اگر پدرومادری در تربیت فرزندشون در هفت سال اول زندگی به هر دلیلی کوتاهی کرده باشند و فرزندشون از نظر شخصیت روحی، روانی دچار مشکلاتی شده باشه، چاره چیه؟ آیا می شه کم کاری های هفت سال اول رو در دوره های بعدجبران کرد؟
جواب
خدا انسان رو طوری خلق کرده که جبران اشتباهاتش امکان پذیره؛ یعنی این طور نیست که اگر ما در یک سنی به نیازی از نیازهای فرزندمون پاسخ ندادیم، تا ابد فرزندمون در همین وضعیت باقی بمونه. اگر این طور معتقد باشیم در واقع متمایل به جبرگرایی شدیم. امّاباید به این توجه داشته باشیم که اصلاح رفتار به مراتب از ایجاد اون سخت تر و طولانی مدت هست.
یه دانشمندمعروفی به نام واتسون هست، که یه ادعای خیلی بزرگی هم توی تاریخ کرده. یه بار ایشون بچه ای رو نسبت به ترس، شرطی می کنه. می خواد اثبات کنه که ما پدرومادرها، هر کاری بخواهیم با بچه می تونیم انجام بدیم. ادّعاش هم این بوده که اگر شرایط وبچه رو در اختیار ایشون قرار بدید و بگیدمثلاً؛ بچه رو دزد تربیت کن یا کشیش، هرکدوم رو بخواهید، من اون رو همونطور تربیت می کنم. این ادّعا رو کرد و واقعاً هم پای اون ایستاد. این آقا یه رفتاری رو در کودکی ایجاد کرد، به عنوان مثال؛ در بچه ای، روحیه ترس ایجاد کرد. یه نفر پیدا شد و گفت: آقای واتسون، بیا این رفتاری رو که درست کردی به همون سرعتی که ایجاد کرده ای، به همون سرعت هم از بین ببر! این آقا هرکاری کرد،دید که این رفتار از بین نمی ره...
می خوام بگم این رفتاری که به غلط در کودک ایجاد شده درست کردنش، کار سختیه. البته بعدها یکی از همکاران ایشون اومد و روشی رو ابداع کرد که با اون روش، در زمانی به مراتب طولانی تر از زمان اول، تونست اون ترس رو اصلاح کنه؛ به عنوان مثال اگر ایشون در سه شماره تونسته بود یه رفتاری رو ایجاد بکنه ، اون با ده شماره تونست اون رفتار رو از بین ببره.
منبع: http://www.jonbeshnet.ir/news/12017