم می شود.یعنی از بحث هایی که به بن بست کشیده می شوند اجتناب می کنند. این نوع زن و شوهرها می دانند که اختلاف نظر دارند،اما نمی توانند ماهیت هیجانی اختلاف نظرشان را کشف کنند. در این گونه روابط،نادیده گرفتن اختلافات را همان حل مساله می دانند و یکی از طرفین سعی می کند رفتاری مشابه به طرف مقابل داشته باشند. این گونه زن و شوهرها بجای حل اختلافشان،غرق فلسفه مشترکات زندگی هستند. این نوع زن و شوهرها،ثبات زناشوئی را منوط به بیان ماهرانه مسائل می دانند و معتقدند بدون حل اختلاف نظرها نیز می توان زندگی زناشوئی را ادامه داد.

در این سبک زناشوئی،زن و شوهرها برداشت دیگری از ما بودن دارند.

در این سبک زناشوئی ها میزان همدلی و اشتراک نظر طرفین کم است.اگرچه کمتر از زوج های پرآشوب و تصدیقی شور و شوق دارند اما در روابط زناشوئی خود با خطرات کمتری روبرو هستند.از جمله مشخصه های این سبک آن است که درون نگری و تعمقات روان شناختی در آن کم است.

بنابراین گاهی زن و شوهرهایی تصور می کنند طرف مقابلشان آنها را نمی شناسند و یا او را درک نمی کنند این حالت وقتی پیش می آید که هیچ کدام از آنها شناخت عمیقی از مبانی هیجانی ناراحتی های خود ندارند.در واقع آنها مدام از یکدیگر غافل می شوند و بشدت از یکدیگر فاصله می گیرند.

این که هر زوجی در کدام یک از سه سبک تصدیقی،پرآشوب ،اجتنابی قرار می گیرند به خلق و خو، پیشینه و شخصیت آنها بستگی دارد.

اولین و برترین معیار و نشانه برتری و سعادت مندی همسران احساسی است که از آرامش روان و شکوفایی بوجود می آید. خانه ای که آرامشگاه است، مناسب ترین سکوی اعتلای وجود است و همسری که آرامش بخش است مطلوبترین همدل و همسفر راه.

حضرت علی (ع) می فرماید: ( و اما حق همسرت، بدان که خداوند او را برای تو مایه آرامش و الفت قرار داده، بدان که آن نعمتی از پروردگار برای توست، لذا به احترام و مهربانی کن و به او ترحم نما چرا که در اختیارت قرار دارد، و از نظر تغذیه و لباس تامین نما و اگر نادانی کرد او را ببخش.)- وسائل الشیعه ج 6 ص 134.

با توجه به مقدمه  گفته شده چهار اصل وجود دارد که بایستی جهت دست یابی به خوشبختی برآن اعتماد نمود: 

احترام به همسر: مرد و زن ، دو انسان مساوی در داشتن رغبت ها و آرزو ها می باشند، لذا بایستی به همسرت احترام بگذاری، همانگونه که از همسرت انتظار داری که به تو احترام بگذارد، همانگونه که در تو انگیزه و رغبتی وجود دارد در او نیز همان انگیزه و رغبت و جود دارد. 

به همسرت احترام بگذار و به اراده و تصمیمش ارزش بگذارو کوشش نکن که دیدگاهت را بر او تحمیل کنی، در اینصورت  او احساس کند تنها ابزاری در دست مرد جهت خوشگذرانی اوست.

کوشش نما که با همسرت در تمامی مسائل مشترک تفاهم داشته باشی و اگر نظر او را قبول نداری کوشش کن که او را قانع نمائی.  

کوشش کن که نه تنها شوهر،که دوست همسرت باشی چونکه مردی که تنها (شوهر) از نظر جنسی برای همسرش باشد، هرگاه نیاز جنسی نداشته باشد،خودرا از همسرش دور احساس می کند و این باعث ناامیدی در او می شود و احساس تنهایی می کند و در صورت بروز چنین حالت ،بر روابطش با مرد انعکاس خواهد داشت.

 مربی همسرت باش نه کنترل کننده او شاید همسر در اندازه مطلوب کامل نباشد،وظیفه شوهر در این حالت این است که همچون مربی دلسوز برخورد کرده و او را تربیت نماید،نه اینکه او را بشدت کنترل نماید و در قیدو بند های تعصب و نادانی گرفتار سازد. چونکه تربیت زن را اصلاح می کند، در صورتیکه کنترل او را به فساد می کشاند، مربی انتقاد نمی کند، اصلاح می نماید در صورتی که کنترل کننده انتقاد می کند و خیلی وقتها انتقاد ها درد آور و شدید با عث نوعی ناهماهنگی عاطفی میان دو زوج می گردد.

روحیه زن همچون گل نازک و رقیق است لذا یک سخن نیش دار کافیست که کشتزار محبت را در اعماق درون دل او بسوزاند و آثارش در ذهن مدت طولانی ادامه یابد.

مهمترین نکته ای که بایستی شوهر در زندگی شناسایی کند و به آن توجه نماید، این است که کوشش کند همسرش را با تمامی نقاط ضعف و قوت درک کند و بر مبنای آن و به صورت واقعی و به دور از رویاهای زرین که غالبا مردان در ذهنشان از زن می بافند برخورد نماید.

مردانی که با زنان بر مبنای رویای زرین خود برخورد می نمایند به مجرد این که زن مورد نظر خود را مخالف رویاهای ذهنی خود می یابند اقدام به نابودی رابطه زناشویی می نمایند و منهدم شدن رویاهای ذهنی تنها به ظهور حالت انتقاد شدید در ساختار خانواده نخواهد شد، بلکه حالتی است که اکثرا منجر به نابودی ساختار خانواده و از هم پاشیدگی آن می گردد.

 در مسائل جزئی که تنها مربوط به خانه است از اجرای تصمیم همسرت جلوگیری بعمل نیاور، هرچند که تصمیمش مخالف تصمیم تو باشد، و همیشه بدان که مسائل جزئی تمام زندگی نیست، بلکه نباید درباره مسائل جزئی خانه زیاد اندیشید.

اندرزی که می شود در این رابطه به مرد داد اینست که  مدیریت خانه را برای همسرت واگذار و خود به مسائل مهم بپرداز.